Joeri Tits | zondag 13 Nov 2022, 13:49

Call of Duty is weer terug met een nieuw deel van Modern Warfare op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

In januari van dit jaar ging er een ware schokgolf door het gamelandschap. Microsoft deed een bod op Activision Blizzard en hiermee zou de populaire Call of Duty-reeks mogelijks alleen nog maar op Xbox verschijnen. Microsoft heeft al meermaals meegedeeld dat dit niet het geval is, maar hiermee wordt wel aangetoond hoe populair de jaarlijks wederkerende shooter-reeks is. Dit jaar mogen we aan de slag met Call of Duty: Modern Warfare II.

In 2007 verscheen het eerste deel in de Modern Warfare reeks van Call of Duty. De game zorgde voor een totaal nieuwe shooterervaring die tot dan alleen nog maar door pakweg Halo en Counter-Strike op de mat gelegd werd. Het concept werd nog verbeterd en in 2009 verscheen deel twee welke nog een groter succes werd. Ontwikkelaar Infinity Ward leerde ons perks en klassen creëren en de rest is natuurlijk geschiedenis. Zoals jullie weten hebben Infinity Ward, Treyarch en Sledgehammer Games een beurtrol voor de ontwikkeling van Call of Duty games, wat een aantal jaren zorgde voor wat mindere titels. Persoonlijk vond ik de games in een futuristische setting wat vergezocht.

Gelukkig is het tij ondertussen wat gekeerd. Onder andere door het in 2019 verschenen Call of Duty: Modern Warfare. Deze titel werd een soort van reboot van de succesreeks van weleer, en deze nieuwe game is eigenlijk een vervolg hierop.

Task Force 141 in Amsterdam

Dit wil zeggen dat we een blij weerzien krijgen met de leden van Task Force 141 zoals Price, Ghost en Soap. De hoofdvijand is deze keer Hassan Zyani, een Iraanse officier. Omdat het wat saai zou zijn om enkel in de Iraanse woestijnen te strijden, heeft Zyani een meer dan goed contact met een Mexicaans drugskartel. Zyani heeft enkele Amerikaanse raketten gestolen en het is aan jou om de wereld rond te reizen om de plannen van de Iraniër te stoppen. Je moet onder een steen geleefd hebben om niet te weten dat onze helden ook in Amsterdam aanmeren. Amsterdam ziet er bijzonder realistisch uit en maakt gebruik van een knappe verlichting. Persoonlijk vind ik dit één van de gaafste grafische momenten die ik deze generatie al heb meegemaakt. De eerlijkheid gebiedt mij hierbij te zeggen dat de rest van de game wat minder is, maar nog steeds bovengemiddeld. Wat wel het niveau van Amsterdam haalt, zijn de tussenfilmpjes. De mimiek van de personages, de sfeer, de conversaties, de explosieve momenten. Alles lijkt uit een oorlogsblockbuster te komen. Het verhaal is vrij banaal en is een herhaling van wat we al zo vaak in Call of Duty beleefd hebben. Toch weet het je, zeker naar het einde toe, een paar keer te verrassen.

Het verhaal zorgt er alvast voor dat je heel de wereld rondtrekt en best wel wat diverse dingen moet doen dan enkel maar schieten. Zo zit je de ene keer in een helikopter en iets later op een cargo truck. De ene keer moet je al sluipend je doel bereiken, de andere keer zit je midden in een oorlogsgebied of moet je een tank met een C4 uitschakelen. Tijdens de vijf uren durende singleplayer verveel je je geen moment. Op zich doet Infinity Ward in deze singleplayer niets nieuw, buiten een grafische verbetering, maar dat is prima.

Multiplayer met bekende en nieuwe modi

De reden waarom dit prima is, is omdat voor de meeste het speerpunt bij de multiplayer ligt. Ook op dit vlak voelt een ervaren Call of Duty-speler zich meteen als een vis in het water. Alle populaire speltypes als Team Deathmatch, Headquarters en Hardpoint zijn aanwezig. Daarnaast zijn er met Prisoner Rescue en Knock Out twee nieuwe modi aanwezig. De grote nieuwigheid hierbij is dat er geen automatische respawns zijn, al kan je wel door een medespeler opgelapt worden. Het doet hierdoor een beetje denken aan alternatieven voor Search and Destroy. Met Prisoner Rescue moet je, zoals de naam het zegt, gevangenen bevrijden terwijl het andere team dit dient te voorkomen. Bij Knock Out gaan beide teams proberen een pakketje vast te krijgen en dit zo te houden.

Naast de gewone 6 tegen 6-wedstrijden is er Ground War waar je met 32 spelers een XL-versie van Domination kan spelen op een grote map waar je dan ook de kans hebt om in voertuigen te kruipen. Nieuw is Ground War Invasion. Hierbij speel je, naast echte spelers, met fictieve AI-personages op het veld. Zoals in de preview reeds aangehaald, ben ik geen echte fan van dit Titanfall-achtig-systeem. De meeste personages zijn niet zo sterk en het wordt frustrerend wanneer je door een echte speler wordt afgeschoten terwijl je aan het richten was op een computergestuurde speler. Voor een online populair game als Call of Duty vind ik dit een onnodige toevoeging.

