Joeri Tits | woensdag 31 Jan 2024, 21:44

Met een nieuwe Avatar-film komt er ook een nieuwe game, wij bekeken hem voor je!

Gespeeld op Xbox Series X. Alleen beschikbaar op Xbox Series S/X.

Enkele jaren geleden gooide de games van Ubisoft grote ogen met franchises als Ghost Recon, Assassin’s Creed en Far Cry. Nu proberen de Fransen te scoren met een game over de populaire filmfranchise Avatar. Of dit ook een kaskraker geworden is, lezen jullie hier.

Van King Kong naar Avatar

Dat Ubisoft zich waagt aan een bestaande filmfranchise is alweer een tijdje geleden. De laatste jaren waren ze erg sterk met eigen franchises zoals Assassin’s Creed en Far Cry. Deze franchises waren zo succesvol dat ze uitmondde in andere zaken zoals boeken, strips of zelfs films. Toch is het ook voor Ubisoft niet volkomen vreemd dat ze zich wagen aan een bestaande filmfranchise. Zo was in 2005 Peter Jackson’s King Kong voor mij de beste lanceertitel voor de Xbox 360.

Daar waar bij King Kong het verhaal hoofdzakelijk dat van de film volgt, is dit bij Avatar: Frontiers of Pandora niet het geval. Ubisoft heeft een eigen verhaal gecreëerd dat wel verwijzingen heeft naar de films, maar ook losstaand gevolgd kan worden.

In de game speel je een jonge Na’vi die, samen met andere blauwe leeftijdsgenoten, opgroeide bij gewone mensen. Deze groep mensen, de RDA genaamd, hadden het echter niet zo goed voor met de Na’vi. Dit besef groeit bij de jonge groep vrienden als één van hen wordt doodgeschoten bij een poging om te ontsnappen uit deze wrede gemeenschap. Gelukkig lukt het jaren later wel om zich los te rukken en ontdekken ze de wondere wereld van Pandora. Al snel hebben ze door dat de RDA niet zulke mooie plannen hebben met deze ongerepte natuur, en in de game is het je doel Pandora te behoeden van al dat kwaad. Al bij al is het verhaal niet bijzonder spannend of bijzonder. Toch wordt het bij wijlen cinematisch gebracht, zoals we al vaker gewoon zijn bij Ubisoft. Op zich stoort het dunne verhaal dan ook niet echt, want persoonlijk vond ik het verhaal van The Way of Water ook redelijk magertjes. Avatar is het een franchise die het vooral moet hebben van zijn setting en visuele pracht.

Visuele pracht in Pandora

Daarom dat Ubisoft’s Frontiers of Pandora ook perfect past in dat straatje. Grafisch presteert het spel enorm goed. Regenwouden, rotsen, bossen of de vele open vlaktes… De eerste keer dat je zo’n nieuwe omgeving ziet, is het echt genieten. Bovendien kent de game een dynamische weer- en tijdcyclus waardoor een omgeving er bij regen of ’s nachts heel anders kan uitzien. Ubisoft heeft dit in het verleden ook al geprobeerd, maar dit niveau werd door hun nog niet eerder gehaald. Eerder vond ik regelmatig animaties onnatuurlijk ogen bij Ubisoft. Dit heb ik onder andere ook aangehaald bij mijn recensie van Assassin’s Creed Mirage. Aangezien Avatar ook draait om veel gefantaseerde dieren en planten, komen de animaties beter toch zijn recht. Bovendien heb ik ook het gevoel dat ze in deze game op dit vlak stappen gezet hebben. Jammer genoeg kan dit niet gezegd worden van elke stemacteur, dit is soms nog steeds huilen met de pet op. Gelukkig maakt de soundtrack veel goed. Ubisoft brengt, door op het juiste moment de juiste sound in te voegen, de filmische ervaring naar een hoger niveau. Ook de natuurgeluiden van bijvoorbeeld de jungle zijn sterk.

Natuurlijk draait niet alles rond pracht en praal, maar moet er ook leuk gegamed kunnen worden. Je hoofdtaak is in Pandora is dus het bevrijden van Na'vi uit de handen van de vijandige leden van de RDA. Dit doe je door tijdens de verhaallijn opdrachten te voltooien in de aard van iemand te zoeken, wat te stelen of wat te gaan jagen. Bij elke opdracht krijg je beloningen om je personage sterker te maken, wat ook nodig is om nieuwe moeilijkere quests te voltooien.

Op zijn Ubisofts

Daarnaast ga je de wereld van Pandora bevrijden van de RDA door het aloude Ubisoftprincipe: het ontmantelen van vijandige basissen zoals we dat kennen uit Far Cry, Assassin’s Creed of The Division. Bij deze games moest je al vaak een vijandig gebied infilteren en daar één of andere installatie afbreken of hoofdbaas vermoorden. Het voelt hierdoor een beetje als een herhalingsoefening, vooral omdat ook de andere quests niet altijd uitblinken van originaliteit.

