Joeri Tits | maandag 5 Dec 2016, 20:00

Ouderwets balletjes door een level manoeuvreren kán leuk zijn, maar is dat het ook in deze game?

Tetris, Zuma en Bejeweled zijn allemaal puzzelgames die, soms zelfs al meerdere keren, hun weg gevonden hebben naar de consoles. Deze games zijn niet voor iedereen weggelegd, maar ik hou op tijd en stond er wel van om mijn hersenen te pijnigen. Ik ging dus met volle moed aan de slag met One Hundred Ways. Het spel, dat eigenlijk een port is van een mobiele game die oorspronkelijk werd uitgebracht op de computer, werd ontwikkeld door het Keulse Sunlight Games. Het is meteen de vuurdoop voor de Duitsers op de Xbox One.

Het doel van dit puzzelspel is om je bal, die je maar één keer kan laten vertrekken, te begeleiden naar zijn eindpunt. Op de weg hierna zijn er hindernissen die je dient te omzeilen door gebruik te maken van de attributen die je per level tot je beschikking krijgt. Zo moet je menigmaal gebruik maken van een teleport, een katapult en een springplank. Op zich is dit geen uniek concept, maar het blijft een leuk idee. Er zijn maar liefst 115 verschillende levels. Exclusief voor de Xbox One-versie krijg je er 18 extra bij. De eerste 10 levels maken je wegwijs in de mogelijkheden. Daarna worden de levels steeds groter en wat moeilijker, maar toch zijn er vaak levels bij waar je meteen ziet welke richting je uit moet werken. Ik dacht dat er dan wel ergens een addertje onder het gras ging schuilen, maar toch bleek de oplossing vaak simpel. De levels zijn af en toe op verschillende manieren op te lossen. Dit is echter te weinig om de titel van deze game te verklaren. Het zou ook kunnen slaan op het aantal levels, waarvan er oorspronkelijk 100 waren. Deze zijn ondertussen opgelopen, bij deze consoleversie, tot 133 stuks. Beetje vreemde titelkeuze dus.

Irritante gameplay, lelijk menu en bugs

De gameplay roept meteen frustraties op. Zo zie je aan alles dat het spel eigenlijk ontwikkeld is om te spelen met een muis. Het levelmenu is onlogisch opgebouwd en werkt daarnaast ook nog eens behoorlijk stroef. Van zodra je een attribuut hebt geselecteerd en je wilt nog wijzigingen aanbrengen, ben je aangewezen op de uitleg onderaan. Dit is niet omdat ik aan kortetermijngeheugen lijdt, maar gewoon omdat de besturing niet naar behoren reageert. Wanneer je de bal laat vertrekken, zoekt hij traag zijn weg. In het begin zijn de levels kort en heb je met één poging genoeg en is dat niet storend. Zodra je een ernstige oplossing moet zoeken, is die tergend trage bal echt wel irritant. Sommige levels zijn onlogisch opgebouwd en hebben een vreemde oplossing. Zo moet je soms rekening houden met hoe ver de katapult je bal gaat schieten. Dit is echter natte vingerwerk, waardoor de moeilijkheidsgraad kunstmatig in de hoogte wordt geduwd. Er zijn ook enkele andere irritante bugs. Zo blijft het spel soms vastlopen als je een attribuut selecteert, is de beeldverhouding niet correct en had ik problemen met het vrijspelen van Achievements. Ik hoop voor jullie dat jullie er geen last van hebben, maar ik dien dit wel mee te geven.

Vanaf het moment dat je het spel hebt opgestart, voelt alles heel goedkoop aan. Alle tekst die je in het spel ziet is opgesteld in een standaard lettertype en bevat, meer dan eens, taalfouten. Voor elk level krijg je wat uitleg van een robot. Soms eens een grapje, soms wat uitleg, maar vaak gewoon vreemde tekens. Vreemd, want dit bevestigt alleen dat de vormgeving van het spel er flauw uitziet. Het uitzicht van de levels is wel in orde. Zo lijk je de levels te spelen op een boorplatform.

Wanneer je alle 133 levels hebt voltooid, is het avontuur afgelopen. Je hebt dan, als het naar behoren werkt, alle Achievements ontgrendeld. Er zijn verder geen andere mogelijkheden. Met de hoeveelheid aan levels ben je zeker even zoet, maar de makers hadden er gemakkelijk wat extra aan kunnen toevoegen zoals bijvoorbeeld een tijdsklok of de speler dwingen op zoek te gaan naar de kortste route wanneer je in een level zit met deze mogelijkheid.

Conclusie

One Hundred Ways weet op honderd manieren te irriteren. De omkadering is amateuristisch afgewerkt en ziet er daardoor goedkoop uit. De tijd die de ontwikkelaar heeft gestoken in het ontwikkelen van enkele exclusieve nieuwe levels voor onze favoriete console, had hij beter gebruikt om de zeer slechte besturing te optimaliseren en voor het oplossen van de bugs. Deze extra levels zijn eigenlijk eerder een vloek dan een zegen. De computerversie zal het besturingsprobleem allicht niet hebben en voor een mobiel spel ziet het grafisch zeker in orde uit. Dit is jammer, want met een betere omkadering op de consoleversie zeker evenveel potentieel.