Puur qua gameplay merk ik weinig verschil met de vorige delen. De gameplay is nog steeds erg solide en was volgens mij nog nooit zo soepel. Alle kleine wijzigingen pakken goed uit, al duurt het nu wel erg lang eer je op de grond ligt en terug kunt schieten als je glijdt. Daarnaast is er in de multiplayer, maar ook in de singleplayer, de mogelijkheid gegeven om bepaalde stukken onder water uit te voeren. Een gigantische nieuwigheid brengt dit niet met zich mee, maar het is leuk om via deze weg bepaalde routes van maps te ontdekken.

Perks-systeem bevordert actief spelen

Ook het perks-systeem is nog steeds aanwezig, al heeft deze een heel nieuwe werking gekregen. Nu moet je door de multiplayer heen deze perks “verdienen”. Sowieso krijg je bij de start van het spel twee basisperks. Denk hierbij aan Scavenger. waarbij je ammo opraapt van dode spelers. of Double Time waardoor je langer kan rennen. Na vijf minuten krijg je daarbovenop een bonusperk zoals Cold Blooded. Na acht minuten speeltijd krijg je een ultimate perk zoals Ghost waardoor je niet meer zichtbaar bent voor UAV’s. Om deze wachttijd te verkorten dien je kills, assists of objectives te halen. Dit zorgt ervoor dat spelers veel agressiever en actiever gaan spelen en veel minder een afwachtende houding aanhouden. Dit is een leuke verbetering en een mooi tegengewicht voor de killstreaks waar je toch vaak last gaat hebben van campers of spelers die enkel voor de kills gaan en niet voor de objectieven te halen.

Gunsmith moet voor variatie in wapens zorgen

Een andere grote nieuwigheid is te vinden in de Gunsmith. Het concept van vroeger was dat je heel wat speeltijd moest doorbrengen met één wapen om dit helemaal vrij te spelen, om het zo naar je wens aanpasbaar te maken. De ontwikkelaar heeft voor Modern Warfare II iets helemaal nieuws ontwikkeld. Zo is het aantal mogelijke levels gereduceerd. Vaak circuleert dit nu rond level 20. Nu kan je echter een volledig wapen niet meer vrijspelen door met slechts één wapen te spelen. Als je wat specifieks wilt vrijspelen, dien je in de wapenstamboom te kijken met welk wapen je veel moet spelen om dit specifieke attribuut of wapen vrij te spelen. Dit zorgt dat je, als je houdt van zaken vrij te spelen en je wapen maximaal wilt tweaken, veel vaker van wapen gaat veranderen. Het voordeel hiervan is wel dat, wanneer je met een nieuw wapen wilt spelen, je vaak al wat attachments kunt selecteren. De gedachtengang van Infinity Ward houdt in dat je niet meer kijkt naar één wapen, maar eerder naar een wapenfamilie (of “receiver”). Bepaalde wapens kunnen bijvoorbeeld door één wapenproducent gemaakt worden. Hierdoor kan een assault rifle gebruikt worden als basis van een SMG.

 

Soepelste gameplay in middelmatige maps

De maps die op dit moment beschikbaar zijn zorgen voor gemengde gevoelens. Er zitten leuke in, zoals Crown Raceway, dat zich afspeelt op een F1-parcours. Taraq daarentegen speelt zich af in een Noord-Afrikaanse gebombardeerde stad in een zandvlakte. Helaas is deze veel te groot voor twaalf spelers. Over andere mappen heb ik dan weer gemengde gevoelens. Zo speel je in Santa Sena op een grenslijn tussen een hoop geparkeerde auto’s. Het is leuk dat deze map één lange rechte lijn is waardoor je weinig in de flank gepakt kunt worden. Helaas is het middengebied alleen vol met auto’s waardoor dit er gewoon saai uitziet. Over het algemeen kan ook aangenomen worden dat het grafische niveau van de singleplayer online nergens gehaald wordt. De multiplayer is mooi, maar ook niet meer dan dat. De gameplay daarentegen is wel identiek aan de singleplayer en speelt naar mijn mening hierdoor soepeler dan ooit. Samen met de eerder besproken interessante nieuwigheden gaat dit ervoor zorgen dat ik dit jaar weer vele uren online ga doorbrengen.

Tot slot is er ook een co-opmodus. Hierbij kan je samen met een vriend missies voltooien. Ik was blij met deze toevoeging en had er eigenlijk wel wat van verwacht. Ik zag hierin de vervanging van Zombies, waar ik eigenlijk niet zo’n fan van ben. Zombies is wel altijd een vrij lijvig pakket en ik had dit van de co-opmodus ook verwacht. Jammer genoeg is het allemaal vrij beperkt. Je moet wat doelen voltooien, maar hoe je dit doet maakt eigenlijk niet uit. Hopelijk voegt de ontwikkelaar hier nog wat extra’s aan toe. Dit geldt voor heel wat van de game. Call of Duty is een game die een heel jaar moet proberen te boeien. Daarom is bijvoorbeeld Warzone 2.0 bij de release nog niet beschikbaar. Toch mochten bepaalde zaken, zoals de mogelijkheid om ook hardcore te spelen, van bij het begin al beschikbaar zijn. Ook had ik de eerste week wat connectieproblemen wanneer ik met vrienden samen ging spelen.