Casper Egas | maandag 24 Apr 2023, 14:41

Zin in een platformspel in retrostijl? Misschien is Cannon Dancer - Osman wat voor jou!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Retro games zijn al jaren weer helemaal hip. De prijzen zijn door het dak gegaan en zelfs meer obscure games gaan als warme broodjes over de toonbank. Mega Drive, (Super) Nintendo, PlayStation, Saturn, Jaguar, N64, Master System, Dreamcast; alles verkoopt. Het is dan ook extra leuk als spellen die voorheen alleen in de arcadehallen speelbaar waren nu nog naar de consoles worden gebracht. Er is daar nog een ware goudmijn die nog maar beperkt is aangeboord. Cannon Dancer – Osman is zo’n spel. Een zeldzame 2D action platformer uit 1996 die een alternatief vervolg op Strider genoemd mag worden.

Cannon Dancer of toch Osman?

Deze consoleversie van de arcade game is er ook voor de PlayStation 4, 5 en de Switch en is op die systemen zelfs in gelimiteerde oplage fysiek beschikbaar voor dertig euro. Hoeveel de digitale versie gaat kosten was op het moment van schrijven nog niet duidelijk. De naam is wat verwarrend. Osman is de titel van de Engelstalige game en Cannon Dancer de naam van de Japanse versie. Er is zover ik kan zien, afgezien van de taal amper een verschil, dus de inclusie van beide versies lijkt een beetje overbodig. Je krijgt dus in feite gewoon één spel.

Heel luxe is het spel overigens ook niet. Je krijgt de bekende optionele flauwe filters en een achtergrondje voor de schermranden. Je kunt daarnaast kiezen voor een makkelijke modus, waarin je speciale krachten kunt toevoegen, kunt opslaan en kunt terugspoelen, maar je kunt ook gaan voor de challenge mode, waarin je slechts twee krachten kunt kiezen en verder geen gebruik kunt maken van moderne foefjes. Wil je de zeer buggy Achievements hebben, dan moet je voor de laatste optie gaan. Met een kracht als niet geraakt kunnen worden wanneer je aanvalt, is het spel sowieso wel erg eenvoudig en in een halfuurtje doorgespeeld. Misschien was men bang dat moderne gamers niet meer tegen moeilijke spellen kunnen? Je kunt de extra krachten gelukkig ook gewoon uitzetten.

Typisch Strider

Dat het brein achter het spel dit een alternatief vervolg van Strider noemt is meteen merkbaar. Ik weet dat velen Strider (van Capcom) een geweldig spel vinden, maar persoonlijk word ik er niet warm of koud van. Als je hart er wel sneller van gaat kloppen, dan is Osman echt iets voor jou. Het speelt echt vrijwel hetzelfde, maar dan, al zeg ik het zelf, beter.

De gameplay is snel en je moet veel springen, sliden en natuurlijk aanvallen. Dit keer doe je dat door te schoppen. Met alle power-ups kun je een soort schaduwfiguren met je mee laten vechten en schop je tegenstanders in een mum van tijd door de helft. Osman heeft, zoals de naam misschien al deed vermoeden, een Turks-Syrisch sfeertje, maar dan moet een steampunk saus eroverheen. Tja, ik heb het ook niet bedacht. Toch is de presentatie echt aantrekkelijk, met mooie pixelart, die typisch is voor 2D games uit die tijd. Ook de muziek is lekker uptempo en catchy.

Het is allemaal aanvankelijk nogal chaotisch. Heel veel tegenstanders, schaduwfiguren, platformen waaraan je moet slingeren, vrachtwagens die je achtervolgen, grote robots, brandende reuzen, tja wat eigenlijk niet? Als je Osman echter een paar keer gespeeld hebt, dan krijg je het al snel onder de knie en weet je hoe je zuinig om kan gaan met je schaarse levens en kun je de power-ups beter behouden. Het wordt dan steeds leuker om te spelen, maar helaas vliegen de vijf levels en de eindbaas zo voorbij. Dat maakt het een laagdrempelig spel om af en toe weer eens een keer door te spelen, zoals bij veel arcadespellen het geval is. Toch vind ik het met deze heruitgave een gemiste kans. Kon er niets substantieels worden toegevoegd?