Casper Egas | zaterdag 13 Nov 2021, 13:39

Het derde deel in deze serie van interactieve serie horrorgames is er: House of Ashes!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

De vorige twee delen van The Dark Pictures Anthology, Man of Medan en Little Hope bevielen mij wel. Het zijn een soort horrorfilms waarin jij de uitkomst in handen hebt. Deels door de keuzes die je maakt en deels door je prestaties in het spel. In tegenstelling tot veel games heb jij het echt in handen hoeveel van de personages het verhaal overleven en is het zelfs mogelijk dat niemand het eind haalt. House of Ashes is het derde deel van de serie van vier spellen. Dit keer speelt het verhaal zich af tijdens de oorlog in Irak waarin men het op Saddam Hoessein gemunt had.

Gevaar onder de woestijn!

House of Ashes begint met een proloog in een tempel ten tijde van het Babylonische rijk. Net als in Little Hope gaat het al snel helemaal mis en schakelt het spel naar 2003. Vier van de vijf hoofdpersonages zijn soldaten in het Amerikaanse leger en een van de personages is juist een Irakese militair. Ik vind het een leuke toevoeging dat je niet alleen maar met de Amerikanen speelt, zeker in een conflict waarin de Amerikaanse rol een zeer bedenkelijke was.

Het verhaal begint erg sterk met de strijd tussen de Amerikanen en een affaire van een van de personages binnen het Amerikaanse leger op de achtergrond. De personages zijn dit keer wat minder vervelend, al zijn het misschien nog steeds wel een beetje karikaturen. Midden in een vuurgevecht opent echter ineens een gat in de grond en enkele Amerikaanse en Irakese soldaten zakken erin. Ze zijn elkaar kwijt en bevinden zich in een of andere oude Babylonische tempel.

De Irakese soldaat heeft ook zijn commandant nog bij zich. Vast niet geheel toevallig lijkt deze nogal op de Irakese minister van Informatie, die destijds een soort meme werd, omdat hij bleef volhouden dat alles goed ging, terwijl je de ontploffingen op de achtergrond kon horen. Het personage dat jij echter speelt heet Salim en is een alleenstaande vader die gestudeerd heeft en liever het land uit zou willen dan deze oorlog voeren. Dit personages vond ik wat interessanter dan de typische macho Amerikanen.

Natuurlijk is de tempel onder de grond alles behalve veilig en moet je al snel de strijd aan binden met vampieren. De spanning is aanvankelijk goed opgebouwd, maar het verhaal voelt steeds meer gehaast en het actiegehalte neemt almaar toe. Het korte spel eindigde daardoor voor mij een beetje met een anticlimax.

Hetzelfde spel in een nieuw jasje

House of Ashes ziet er ongeveer hetzelfde uit als zijn voorgangers. De belichting is mooi en de omgevingen zijn indrukwekkend. Helaas zijn de personages voor een spel dat daar zo veel op focust nog steeds niet helemaal overtuigend. Sommige gezichten gaan er wel mee door, maar anderen hebben van die dode ogen. De stemacteurs zijn gelukkig wel sterk. De muziek is passend, maar niet memorabel.

Een vernieuwing is de mogelijkheid om een moeilijkheidsgraad te kiezen. Op de redactie kozen we voor de gemiddelde. Deze was voor ons misschien een tikje aan de makkelijke kant. Wie weet spelen we het nog wel eens door op de moeilijke stand, want geen van de Dark Pictures-spellen is echt lang. De lol zit er namelijk ook in dat het verhaal steeds anders kan verlopen. Vooral is je samen met een of meer anderen speelt, wordt het verhaal heel organisch gestuurd. Ook kan het falen van een of meer van de vele quick time events (snel de juiste knoppen indrukken) grote gevolgen hebben. Voor mij zijn deze spellen echt een voorbeeld van hoe quick time events een spel echt leuk kunnen maken, mits ze goed zijn geïmplementeerd.

Als ik het opnieuw ga spelen, dan vraag ik mij in dit geval wel een beetje af of ik echt heel andere keuzes zou maken. Natuurlijk kun je expres andere dingen kiezen, maar een deel van de keuzes vond ik nu wel erg onlogisch. Ik zou zeker andere keuzes kunnen maken bij de liefdesperikelen die op de achtergrond spelen, maar om nou steeds elkaar af te vallen en niet samen te werken in een situatie op leven en dood, lijkt mij totale waanzin.