Joeri Tits | donderdag 21 Jan 2021, 21:26

Empire of Sin neemt ons mee naar het Chicago van de jaren 20. Daar mogen we de maffiosi uithangen tijdens de Drooglegging. Interessante setting, maar zorgt dit ook voor een goede game?

Review

Rating 5/10
User rating 0/10
  • Bijzondere sfeer
  • Management elementen best oké
  • Interessant concept...
  • ... dat slecht is uitgewerkt
  • Saaie turn-based combat
  • Vreemde manier van "uitspelen"

Gespeeld op Xbox Series X. 

Empire of Sin werd ontwikkeld door Romero Games. Aan het hoofd van deze Ierse ontwikkelaar staat John Romero, één van de grondleggers van id Software, die op hun beurt dan weer verantwoordelijk waren voor onder andere Doom en Wolfenstein. Om maar te zeggen; Empire of Sin werd niet ontwikkeld door de eerste de beste indie-ontwikkelaar.

REVIEW

Kiezen uit maffiabazen

Empire of Sin neemt ons dus mee naar Chicago tijdens de Drooglegging. In deze tijd was de productie en verkoop van alcohol verboden, waardoor maffiosi hoogtij vierden. Het spel begint wanneer we mogen kiezen uit veertien criminelen waar we mee aan de slag mogen. Hierbij zitten bekende gangsters uit deze tijd, zoals Al Capone. Elke maffiabaas heeft zijn eigen voordelen op vlak van aanvalsvaardigheid, gebouwenbonus en diplomatische bonus. Qua aanvalsvaardigheid kan het gaan van een gifbom die heel wat schade aanricht aan iedereen in de omgeving tot een honkbalknuppel die meer kracht heeft dan je zou denken. Gebouwenbonussen zorgen dat bepaalde upgrades van bijvoorbeeld brouwerijen goedkoper zijn. Diplomatische voordelen kunnen dan weer zijn dat er minder bedreigingen zijn van vijanden of politie bij een opening van een casino. Dit toont meteen dat Empire of Sin zich wil profileren als een spel dat van verschillende markten thuis is.

De tegenstand omleggen als enige doel, letterlijk

Het hoofddoel is namelijk dat je een imperium opbouwt met casino’s, brouwerijen, bordelen en speakeasies met de door jou gekozen baas. Dit doe je door een bende te vormen, vijanden om te leggen, gebieden te veroveren, de boel te managen en geld te verdienen. Eigenlijk zie je vaak hetzelfde stramien. De vreugde vergaat eigenlijk wanneer je wat langer speelt en beseft dat de enige juiste manier om het spel te winnen is de andere maffiabazen af te maken. Dit lijkt logisch, en dit is het misschien ook, maar de uitwerking is onvoldoende. De rest van je vaardigheden, gebouwen en geld maken eigenlijk niet uit. Het is misschien overdreven, maar in theorie is de rest van je activiteiten nutteloos. Dit geeft me een beetje een wrange nasmaak toen ik dit tijdens mijn tweede speelsessie door had. En eerlijk? Het spel werd hierdoor steeds minder interessant. Je kan eigenlijk als kleine garnaal de hele onderwereld zonder al te veel breiwerk overnemen. Mijn moeder heeft me nochtans altijd geleerd dat je moest werken om iets te bereiken, dit geldt voor maffiosi blijkbaar niet. Deze korte weg is gewoon jammer.

Interessante managementsystemen, saaie combat

De ontwikkelaar heeft nochtans tal van systemen in de game gestoken die wel interessant kunnen zijn. Zo krijg je, wanneer je voldoende macht hebt binnen een bepaald gebied, de kans om in gesprek te gaan met een maffiabaas. Deze gesprekken lijken zo uit een maffiafilm te komen. Je kan kiezen om een pact te sluiten, of een aanval te lanceren. Hierbij moet je dan de tegenpartij omleggen. Naar mijn mening kan je best gewoon altijd voor de aanval kiezen. Als je deze binnenhaalt heb je er sowieso meer aan en is gewoon het doel om het spel uit te spelen. Daarnaast kent het spel op het vlak van management wel wat diepgang. Je kan bijvoorbeeld bepalen hoe goed je alcohol moet zijn. Armen zijn al snel blij, terwijl je wat rijkere clienteel liever high-end whisky drinkt. Het is doodzonde dat deze aspecten wel wat tijd vragen, maar gewoon te weinig impact op het eindresultaat hebben.

Zoals eerder aangehaald is de turn-based-combat in de praktijk dus het belangrijkste aspect van het spel. Helaas is deze minder goed uitgewerkt als de rest. Alles is veel te gemakkelijk, enerzijds omdat je al snel wat te sterk bent voor de vijand en anderzijds omdat de AI van de tegenstand niet naar behoren werkt. Zodra je tactisch wilt spelen, merk je dit direct. Ik probeer te schuilen met een mannetje dat bijna dood is. De vijand gaat dan amper proberen deze nog aan te vallen. Daarnaast schuilen zijzelf vaak op plaatsen waardoor ze slechter staan als eerder in het gevecht. Na enkele gevechten voelt dit allemaal erg repetitief, saai en als een verplicht nummertje.

Bijzonder sfeervol

Het beste van de game is eigenlijk de sfeer en de soundtrack. Romero Games heeft moeite gedaan om de sfeer van de Peaky Blinders, The Sopranos en Boardwalk Empire naar een computerspel te vertalen en dit is zeker gelukt. De muziek brengt de game als enige naar een ander niveau. Grafisch ziet het er voldoende uit, maar er zijn wel tal van bugs te zien. Ook de animaties van de personages tijdens het spelen konden vaak een heel stuk beter.

Conclusie

Empire of Sin heeft grote moeite om lang boeiend te blijven. De weg naar succes is wat te kort, omdat je met wat saaie turn-based-combat telkens de tegenstand moet omleggen. De managementsystemen die het spel wel leuker maken komen hierdoor niet uit de verf. Hopelijk kan een grondige patch dit nog oplossen, want het concept is eigenlijk best wel leuk. Door een goede soundtrack en leuke sfeer lijkt je ook echt wel meegenomen te worden naar de jaren ’20 tijdens de Drooglegging. Helaas zijn deze positieve punten niet voldoende om deze game aan te raden.

Reacties

Login of registreer om te reageren.