Willem van Vugt | zondag 20 Mrt 2016, 20:00

Kleurrijk, happy en basic. Alle ingrediënten voor een relaxt spelletje. Of toch niet...?

Oké. Verzin iets zinnigs om te zeggen over Lovely Planet. Het is een shooter? In ieder geval is het één van de vreemdste Xbox One-games die wij in lange tijd gespeeld hebben.

Welke feiten kunnen wij vertellen over Lovely Planet? Het is een indie game ontwikkeld door QUICKTEQUILA, een klein bedrijf uit India. Omdat hun site momenteel offline is konden wij niet checken wat het bedrijfje nog meer gemaakt heeft, maar het lijkt dat Lovely Planet hun enige product is. Het spel kost slechts een tientje in de Games Store.

In Lovely Planet bestuur je een naamloos figuurtje dat zich door een kleurrijke wereld beweegt, op zoek naar de “lovely planet”. In een first-person perspectief ren en spring je door parcours om binnen de tijd het eindpunt te bereiken. Onderweg kom je obstakels tegen die je weg versperren of je kunnen doden. Later kom je ook bewegende vijanden en gevaarlijke projectielen tegen. En kom je nog verder in het spel, dan moet je ook zorgen dat objecten niet met elkaar in aanraking komen. Je bent uitgerust met een vuurwapen dat volautomatisch blokjes kan afvuren. Raak je tegenstander één maal en hij is dood, wordt zelf één keer geraakt en ook jij bent uitgeschakeld. Lovely Planet kent geen checkpoints. Je zal dus ten alle tijden snel en alert moeten zijn. Rennen, springen, schieten op vijanden en op objecten. Om alle sterren te halen ook nog eens binnen de tijd: het is niet makkelijk.

Om gek van te worden

Lovely Planet bestaat uit meerdere werelden, die elk weer bestaan uit een aantal levels. De eerste is gemakkelijk. Je moet niet te veel springen, het is altijd duidelijk waar je naar toe moet en er zijn niet té veel “instant game-over” momenten. Maar dan! Vanaf wereld twee - in totaal zijn er elf - begon ik me al te frustreren. Je moet in een vast tempo door de levels heen rennen omdat objecten de vloer niet mogen raken, ondertussen wordt je beschoten en als je één vijand mist tijdens het oversteken van de finish moet je opnieuw beginnen. En dan die muziek…

Bliep. Tuduu. Tralala. JE WORDT ER GEK VAN! Opnieuw en opnieuw en opnieuw. En opnieuw. Het concept van Lovely Planet is hartstikke leuk: kleurrijk, abstract, een echte uitdaging maar wel makkelijk te begrijpen. Hiervoor verdient QUICKTEQUILA complimenten. Maar de uitwerking… Lovely Planet is gewoonweg te frustrerend. Ik kan me niet voorstellen dat er gamers zijn die hier plezier uithalen, laat staan dat iemand uit vrije wil het laatste level weet te bereiken. Doordat je constant rent door levels met dezelfde kleur en snel bewegende elementen, bezorgde het spel mij misselijkheid en hoofdpijn. Het was gewoon niet prettig om te spelen.

Conclusie

Wat is Lovely Planet? Frustrerend. Is het een goede game? Op zich wel. Het werkt zoals de makers het bedacht hebben. Maar is het leuk? Absoluut niet! Lovely Planet is exclusief voor de gamer die zichzelf graag martelt.