Joeri Tits | woensdag 31 Aug 2022, 0:15

Avenging Spirit is een herziene versie van een klassieke game uit de arcadehal!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Met Avenging Spirit heb ik een herwerkte versie gespeeld van een arcade-spel uit 1991 dat een jaar later eveneens op de Game Boy verscheen. Als ik eerlijk moet bekennen, had ik van de titel nog nooit gehoord. De cover van de game, dat me wat deed denken aan Casper het vriendelijke spookje, trok wel meteen mijn aandacht. Of deze geestige retrotitel mij heeft kunnen bekoren lezen jullie hier.

Avenging Spirit of Phantasm?

Ik heb erg veel plezier gehad met Watch Dogs: Legion. Het spel werd vooral gehyped omdat je met iedereen die je tegen kwam, kon spelen. Ik vond dit vrij revolutionair, maar wist dus niet dat dit eigenlijk al kon in de arcadehallen meer dan dertig jaar geleden. Avenging Spirit kwam dus in 1991 op de markt, in Japan kreeg de titel echter een andere naam: Phantasm. Je kan als speler kiezen welke versie je wilt spelen.

Het spel start met een ontvoering van een jongedame. De man met wie ze op straat loopt, wordt brutaal doodgeschoten. Meteen erna wordt jouw hulp ingeroepen door een professor die onderzoek doet naar spook-energie. Hij geeft de ziel van de gestorven man de gedaante van een spookje en vraagt aan je om zijn dochter te gaan redden.

Spelen met wie je wilt

Daarna wordt het concept al snel duidelijk. Je kan als het spookje de gedaante aannemen van eender welke vijand die je tegenkomt. In het begin heb je de keuze uit vier personages, maar al snel kom je een hele hoop andere vijanden tegen waarvan je de gedaante kan overnemen. Elke vijand, en dus later speelbaar karakter, heeft een eigen aanvalstactiek. De maffiosi kunnen schieten met kogels, de ninja's gooien met shuriken en andere vijanden gooien met bommen. Je kan zelfs vuur spuwen met een draak. Het ene personage kan ook net wat gemakkelijker hoger springen dan een andere. Ondanks dat de game zo oud is, ben ik verbaasd dat er toen zo'n vrijheid gecreëerd kon worden.

Knappe pixelomgeving

Daarnaast ziet Avenging Spirit er ook gewoon leuk uit. De game is ondertussen gebouwd met leuke pixels en ook de animaties van de personages zijn hoogwaardig. Door de kwaliteit van de omgevingen is het niet altijd even duidelijk waar je precies wat kan doen, wanneer je snel wil platformen. Daarnaast lijken vrij veel achtergronden op elkaar waardoor je wel eens de weg kwijt geraakt.

Niet elk personage is even leuk of sterk

Natuurlijk kan zo'n oude game niet altijd even goed zijn ouderdomskwaaltjes verstoppen. Zo is zeker niet ieder personage even leuk om te spelen. Sommige poppetjes kunnen niet schieten of zijn een stuk trager en dat geeft toch meteen een handicap. Degene die daarentegen bommen kunnen gooien kunnen minder gemakkelijk mikken, maar zijn dan weer zo krachtig dat sommige eindbazen (op een gemakkelijke moeilijkheidsgraad) vrij snel dood zijn. De “sterkte” van de game voelt hierdoor soms aan als een “zwakte”, al kan je natuurlijk ook kiezen om met zulke personages niet te spelen.

Het game kent vijf tot zes verschillende stages die je eigenlijk achter elkaar kan uitspelen. Het verschil zit erin of je in het verhaal drie sleutels kunt vinden en het verhaal kent hierdoor eigenlijk twee verschillende eindes. Toch was ik hiervoor slechts een uurtje kwijt. Dit leek me bijzonder weinig, maar wel logisch voor een voormalig arcadegame. De kostprijs van het game is met zes euro daarom ook erg democratisch gehouden.