XBW

Gespeeld op Xbox One Series X, geoptimaliseerd voor Xbox One Series X.

Met Max Payne maakten we begin jaren 2000 kennis met bullet time en een heerlijke neo noirsfeer. Ondertussen is het al verschillende jaren stil rond deze populaire gamereeks. Gelukkig is er nu met El Paso, Elsewhere een indie-alternatief. Hoe deze titel scoort, lezen jullie hier.

Onaangenaam motel

Wanneer je El Paso Elsewhere opstart, word je meteen in het verhaal van hoofdpersonage James Savage meegesleept. In een snedige monoloog vertelt hij zijn problemen en dat zijn er nogal wat. Zo is zijn relatie met Janet Drake op de klippen gelopen en zit hij behoorlijk aan de drugs. Wat later word je wakker in een motel in Texas.

Vanaf dan start het verhaal door in een lift te stappen, waarna je in de paranormale omgeving van “The Void” komt. Hier leeft Janet Drake als Draculea en probeert ze een einde te maken aan de wereld zoals James het voor ogen heeft. Bizar verhaal? Best wel, en ik kan je vertellen dat het vol verrassingen zit. Voor mezelf was het een van de interessantste gameverhalen van de laatste tijd. De ontwikkelaar gebruikt een bijzondere stijl, waarbij de personages gekenmerkt worden door grote pixels. De personages zijn hierdoor niet realistisch, maar door de knap gesproken tekst van James krijg je toch een band.

Max Payne is back!

Het ruwere pixelwerk, en hierdoor bescheiden spelwereldopbouw, komt ook terug in de gameplay, wanneer je deze third-person shooter speelt. Vaak ga je met de lift van kamer naar kamer. In deze ruimtes kom je dan hordes van vijanden tegen. Deze variëren van in het begin zombies en springende weerwolfachtige wezens naar leuke eindbaasgevechten. Deze vijanden kan je dan weer afmaken met een arsenaal aan wapens, zoals handgeweren, molotovcocktails en shotguns. De leukste manier is natuurlijk met de in mijn intro vernoemde bullet time-modus, waarbij je in slow motion als een ware Max Payne je vijanden probeert te ontwijken en daarna probeert om te leggen met een goed gerichte headshot. Als je even zonder munitie zit, kan je ook een houten staak zoeken in bijvoorbeeld kapotgeslagen meubilair, en deze in het hart deponeren van een van de boosaardige wezens. Deze staken zijn, net zoals de munitie en health bars, te vinden doorheen het spel. Helaas voor het spelplezier zijn deze al snel vrij veelvuldig te vinden, waardoor de uitdaging om echt zuinig te spelen minder is, zeker als je net zoals mij veel gebruik maakt van bullet time, en hierdoor minder kogels of staken nodig hebt.

De gameplay doet meestal wat het moet, al had ik soms wel moeite om een headshot te raken. Vaak was dit niet het probleem van de besturing, maar van de camera. Deze bleef vooral in kleine simpele kamertjes of achter palen, wel eens blokkeren.

Zoals al eerder aangehaald maakt het spel gebruik van ruwe en grote pixels en zijn niet alle omgevingen hierdoor gedetailleerd. Gelukkig weet de ontwikkelaar ons, net zoals bij de tussenfilmpjes, steeds te verrassen en krijgen we leuke omgevingen voorgeschoteld. Zeker naar het einde toe mis er veel variatie en weet de ontwikkelaar met een klein budget een unieke setting te creëren. Deze setting wordt bovendien ondersteund door een knappe metal/techno-achtige soundtrack. Wat wel af en toe beter kan, is de AI van de tegenstanders. De vijanden komen pas op je af als je relatief dicht in de buurt bent, of juist op opvallend gekozen momenten allemaal tegelijk. Toch past dit ook wel bij het spel, omdat het natuurlijk gaat over hersenloze zombies.

Geen moeilijkheidsgraden, maar aanpassingsmogelijkheden

De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om geen aanpasbare moeilijkheidsgraden toe te voegen, maar te werken met aanpassingsmogelijkheden om het spel te wijzigen naar smaak en het zo gemakkelijker of net moeilijker te maken. Zo kan je zelf beslissen hoeveel schade je ontvangt en hoeveel painkillers er te vinden gaan zijn. Bovendien kan je ook kiezen voor ongelimiteerde munitie en painkillers. Absoluut interessant voor de onervaren spelers onder ons, maar persoonlijk hou ik net iets meer van de eenvoud van moeilijkheidsgraden.

Conclusie

El Paso, Elsewhere is best een bijzondere game. Het interessante verhaal wordt op een unieke wijze gebracht en qua gameplay word je meegenomen naar de beginjaren van Max Payne. Het gebruik van de grote pixels in combinatie met een neo noirsfeer, technobeats en metalakkoorden zorgen voor een excentrieke game. Toch zijn er ook zaken die beter kunnen: hierbij denk ik aan de AI van de tegenstanders en het camerawerk tijdens het schieten. El Paso, Elsewhere is een kwalitatief hoogstaande indie die zeker overwogen moet worden om aan te schaffen. Met een standaardprijs van €19,99 is het bovendien ook nog eens goed geprijsd.