Dorian de la Fosse | zaterdag 29 Nov 2014, 20:28

Het stealth genre heeft jaren een dip gekend, maar is helemaal terug. Hoe houdt Styx zich staande tussen de titanen?

Review: Styx: Master of Shadows

Styx: Master of Shadows speelt zich af in de Tower of Akenash. De toren wordt bewaakt door zowel mensen als elven. In de toren staat de World Tree. De World Tree, of eerder het hart van de boom, is de basis van het gouden sap, wat Amber wordt genoemd. Amber is een goedje van onschatbare waarde en een bron van ongelooflijke, mysterieuze krachten. De meerderheid van de wezens in Akenash is verslaafd aan dit goedje, wat ze in staat stelt om de gedachten van anderen die ook in aanraking zijn gekomen met Amber te kunnen horen en zelfs te kunnen communiceren zonder hardop te spreken. Er is veel spanning tussen de elven en de mensen. Barimen, de ambassadeur van de mensen, doet er alles aan om de relatie tussen beide volkeren zo goed mogelijk te houden, maar zijn zoon heeft hele andere plannen met de elven.

En in deze hoek

Master of Shadows

Waar de game het van moet hebben is de gameplay. En dat is op de meeste vlakken dik in orde. Als kleine goblin kan Styx zich goed verstoppen onder tafels of gebruik maken van speciale tunnels. Ook heeft hij de beschikking over een mes, waarmee hij tegenstanders kan afmaken, mits hij niet ontdekt wordt. Wordt je als speler wel ontdekt, dan zullen alle vijanden in de buurt je belagen. Wat tegenvalt is het gebrek aan een degelijk gevechtssysteem. Het is niet mogelijk om zelf een aanval uit te voeren zodra je ontdekt bent. Als je in een gevecht komt, dan zul je de aanvallen van je tegenstanders af moeten wachten om op het juiste moment een parry (pareer) actie uit te voeren. Na een parry krijg je de mogelijkheid om je tegenstander af te maken, hoewel dit bij sterkere tegenstanders meerdere parry acties kost. Aan het begin werkt dit redelijk, maar later in het spel krijgen sommige tegenstanders de beschikking over werpmessen. Deze werpmessen kun je zelf ook gebruiken, zelfs in een gevecht. Dit zorgt er voor dat je, zeker als er meerdere tegenstanders zijn, snel korte metten met ze kunt maken. Dit werkt echter ook andersom. Je kunt hier niet tegen verdedigen. Een dodge-roll is het enige wat er voor zorgt dat je zo een situatie kunt overleven.

Het is dus uitermate belangrijk dat je gebruik maakt van de schaduwen. Word je toch ontdekt, en dat zal zeker gebeuren, dan kun je ook de confrontatie uit de weg gaan door je tegenstanders op het verkeerde been te zetten. Je beschikt namelijk over de mogelijkheid om een kloon van jezelf in te zetten. De kloon is in eerste instantie niet in staat om je tegenstanders om te leggen, maar hij kan ze wel vastgrijpen en ze verblinden door op te gaan in rook, waardoor je weer een met de schaduwen kunt zijn.

Skills, skills, skills

De game maakt ook gebruik van RPG elementen. Zo is het mogelijk om bijvoorbeeld je klonen nieuwe vaardigheden te leren, maar ook om bijvoorbeeld onzichtbaar te kunnen worden. Uiteraard kunnen de vaardigheden niet oneindig vaak worden gebruikt. Dit is waar Amber van pas komt. Het is belangrijk om het Amber-niveau altijd op peil te houden om er voor te zorgen dat je al je vaardigheden kunt blijven gebruiken. Gelukkig hebben ze er voor gezorgd dat je altijd een kleine hoeveelheid Amber herstelt, om Amber Vision en klonen te kunnen blijven gebruiken. 

"Het is dus uitermate belangrijk dat je gebruik maakt van de schaduwen."

Je kunt je vaardigheden uitbreiden door SP te gebruiken. SP kun je op verschillende manieren verkrijgen. SP krijg je als je vorderingen maakt in het hoofdverhaal, als je zijmissies doet en als je insignes haalt. De insignes zijn voor alle levels hetzelfde: Je krijgt er een als je het level uitspeelt zonder ontdekt te worden, een voor het level uitspelen zonder te moorden, een voor het level binnen een bepaalde tijd uitspelen en je krijgt er een als je alle tokens vindt in de hoofstukken (tien per hoofdstuk). Je kunt alle missies opnieuw spelen vanuit de hideout om het maximale aantal SP te vergaren. Tijdens elk nieuw level hebben de ontwikkelaars geprobeerd om een nieuwe vijand te introduceren. Dit is een leuke toevoeging wat het spel tot aan het eind spannend maakt. Als je niet gefrustreerd raakt. Het begint met menselijke tegenstanders die je kunnen ontdekken doordat je tegen een emmertje aanloopt of je niet in de schaduwen bevindt. Er zijn ook vijanden die niets kunnen zien, maar een heel goed gehoor hebben. Dit is zelfs zo goed dat ze je kunnen horen sluipen. Om te voorkomen dat ze je genadeloos afslachten zul je dus regelmatig je thumbstick heel licht moeten bewegen.

Dood in de schaduwen

Er was eens...

Wat wel goed uit is gewerkt is de manier waarop het verhaal wordt verteld. Het wordt in grote lijnen verteld door middel van een graphic novel, maar belangrijke informatie kun je ook halen uit de conversaties die Styx met zichzelf en anderen voert. Het verhaal is flinterdun, maar toch weet het je een of twee keer te verrassen, wat een hoop goed maakt. Het is daarom ook jammer dat het geluid niet altijd gelijk loopt met het spel. Dat zorgt er voor dat sommige gesprekken er heel stom uitzien. Het verhaal brengt je langs een aantal gebieden die er, naar mijn mening, schitterend uit zien. Zowel vanuit de schaduwen als in het licht. De karakters zien er relatief goed uit, maar het doet niets nieuws. Kortom het is niet slecht, maar hier koop je geen Xbox One voor.

Conclusie

Styx: Master of Shadows is een uitdagende game die vaak veel geduld vereist van de spelers. Door het gebrekkige gevechtssysteem en de soms oneerlijke manier waarop je wordt ontdekt zal menig gamer afschrikken. Het gebrek aan variatie in de levels helpt ook niet mee. Maar als het je lukt om daar doorheen te bijten, dan zul je veel plezier beleven in de Tower of Akenash. Al is het alleen maar om je tegenstanders te pesten met je kloon.