Casper Egas | vrijdag 10 Jun 2022, 0:20

Dolmen is een Dark Soul-achtige game, maar dan met een science-fiction thema. Iets voor jou? Lees de recensie!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Dark Souls-achtige spellen zijn niet voor iedereen. Je moet tegen een stootje kunnen en je moet bereid zijn levels rustig aan te pakken en het spel te leren. Dolmen is zo’n spel, maar dan met een sciencefiction-saus. Het idee achter het spel is solide, maar de uitvoering laat helaas te wensen over. Lees hier waarom Dolmen misschien het geld niet waard is.

Lang geleden, in een sterrenstelsel ver, ver weg

In de intro wordt verteld over een speciaal soort kristallen, Dolmen genaamd, die heel veel energie bevatten en het reizen over zeer grote afstanden in een flits mogelijk maken. Waar het verhaal verder over gaat, zou ik je niet kunnen zeggen. Er is in het spel bijna geen stemacteur te horen en de ouderwetse, oninteressante en onbegrijpelijke stukjes tekst die je tijdens het avontuur tegen komt pakken totaal niet. Dus, wat de reden ook is, je probeert in Dolmen te overleven met jouw strijder op een vreemde planeet.

Aan het begin van het spel kies je een karakterklasse met bepaalde sterke en zwakke kanten. Zo kun je gaan voor iemand die gebalanceerd is, of juist erg sterk met wapens van dichtbij of zoals ik had gekozen, sterk is met geweren en techniek. Je kunt zelfs het personage een kleur geven. Ik had gekozen voor maagdelijk wit, waardoor hij vrij veel op een Stormtrooper uit Star Wars ging lijken.

Terug naar de Xbox 360?

Dolmen lijkt op veel vlakken op een spel uit de Xbox 360-tijd. Het is niet dat het spel grafisch ondermaats is, lang moet laden of dat er framedrops voorkomen: dat zijn de problemen niet. De levels ogen wat grijsbruin en zijn wat ongedefinieerd en ongedetailleerd. Ook de besturing en algehele gameplay komen over als een product van die tijd. Daarnaast is de presentatie nogal kaal, zonder veel poespas en bijna zonder interessante audio. Het is vaak stil, wat aan de ene kant spanning kan opwekken, maar soms ook wat amateuristisch overkomt.

Het meest irritant is wel de besturing. De ontwikkelaar leek het een goed idee om elke knop een functie te geven, wat mijns inziens niet nodig is en het spel minder toegankelijk maakt. Ook reageert het spel niet altijd goed op je inputs. Zo moet je de linker-trigger gebruiken om je geweer te trekken en dan RB of RT drukken voor een zwakke of sterke aanval, maar vaak blijf je maar drukken en gebeurt er niet constant wat. Het voelt daardoor alsof je niet alleen tegen de monsters aan het vechten bent, maar ook tegen het spel. Speluitleg is er overigens ook nauwelijks, waardoor je veel maar zelf uit moet vinden.

Nog een klein stukje verder...

Dolmen is een Souls-like in een derde persoonsperspectief. Er zijn zeer geringe opslagpunten en de moeilijkheidsgraad is hoog. Aanvankelijk is het leuk om de omgevingen, die in feite allemaal aan elkaar verbonden zijn zonder dat ze bestaan uit losse levels, te verkennen. Helaas zijn er wel met enige regelmaat laadschermen te vinden tussen gebieden; was dat op de Xbox Series X nog nodig? Je moet echt oppassen, want er zitten overal monsters en als je goed kijkt, kun je ook mooie spulletjes vinden. Ook verdien je steeds meer energie, die vervolgens in het schip om te wisselen is in verbeterde vaardigheden. Daar kun je ook gevonden voorwerpen gebruiken om nieuwe wapens te maken. Het loont dus echt om de tegenstanders te verslaan en om goed te zoeken. Beetje bij beetje wordt je sterker en hopelijk ook beter in het spel zelf.

Af en toe kom je grote, sterke bazen tegen. Deze gevechten zijn echter te frustrerend en lang om echt leuk te zijn. Ik kan wel tegen een wat moeilijker spel, maar in Dolmen is de balans niet goed en te wisselend. Het kan een oplossing zijn om het avontuur met een online metgezel te gaan spelen, maar ik kom helaas helemaal niemand vinden. Het is dus meer een functie voor als je met een bekende wil gaan spelen.

Tijdens het spelen wisselde ik steeds van gedachte. Soms had ik het wel naar mijn zin met de uitdagende, maar wat roestige gameplay, maar op andere momenten was ik er helemaal klaar mee. Het spel laat te veel steekjes vallen, waardoor het simpelweg niet genoeg loont om echt goed in het spel te worden.

Conclusie

Dolmen is een spel dat ik niet aan kan raden. Misschien dat het later voor een zacht prijsje nog genoeg plezier op kan leveren, maar voor de huidige veertig euro zou ik hem laten liggen. Er is een aardige basis, zeker als je kan leven met een hoge, sterk wisselende moeilijkheidsgraad en een wat ouderwetse presentatie en gameplay. Toch zijn er echt te veel minpunten om Dolmen de middelmaat te laten ontstijgen. Er had meer ingezeten.