Casper Egas | Thursday 21 Nov 2024, 23:05

Een versie compilatie van oudere games met Irem Collection Volume 2!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Dat tegenwoordig alles dat los en vast zit opnieuw uitgebracht wordt is niet altijd even spannend. Laatst waren er bijvoorbeeld de matige Aero the Acrobat-games, dat toch echt geen klassiekers zijn. Van de spellen op deze Irem Collection 2 zou je hetzelfde kunnen zeggen, maar misschien dat hier iets anders opgaat, het zijn voornamelijk arcade games die nauwelijks thuis speelbaar waren. Er zijn in de arcadehallen van vroeger nog tal van verborgen juweeltjes te vinden die nooit naar de consoles gebracht zijn, dus er ligt in elk geval potentie. Deze collectie bevat helaas slechts drie spellen, Air Duel uit 1990, GunForce uit 1991 en GunForce 2 uit 1994. Van GunForce 1 gaat het zowel om de arcade als de Super Nintendo versie, de andere spellen komen allebei alleen uit de arcade.

Waarde van een collectie

Bij het woord collectie denk ik al snel aan honderden spellen die een verzamelaar thuis heeft staan. Ik behoor ook tot dat soort verzamelaars. Af en toe moet ik wat gniffelen om posts op social media, waarin iemand tien spellen op een foto zet om zijn collectie te showen. Tja, tien spellen zijn gewoon tien spellen en geen collectie vind ik dan. Dus als Irem, een voorganger van Nazca Corporation (bekend van Metal Slug) met een collectie komt van drie spellen, of met goede wil vier, als je de SNES-versie apart rekent, dan voelt dat wat goedkoop. Maar goedkoop is het zeker niet als je bedenkt dat dit pakketje maar liefst 25 euro kost en dat er 2011 al een Irem Arcade Hits was met 18 spellen erop.

Echt noemenswaardige dingen zijn er ook niet aan de spellen toegevoegd. Ja, je kunt wat aardig uitziende filters gebruiken om je beeld wat meer op een arcadescherm te laten lijken en je kunt tussendoor terugspoelen en opslaan, maar dat was het dan ook wel. Je hebt in elk geval wel beschikking over de Amerikaanse en Japanse versies van de spellen (voor zover beschikbaar). De Achievements zijn totaal niet creatief en hebben geen toegevoegde waarde.

Een probleem met veel overzettingen uit arcade is dat de spellen niet gemaakt zijn om oneindig veel muntjes in het apparaat te gooien. De moeilijkheidsgraad zit hem erin dat je niet dood wil gaan, omdat je anders weer geld kwijt bent. Als er op de console geen opties zijn om het aantal credits te beperken, dan zullen veel spelers gewoon net zolang op continue blijven drukken totdat het (korte) spel uit is. Dit vind ik altijd een enorme gemiste kans; de ontwikkelaar moet gewoon een scala aan redelijke moeilijkheidsgraden aanbieden, zodat je toch nog een uitdaging krijgt.

Air Duel

Air Duel is een wat matige verticale shooter. De opzet is erg simpel, zeker voor 1990, toen er echt al betere shoot ‘em ups beschikbaar waren. Het geluid is erg zwak, zonder een echte rockende soundtrack, zoals in het genre gebruikelijk is. De twist is dat je kunt kiezen tussen een vliegtuigje op een helikoptertje. Ze zijn namelijk een duo; je kunt ook offline coöperatief aan de slag. Ik denk dan ook dat de Japanse ontwikkelaar misschien Air Duo had bedoeld, want van een duel is nergens sprake. Het vliegtuig schiet gewoon rechtdoor, maar de heli kan een beetje draaien en schuin schieten (zoals in Zero Gunner). Je hebt wat (vrij zwakke) bommen en je kunt je wapen upgraden. Levels ogen aardig, maar zijn weinig gevarieerd. Aan het eind is er natuurlijk steeds een grote eindbaas. Air Duel is niet verkeerd, maar verre van de beste shooter ooit gemaakt.

GunForce

GunForce lijkt meer op Contra en is een zogenaamde run ’n gun. De sprites zijn allemaal erg groot, iets dat in de tijd vaak gedaan werd om mensen in de arcadehal naar het spel toe te trekken. “Kijk hoe enorm die voertuigen zijn!‘’ Voor de gameplay betekent dit echter dat alles krap aanvoelt. Toen ter tijd was er natuurlijk geen breedbeeld, dus alle soldaten, tanks en helikopters worden bij elkaar in een klein schermpje gepropt. Met een kogeltje ben je al dood en probeer die in al die drukte maar eens te vermijden! Het spektakel van GunForce zit hem toch wel in de enorme voertuigen waar je in kunt plaatsnemen, want verder is het een wat zwakke game. Je moet de levels echt leren om niet constant door verdwaalde kogels het onderspit te delven. De muziek en geluidseffecten weten zeker niet te overtuigen.

De Super Nintendo-versie uit 1992 is, net als de arcadegames overigens, nooit in Europa uitgegeven. Het is een vrij nauwkeurige overzetting, met nog steeds zeer grote figuren. Het detail en de kleuren zijn wat minder dan in de arcade en het geluid klinkt nu alsof het in de badkamer is opgenomen. Ook is er flink wat slowdown aanwezig. Voordeel is wel dat je meer levens per credit hebt en dat het aantal credits gelimiteerd is. Je hebt hier dus een echte uitdaging!

GunForce 2

Je kunt aan GunForce 2 heel goed zien dat het een voorloper van Metal Slug is. Je kunt zeker nog wel zien dat het een vervolg is op GunForce, maar het lijkt vooral een soort prototype Metal Slug. Het is dus eveneens een run ’n gun, dit keer meer veel meer explosies en met een soldaat met twee wapens in zijn handen. De hoeveelheid actie en spektakel is enorm toegenomen en grafisch oogt het spel erg aantrekkelijk. Ook de voertuigen zijn dit keer niet zo idioot groot meer, maar des te mooier en creatiever. De muziek, die veelal uit het veel oudere Air Duel komt is helaas een enorme gemiste kans. Toch moet ik zeggen, dat GunForce 2 veruit het beste spel in deze set is. Als je het net als ik nooit gespeeld had, dan is het echt een korte, maar toffe ervaring. Beide GunForce games kunnen overigens ook offline met een vriend gespeeld worden. Met wat oefening is het spel met ongeveer twaalf credits wel te halen. Misschien is dat een goed niveau als je nog wat uitdaging zoekt.