Casper Egas | maandag 18 Jul 2022, 15:00

As Dusk Falls is een interactief verhaal met een bijzondere grafische stijl!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

As Dusk Falls is een interactief verhaal met een bijzondere grafische stijl. Grafisch bestaat het spel uit statische plaatjes met minimale animatie. De karakters ogen daarbij als echte mensen, die door een tekentechniek ietwat cartoonesk weergegeven worden. Dit is zeker het onderscheidende element dat de aandacht trekt. Vanaf de release is het spel beschikbaar op Game Pass, en het is ook te koop voor een slordige dertig euro. Aangezien As Dusk Falls vrijwel geheel uit verhaal bestaat, zal deze recensie enige spoilers bevatten. Ik zal echter geen belangrijke twists in het verhaal of het einde verklappen.

Mislukte inbraak

Een familie is onderweg om te verhuizen uit Los Angeles naar St. Louis. Ze zijn met vier: man, vrouw, kind van 6 en opa. Deze laatste koos niet de snelweg, maar een kleinere weg door een dorp in de woestijn . Alle personages hebben een flinke diepgang en er spelen steeds meerdere bijverhalen tijdens het verloop van het hoofdscenario. De moeder werkte op een universiteit, maar was nogal afstandelijk naar haar man, wat zorgt voor relatieproblemen. De opa heeft nogal een uitgesproken karakter en een ietwat mysterieus verleden. Het dochtertje heeft een sterke wil, maar is ietwat bangelijk aangelegd. Het eerste hoofdpersonage is de vader. Hij is ontslagen na een ongeluk tijdens het onderhoud van vliegtuigen, waarvan hij de schuld heeft gekregen. Hij is het hier niet mee eens en heeft de schikking van het bedrijf niet geaccepteerd. Zijn droom was om piloot te worden, wat als onderhoudstechnicus niet gelukt was, maar nu zou hij zelfs bij een diervoederfabrikant in St. Louis moeten gaan werken.

De problemen van de familie worden al snel veel erger. Ze worden bijna aangereden door een auto met drie broers, die wild over de weg aan het scheuren zijn. Hierdoor raakt ons gezin van de weg en raakt de auto beschadigd. Ze besluiten naar het dichtsbijzijnde motel in de woestijn te lopen. Dit is de omgeving waar de eerste helft (boek 1) van het verhaal zich afspeelt. Dit zogenaamde boek bestaat uit drie hoofdstukken van elk ongeveer een uurtje lang. Na het eerste boek is er nog een even zolang tweede boek.

In het verhaal, dat wat langzaam op gang komt, wordt regelmatig een uitstap gemaakt naar andere personages en wordt er ook regelmatig vooruit of teruggekeken. Het leeuwendeel van het verhaal speelt zich af in 1998, maar er is ook een groot stuk in 2012. Zowel het plot als de tekst van de personages is goed en volwassen geschreven. Je krijgt te maken met personages met diepte en met onderwerpen zoals mishandeling, drugsgebruik, trauma en zelfmoord. De stemacteurs doen ook goed werk, al is het aanvankelijk even wennen om de stemmen te horen over de vrijwel stilstaande afbeeldingen. Na een tijdje wende deze grafische stijl wel en vind ik hem zelfs naast opvallend, ook geslaagd. Toch kan dat niet van de hele presentatie gezegd worden, want de animaties van de auto’s en ook de omgevingen zijn zeker niet zo mooi als de bijzondere (niet geanimeerde) personages. De muziek, die af en toe de kop op steekt weet echter de sfeer wel te versterken.

Voordat we terug gaan naar het motel, maken we een uitstapje naar de andere familie die zo wild over de weg reed. Deze drie broers hebben namelijk een groot probleem. De dronken, zeer nare vader van de familie heeft een gokprobleem en heeft schuldeisers achter zich aan. Om onder de bedreigingen uit te komen besluit de slimme moeder, die het gezin eigenlijk runt dat haar drie zoons het geld kunnen gaan stelen bij de sheriff van het dorp. Deze heeft niet alleen een kluis vol met geld, maar ook nog veel meer te verbergen. De inbraak loopt niet helemaal goed en de broers moeten op de vlucht slaan en belanden uiteindelijk in het zelfde motel als onze familie. Ze nemen het personeel en alle andere personages in gijzeling en al snel is ook de politie ter plaatse. Het blijkt dat er sprake is van een vete die veel dieper zit en al snel is het niet meer zo duidelijk wie de goeden en de slechten zijn.

Na het derde hoofdstuk is er een flinke overgang en stap je even terug in het verleden als het kunstzinnige zoontje van de eigenares van het motel. Ook stap je steeds meer in de schoenen van de jongste inbreker/gijzelnemer, die zich helemaal niet schikt in deze rol en eigenlijk een slachtoffer is van de hele situatie. Later lijkt zijn verhaallijn op een ware hommage naar Bonnie & Clyde. Zowel de jongen van 18 als zijn vriendin vond ik echt realistische, originele en interessante personages.

Wat is er echt te spelen?

Hoe het verhaal precies loopt heb je in eigen hand. Je kunt steeds keuzes maken. Wat bekijk je? Wat voor antwoorden geef je? Je moet steeds kleine, maar ook regelmatig hele grote, beslissingen voor je rekening nemen. Vaak zijn de keuzes niet zo voor de hand liggend, waardoor je jezelf echt in de personages moet verplaatsen. Je kunt aan het einde van elk hoofdstuk precies zien welke keuzes tot jouw lopende verhaallijn hebben geleid en wat andere spelers hebben gekozen. Je kunt zo bij het herspelen ook beter bekijken wat je anders zou willen doen. Natuurlijk loopt het verhaal in hoofdlijnen hetzelfde, maar er zijn meer dan voldoende grote routes door het plot te maken. Er zijn ook meerdere eindes.

Je kunt As Dusk Falls spelen met een controller of met een app op de telefoon. Dit kan prima in je eentje, maar kan met maximaal acht spelers (online of offline) ook coöperatief gespeeld worden. De nieuwe ontwikkelaar, die nog geen andere games ontwikkeld heeft, maakt hier een groot punt van, maar in feite komt het er vooral op neer dat je aan het stemmen bent over de verschillende beslissingen. Dat spreekt mij persoonlijk niet zo aan.

Er zitten ook quick time event (QTE’s) in het spel, die allemaal zeer simpel zijn, omdat ze ook in de app moeten werken. Swipe, druk, houd ingedrukt, druk snel achter elkaar; dat is het wel. Het gebruik van de telefoon doet daardoor eerder afbreuk aan As Dusk Falls dan dat het eraan toevoegt. Dat een spel waarin er zo weinig te besturen valt, zo slecht bestuurt, is een prestatie.