Joeri Tits | zondag 2 Dec 2018, 12:00

Een platformspel met een sci-fi thema waarin je je omgeving kan beïnvloeden, en waarin je allerlei prachtige planeten en wonderlijke aliens tegen kunt komen? Dat is Planet Alpha, van de bekende uitgever Team17.

Gespeeld op de Xbox One X

Met Planet Alpha brengt een kleine ontwikkelaar ons een 2.5D puzzel/platformspel waarbij geen enkel woord verteld wordt. Het verhaal dien je namelijk gaandeweg zelf te ontdekken. Het is logisch dat we dan meteen denken aan vergelijkbare titels zoals Inside, Limbo en Little Nightmares. Is Planet Alpha een perfecte kopie of flauw aftreksel?

 

Verhaal zonder tekst...

Planet Alpha wordt uitgegeven door Team17, de uitgever die we kennen van titels als Worms en The Escapists. Ditmaal geven ze de kans aan een klein groepje Denen die ons met een sciencefictiontitel proberen te overtuigen van hun kunnen.

In Planet Alpha speel je een astronaut die beland is op een planeet vol met aliens. Het gehele verhaal wordt ontdekt zonder dat er een woord wordt gerept. Wie ben je? Waar ben je? Wat is het doel van de aliens? De antwoorden hierop hangen vooral af van je verbeelding. Al snel blijkt al snel dat je zelf effect kan uitoefenen en de tijd en de dag in nacht kan veranderen en omgekeerd. Maar het verhaal, of wat er voor moet doorgaan, is duidelijk niet het meest belangrijke deel van je bezoek aan de planeet. Het summum is sowieso de aankleding daarvan en de sfeer die je proeft.

Omgeving met inhoud!

Want in Planet Alpha gebeurt er gewoon altijd wat op het scherm. Is het niet op de voorgrond, dan is het wel op de achtergrond, waar je de ene keer een gigantisch monster op jou of je vijanden ziet afkomen, maar even vaak een prachtig natuurlandschap of een weersverschijnsel in beeld verschijnt. De ontwikkelaar combineert dit perfect met 2.5D platformelementen, waardoor je deze extra ruimte af en toe ook echt daadwerkelijk gebruikt. Door de mooie kleurrijke omgevingen, in combinatie met diverse klimaatveranderingen, behoort Planet Alpha op dit gebied tot een topper in het genre.

 

Variatie in het platformen, minder in het puzzelen

Tijdens je avontuur ben je dus vooral bezig met platformelementen, in combinatie met met puzzel- en stealth. Dit lijkt een heleboel variatie, en visueel lijkt dit inderdaad zo. Toch zal je tijdens het spelen al snel wat herhaling terugzien. De platformelementen zijn vrij divers, maar alle puzzels lijken qua denkwijze wel erg op elkaar. Ook op het vlak van stealth ben je eigenlijk constant hetzelfde aan het doen. In de praktijk komt het er vaak op neer om het grote monster op te zetten tegen de kleinere vijanden of je te verstoppen. Daarnaast kent het game enorm veel savepoints, waardoor je eigenlijk nooit iets opnieuw moet doen. Ergens passen de vele savepoints wel bij het trial-and-error onderdeel in de gameplay, maar dit alles zorgt ervoor dat het game je eigenlijk nooit op de proef stelt. Na maximaal een vijftal uren zit je door het avontuur heen en dat kan net voldoende zijn om interessant te blijven en je niet te gaan ergeren aan het repetitieve karakter van deze titel.

 

Ook de eenvoudige besturing zorgt er voor dat je maar een kleine bundel aan mogelijkheden hebt. Buiten springen, bukken, klauteren en met blokken sleuren, is de besturing vrij beperkt. Dit zorgt ervoor dat het meeste behoorlijk werkt, al spring je bij snelle platformstukken wel eens verkeerd, of doe je iets anders dan wat je eigenlijk wil. Je kan je er aan ergeren, maar door de vele savepoints ga je vrij snel weer verder waar je gebleven was.

CONCLUSIE

Op het vlak van graphics halen we met Planet Alpha een topper in huis. Ook op het vlak van sfeer en leveldesign zit het sterk in elkaar en zorgt het hiermee voor voldoende variatie. Variatie die duidelijk ontbreekt op het vlak van puzzels en gedeeltelijk ook op het vlak van platformen en stealth. Ook het verhaal, zelfs door rekening te houden met het feit dat je het met je eigen verbeelding moet beleven door afwezigheid van tekst of tussenfilmpjes, is wat dun te noemen. Toch mag het door zijn sterke punten vergeleken worden met titels zoals Inside, maar moet er wel meteen bij gezegd worden dat het net een niveau lager is door afwezigheid van uitdaging en een wat minder uitgesproken identiteit.