Casper Egas | zondag 2 Nov 2014, 18:47

Het heeft voor het eerst bijna een jaar geduurd voordat SEGA een nieuw spel uitbracht op een nieuwe console. Nu is het eindelijk zo ver en wel met het geweldige spel Alien Isolation.

Na het aardige Aliens vs Predator en het tegenvallende, maar echt niet zo slecht als sommige mensen zeggen, Aliens Colonial Marines, is er nu de derde poging van SEGA om iets moois met de licentie te maken. Alien Isolation is in tegenstelling tot zijn voorgangers geen actie-shooter, maar een survival horror game met een eerstepersoonsperspectief. Ontwikkelaar van dienst is The Creative Assembly, het team achter de Total War-serie.

Filmklassieker

Er is altijd al discussie over de Alien-films. Is de eerste horrorfilm van Ridley Scott de beste of is toch het vervolg, de actiefilm Aliens van James Cameron beter? De spellen hebben zich tot nog toe altijd gefocust op de film Aliens of vroeger zelfs op de minder geslaagde derde film uit de serie, Alien³. Met Alien Isolation is het anders; nu keert het spel terug naar de eerste film met zijn bijna onverslaanbare monster, gering aantal wapens en echte horrorsfeer.

Extreem oog voor detail

Al vanaf het opstarten van het spel weet je dat je te maken hebt met een product dat met liefde gemaakt is. Je kunt aan alles zien dat de makers de beklemmende retro sciencefictionsfeer zeer goed gevangen hebben. Ook de ruimteschepen zien er uit alsof ze zo uit de film afkomstig zijn, inclusief de inrichting. Zelfs de cornflakes en speelgoedjes zijn identiek aan het bronmateriaal. Het enige ontbrekende aspect zijn misschien de posters van topless vrouwen aan de muur.

Het spel ziet er dan ook grotendeels fantastisch uit. De ruimtestations zijn prachtig en zitten vol mooie lichteffecten en details. Ook de Alien ziet er verbluffend uit. Helaas blijven de menselijke personages met hun onnatuurlijke overkomen en slechte stemsynchronisatie achter bij de rest.

Het geluid is ook geweldig te noemen: met goed ingesproken stemmen, beklemmende geluiden die doen denken aan Dead Space, en sfeervolle muziek. Bij een spel als dit merk je hoeveel geluid kan bijdragen aan de spanning en sfeer van een videogame.

Dit is echter niet alles, want zelfs de inmiddels oude tot hoog bejaarde acteurs uit de film spelen allemaal een gastrol. Ze zijn te horen in de Nostromo-logboeken, waarin ze extra achtergrondinformatie geven bij de gebeurtenissen uit de film. Het is echt gaaf dat bijvoorbeeld zelfs de inmiddels 88 jarige acteur Harry Dean Stanton zijn rol als Brett hervat.   

Angst

Waar voor je geld

Zoals je ongetwijfeld merkt ben ik nogal te spreken over Alien Isolation. Het wordt echter nog positiever, omdat het spel naast erg leuk, ook erg lang is. Het kostte mij 24 uur om door het verhaal te spelen op de hoogste moeilijkheidsgraad. Natuurlijk is een dergelijke lengte alleen goed als het spel niet gaat vervelen. Voor mij deed het dat nooit.

Het verhaal en de gameplay hebben genoeg variatie om te blijven boeien. Een klein deel van het spel is echter wat minder spannend, doordat je dan de strijd moet aanbinden met de minder angstaanjagende synthetische mannen aan boord van het schip.

Ook kan het sommige mensen tegenstaan dat je af en toe op locaties komt die je al eerder verkend hebt. Gelukkig is hier meestal wel iets nieuws te doen of te vinden, waardoor het voor mij juist meer op een echt ruimtestation ging lijken door het gevoel van herkenning.

''Zelfs als je moet vechten, dan ben je zeker geen superheld en zul je het slim aan moeten pakken.''

Naast de campagne zijn er nog bonusmodi (waarvoor bij sommige versies betaald moet worden) die je nog langer bezig kunnen houden. Zo is er de wat eentonige survival modus, waarin je als Amanda of Ellen Ripley, Parker of Dallas moet overleven in een vooropgezet scenario dat de omgevingen uit het verhaal gebruikt.

Leuker zijn de Crew Expandable en Last Survivor modi. In deze korte, elk 45 minuten durende, prequels speel je een stuk uit de eerste film. In de eerst genoemde speel je met Ellen Ripley, Dallas of Parker ruwweg het gedeelte waarin ze besluiten met vlammenwerpers de Alien te gaan bestrijden. In Last Survivor probeer je het allerlaatste gedeelte uit de film te herbeleven met Ellen Ripley. Bij beide modi werd ik als speler extra geboeid doordat de echte acteurs meespeelden en het oog voor detail zo groot is. Toch weten deze kleine extra stukken niet het extreem hoge niveau van de campagne te evenaren.

Conclusie 

Eindelijk is er een ijzersterke Alien-titel. SEGA heeft een spel neergezet dat spannend is van begin tot eind en ook audiovisueel grotendeels uitstekend uit de bus komt. De sfeer van de eerste film is briljant gevangen met een extreem oog voor detail. Je voelt je in Alien Isolation echt een opgejaagde overlever die nooit kan ontspannen. In dit lange spel zal je hart wellicht af en toe iets harder slaan dan je lief is, maar dat is wat mij betreft een stuk beter dan dat een spel gaat vervelen. Dit spel is voor liefhebbers van spanning en/of sciencefiction een enorme aanrader, om nog maar niet te spreken over fans van de filmserie.