Casper Egas | dinsdag 15 Dec 2020, 10:02

Bluecoats: North & South is een strategische game gebaseerd op de bekende stripboekenserie Blauwbloezen.

Gespeeld op de Xbox One X

Op de basisschool ging ik met mijn moeder naar de bibliotheek om strips te lenen. Ik was niet echt een lezer, maar er waren wel een paar strips die ik altijd graag las. Mijn favorieten waren Storm en Blauwbloezen. Dat treft, want nu is er Bluecoats (Blauwbloezen): North & South. Het is in feite een remake van de klassieker North & South (die uitkwam op onder andere de NES, DOS, Amiga, C64), maar dan met een sausje van de bekende strip. Helaas heb ik het origineel nooit gespeeld.

Amerikaanse burgeroorlog

Bluecoats: North & South is een beurtelings strategiespel met snelle real-time gevechten en met korte stukken first person shooter. Op papier is dit een fantastische mix van gameplay die samen met de toffe stijl van de strip een fantastisch historisch strategiespel zouden kunnen opleveren. Grafisch is het spel ook best aantrekkelijk en de stijl van Blauwbloezen is goed overgenomen. De resolutie en het detailniveau hadden wel wat hoger gemogen.

De eerste alarmbellen gaan al snel af. Er is geen enkele intro, verhaallijn, einde of zelfs een echte campagne. Er zijn simpelweg vier varianten van een kaart beschikbaar, die elk corresponderen met een jaar in de Amerikaanse burgeroorlog. Je kunt kiezen om te spelen als de Confederatie of als de Unionisten (Blauwbloezen) en er zijn een paar kleine opties die je kunt aanpassen. Je kunt het spel alleen spelen of tegen een andere menselijke lokale speler. Ook kun je de minigames los oefenen. Dat is letterlijk alles.

Het kan natuurlijk zijn dat elk scenario zo complex en gebalanceerd is, dat je er uren mee zoet kunt zijn. Maar niets is minder waar. Bluecoats is buitengewoon simpel en op de normale moeilijkheidsgraad won ik twee van de scenario’s in de eerste beurt. De hoge moeilijkheidsgraad rekt dat wel wat, maar ook dan word je verre van uitgedaagd. Met een uurtje spelen zal je wel klaar met het spel zijn.

En al die speelvormen dan!?

In de basis lijkt dit echt een leuk spel. Je hebt de kaart van de Verenigde Staten (anno 1861-1865) en je kunt een leger per staat stationeren. Als een staat veroverd is, dan krijgt het de blauwe of de rode kleur. Wie het meest staten in bezit heeft krijgt regelmatig wat geld binnen. Je kunt ook geld verdienen door forten, die op elke kaart op dezelfde plaats staan, te veroveren. Twee forten op een rij laten een trein rijden aan het begin van jouw beurt die geld oplevert. Je kunt proberen een route af te snijden om een trein te beroven en je kunt proberen om forten af te pakken. In North Carolina is er ook nog een haven; als je deze bezit kun je af en toe nieuwe troepen uit Europa verwachten. Uiteindelijk is het de bedoeling om alle legers van de tegenstander te verslaan.

Je kunt maar een type leger bouwen en hebt geen controle over de opbouw van het leger. Je kunt hooguit eenheden samenvoegen, om zodoende versterkingen in een gevecht aan te laten rukken. Als je een leger van de tegenstander aanvalt of wordt aangevallen, dan wisselt het spel naar een strijd die van schuin bovenaf wordt weergegeven. Je hebt dan niet langer beurten, maar moet zo goed mogelijk multitasken. Je wisselt tussen jouw kanonnen, infanterie en cavalerie met een druk op de trigger. Je probeert daarbij de tegenstanders uit te schakelen en hun aanvallen te ontwijken. Het gaat allemaal snel en is erg simpel. In de basis is het vechten best leuk, maar er is een groot gebrek aan variatie en strategie.

Het veroveren van een fort of het beroven van een trein werkt heel anders. Je komt dan een een soort mini first person shooter terecht. Overleef en schiet alle tegenstanders neer in een fort of verdedig of verover de locomotief van een trein. Deze stukken ogen wel leuk en de besturing is best oké, maar de AI is erg matig, waardoor de uitdaging ontbreekt. Ook hier is vooral te weinig variatie.

Je hebt tijdens een scenario ook vrijwel geen strategische mogelijkheden. Aan de rand van de kaart kun je willekeurig je legers kwijtraken door indianen of Mexicanen. Ook beweegt er een stormwolk over de kaart en zorgt dat bepaalde legers ineens niet meer kunnen bewegen. Iets totaal willekeurigs is nooit goed in een strategiespel. Je kunt jezelf wel tegen betaling beschermen tegen deze twee zaken, maar dat is vaak het geld niet waard. Koop gewoon nieuwe legers en hak de tegenstander zo snel mogelijk in de pan. Verder kun je niets kopen en zelfs half verslagen legers vullen niet meer aan. Het had zoveel leuker geweest als er veel meer eenheden zouden zijn, als je in elk staat verschillende grondstoffen zou kunnen krijgen, als je gebouwen zou kunnen bouwen en ga zo maar door.

Conclusie

Wat een teleurstelling! Ik keek echt uit naar dit spel en was van plan het te kopen. Gelukkig heeft uitgever Mindscape ons vriendelijk voorzien van een exemplaar en heeft het mij veertig euro bespaard. Voor veertig euro is dit een volstrekt onacceptabel product. Het heeft de diepgang van een ondiepe plas en is na een a twee uur wel klaar. Misschien dat je nog wat plezier hebt als je tegen een ander speelt, maar dat is alsnog niet genoeg om dit spel te kunnen aanraden. Er had zoveel meer kunnen worden gedaan met het concept: waar zijn de opties, waar is de uitdaging, waar is de variatie en waar is een echte campagne met verhaal?