Toch is het een beetje anders, aangezien de ontwikkelaar het liefst wil dat je dit ongezien doet. Als je al sluipend een vijandige basis kan veroveren krijg je namelijk meer loot en ook sneller punten voor je skilltree. Echter werkt dit niet zo goed, omdat je niet gigantisch veel verschillende mogelijkheden hebt om dit zonder opgemerkt te worden te doen. Zo is er niet een heel scala aan verschillende wapens waarmee je stil te werk kan gaan, en ook de vijanden alarmeren elkaar iets te snel.

Koken en vliegen op Ikrans

Gelukkig is er een skilltree met verschillende takken om je personage aan te passen naar je favoriete speelstijl. Zo kan je via de tak Hunter toch manieren vinden om beter stealth te werk te kunnen gaan. Als Survivor geneest je personage dan weer sneller of neemt hij minder schade op. Als Warrior verbeter je je combat skills. Echter zijn er ook twee wat meer unieke takken of vaardigheden waar je je Na’vi in kunt upgraden. Enerzijds kan je ervoor zorgen dat je beter kan koken of meer voedsel kan dragen. Koken heeft in Frontiers of Pandora namelijk een belangrijke rol. Een aantal acties, zoals fast travel en natuurlijk ook schade, zorgt dat je energiebalk naar achter gaat. Wanneer de balk bijna leeg is, gaat je personage niet meer kunnen lopen of springen. Maar vooral, je bent kwetsbaar voor een genadeslag van een vijand, aangezien je health niet meer automatisch wordt bijgevuld. Dit kan je voorkomen door voedsel te verzamelen. Daarnaast kan je het voedsel ook koken om voordelen te krijgen. Door ingrediënten bij elkaar te gooien, creëer je een buff. Dit tijdelijke voordeel hangt af van de ingrediënten die je gaat gebruiken. Het spel neemt je hierbij niet bij de hand en het is een beetje uitzoeken wat precies voor welk voordeel zorgt.

De laatste tak van de skill tree om je personage te verbeteren noemt rider. Iedereen die de films gezien heeft, weet dat de Na’vis kunnen vliegen op Ikrans, een soort draakachtige wezens. Natuurlijk kon dit niet ontbreken in de game. Na een tijdje spelen, kan je een band krijgen met zo’n Ikran en samen rondzweven doorheen de spelwereld. Zoals ik eerder beschreven heb, is de omgeving wondermooi, waardoor je in het begin het niet erg vindt om veel te klauteren of gewoon rond te lopen. Echter besef je na een tijdje dat dit niet gemakkelijk is om elke berg te beklimmen voor enkel wat planten, voedsel of zelfs bijvoorbeeld voor de start van een nieuwe missie te vinden. Zodra je een Ikran kan bedienen is het rondzweven doorheen de spelwereld zoveel gemakkelijker. Bovendien is het iets dat écht te koppelen is aan de leefwereld van Avatar, iets dat ik in sommige andere aspecten van het spel soms wat mis.

Op gameplaygebied is dit namelijk niet altijd terug te vinden. Na’vis zijn groter dan mensen en spelen hierdoor wel wat anders dan de zoveelste protagonist uit Far Cry of soldaat uit The Division. Ook het spelen met pijl-en-boog voelt wat anders aan. Echter krijg je al snel een machinegeweer en shotgun tot je beschikking, waardoor je moet oppassen dat je niet de sfeer van Avatar iets te vaak gaat inruilen voor één of andere typische shooter.

Relaties onderhouden

Ubisoft probeert een aantal unieke zaken toe te voegen. Zo zijn er drie gebieden in het spel, met ieder een eigen stam, waar we onze relatie mee gaan moeten onderhouden. Stel dat wij iets doen dat bij hun negatief ontvangen wordt, dan is onze reputatie naar de vaantjes. Deze kan dan bijvoorbeeld weer versterkt worden door RDA-installaties uit te schakelen. Toch is dit geen cruciaal element in het spel en na een tijdje hield ik hier amper rekening mee. Ik volgde de verhaallijn en als mijn personage niet sterk genoeg was om een missie aan te pakken, probeerde ik wat zijmissies en vijandige RDA-gebieden te bevrijden om beter te worden. Helemaal tot zijn recht komt dit aspect dus zeker niet.

Conclusie

Avatar: Frontiers of Pandora is als mes dat aan twee kanten snijdt. Ubisoft heeft een prachtige wereld gecreëerd die me best wat overdonderde. Er is voldoende te doen, maar omdat de wereld zo groot is komt dit niet altijd tot zijn recht. Bovendien moeten we vaak zaken doen die we al zo vaak bij Ubisoft games hebben moeten doen. Hierdoor is de game niet bijzonder origineel. Toch kan ik niet anders zeggen dat ik plezier beleefd heb tijdens het spelen. Gamers die de Ubisoft-formule nog niet beu zijn of grote Avatarfans kunnen dus met een aankoop weinig verkeerd doen.