Joeri Tits | vrijdag 6 Okt 2023, 14:12

Een gloednieuw IP van Electronic Arts, dat is Immortals of Aveum. Wij bekeken de game!

Gespeeld op Xbox Series X. Optimaliseerd voor Xbox Series.

De zomervakantie is voorbij en iedereen is terug aan het werk. Gelukkig hoeft dit voor een gamer niet per se slecht nieuws te zijn. De meeste grote titels komen namelijk in het najaar uit. De eerste is een lange rij is Immortals of Aveum, een nieuwe franchise van EA. Of deze titel het startschot is van een prachtig gamenajaar, lezen jullie hier.

Een gloednieuwe IP van een gloednieuwe ontwikkelaar is altijd interessant. Zeker als ze meteen proberen te scoren met de ontwikkeling van een relatief grote titel. Immortals of Aveum zou zo’n game moeten worden. Het spel werd ontwikkeld door Ascendant Studios, een in 2018 opgerichte ontwikkelaar, met aan het hoofd Bret Robbins die zijn strepen heeft verdiend bij Call of Duty-ontwikkelaar Sledgehammer Games. Bovendien zijn er, na het faillissement van Telltale Games, veel ontwikkelaars in 2018 overgestapt naar Ascendant Studios. Via het EA Originals-programma werd dit game uitgegeven bij EA. Wat Immortals of Aveum eveneens bijzonder maakt is dat het gebruik maakt van Unreal Engine 5, de nieuwste engine waar nog maar weinig game-ontwikkelaars mee aan de slag zijn gegaan.

Veelzijdige Jak

In Immortals of Aveum spelen we met Jak. Jak is een magiër in het land van Aveum. Het land is al jarenlang letterlijk en figuurlijk verscheurd door de magische krachten die er heersen. Er zijn drie verschillende soorten krachten in Aveum en de meeste magiërs kunnen slechts één van de drie krachten beheersen. Onze held Jak is echter bijzonder. Hij is een wees en krijgt al snel te horen dat hij niet slechts één kracht kan beheersen, maar ze allemaal. Krijgen jullie ook wat Harry Potter-vibes?

Om het bij bekende filmfranchises te houden, evolueert het verhaal van het spel eerder Lord of The Rings-gewijs. Er zijn twee groeperingen die oorlog voeren en het is aan jou om de oorlog voor eens en altijd te beëindigen. Het verhaal vervalt regelmatig in clichés en voorspelbare plottwist, waardoor ik eigenlijk tegen het einde mijn aandacht hierover verloor. Misschien ben ik als ervaren gamer te veel gewend, maar ik werd nergens in het verhaal van mijn sokken geblazen en dat is toch wel een beetje jammer voor een nieuwe franchise in combinatie met het realisme, als je dat over een fantasiegame kunt zeggen, van Unreal Engine 5. Toch wil het niet zeggen dat ik niet af en toe onder de indruk was van de cineastische beelden die uit een of andere blockbluster kon komen.

Grafisch meestal sterk

Grafisch is Immortals of Aveum namelijk bij wijlen echt wel prachtig. Van Jak zijn hand die je ziet als hij een magie gebruikt tot een stuk hout dat afbreekt. Zelden zag het er zo realistisch uit. De omgevingen in de verschillende werelden zijn divers samengesteld en zijn knap vormgegeven. Een punt van kritiek is dat het naar mijn mening wat verder in het spel allemaal wat meer levendiger mocht. Buiten de zaken waar je interactie mee kan hebben zoals vijanden, NPC of wat zaken die je dient te verzamelen, zijn er naar het einde toe wel wat periodes dat het er wat te doods bijligt. Het past op dat moment misschien met het verhaal, maar het is toch zonde. Dit valt mij vooral op, omdat dit in schril contrast staat met het begin van het spel. Dan zit je vaker in drukkere levendigere gebieden waar je wel je ogen de kost moet geven. Dat is zeker een pluspunt, maar het is enkel jammer dat ze dit niet kunnen volhouden.

Wat eveneens prachtig is, zijn de tussenfilmpjes. Hoofdpersonages zien er van tijd levensecht uit, al ben ik soms niet te spreken over de beweging van monden tijdens het praten. Ik kan het moeilijk beschrijven, maar het lijkt soms wat geforceerd realistisch over te komen, waardoor het een beetje akelig wordt. De lip-sync doet het nochtans uitstekend, maar ik kon er precies niet gewoon aan worden. In ieder geval is het leuk om in deze titel de mogelijkheden van de nieuwe engine te kunnen zien en te weten wat we in de toekomst kunnen verwachten.

Natuurlijk draait een spel niet enkel rond het verhaal of de grafische pracht, integendeel zelfs. Ook op het vlak van gameplay valt er veel te vertellen. Immortals of Aveum speelt enorm vlot weg. Je merkt meteen de hand van enkele voormalige Call of Duty-medewerkers. Bovendien merk je dit ook aan de simpele opzet van het spel. Geen grote open wereld, maar een vrij lineair spel in open gebieden, net zoals we vroeger vaker zagen en zoals de single-player ervaringen van Call of Duty nu nog steeds is. Het was verfrissend om als reviewer niet allerlei soorten zijmissies te moeten testen om jullie toch maar een volledige mening over de game te kunnen geven.

Chaotisch met kleurige magie

Drie verschillende soorten magie lijken ingewikkeld, maar dit is het niet. De magie is namelijk simpel onderverdeeld in drie kleuren. Zo is rood voor de dichte krachtige aanvallen, blauw voor vijanden op grote afstand en gebruik je met groen spreuk om gigantisch veel kleine aanvallen af te vuren. In veel games kan je je speelstijl aanpassen aan wat jouw voorkeur heeft, echter is dit in dit spel wat anders. Je moet je speelstijl namelijk aanpassen aan je vijand. Zo zijn er vijanden die je absoluut enkel gemakkelijk met groene magie kan verslaan en andere waarbij blauw dan weer de juiste keuze is. Hoe verder je in de game komt, hoe vaker je moet wisselen tussen de verschillende soorten magie en hoe hectischer het spel wordt. Hectisch in een spel is vaak een positief punt. Echter is dit voor Immortals of Aveum niet zo. Het is frustrerend om constant te wisselen tussen de kleuren en het voelt soms nogal kinderlijk in welke richting de ontwikkelaar je probeert te duwen. Tegen het einde van het spel kom je steeds lange stukken tegen waar je wat simpel moet platformen en een nog simpelere puzzel moet oplossen, om dan in een arena te komen waar er gigantisch veel vijanden op je afkomen. De eerste keer is dit leuk, maar naar het einde aan, wordt deze wederkerende opzet wat vervelend.

Het is jammer dat het game mijn aandacht stelselmatig steeds meer verloor. De eerste keer een vijand met je lasso naar voor trekken, te vertragen met een toverdrank of zijn schild vermorsen bracht een wow-gevoel naar boven. Eveneens de eerste keer dat je in het begin van het spel een kasteel betreedt, dacht ik dat ik, minstens op grafisch vlak, de topper van 2023 in mijn handen had. Helaas kan Immortals of Aveum deze magie niet vasthouden. Meer zelfs, tegen het einde van het spel worden in een drukbevolkt scherm, werden sommige bewegende beelden steeds waziger.