Joeri Tits | woensdag 24 Aug 2022, 23:58

Eternal Hope is een Limbo-achtige platforgame!

Gespeeld op Xbox Series X.

Wanneer je Eternal Hope opstart valt het meteen op waar de ontwikkelaar Double Hit Games zijn mosterd gehaald heeft. De vibe en de graphics tonen meteen de invloeden van Limbo. Ik heb voor jullie uitgezocht of Eternal Hope, net zoals Limbo, een plekje in ons hart verdient.

Eenzaamheid troef voor Ti'bi

Eternal Hope draait rond Ti’bi. Ti’bi woont in een eenzame wereld en is al een tijdje ongelukkig tot hij de liefde tegenkomt bij een meisje. Helaas is de liefde hem niet goed gezind en door een ongeluk verliest hij zijn vriendinnetje waardoor hij weer alleen achterblijft. Al snel komt hij een soort van monsterlijke God tegen dat zichzelf the Keeper of Souls noemt, en die hem een deal voorstelt. Als hij overal de stukjes ziel gaat zoeken, kan hij zijn vriendinnetje misschien wel terugbrengen. Vol goede moed begint Ti’bi aan zijn tocht door de wereld. Door zijn afspraak met the Keeper of Souls heeft hij ook een stuk van zijn kracht gekregen. Deze kracht houdt in dat hij kan wisselen tussen de echte wereld en de schaduwwereld. Deze kracht is natuurlijk het orgelpunt van de puzzelelementen in de game. Je moet constant switchen tussen de gewone en de schaduwwereld om andere dingen te zien of geholpen te worden door monsters. Zo kan je bijvoorbeeld de platformen waar je niet aan kan geraken in de gewone wereld, wel zien in de schaduwwereld. Hierdoor moet je springen en meteen schakelen naar de andere wereld en een ander platform. Een andere keer helpt een monster je er gewoon bovenop.

Goed gekeken naar andere indietoppers

Zoals al eerder aangehaald lijkt Eternal Hope enorm op Limbo, en ook op Inside. Zo is de wereld en het personage waar je speelt hoofdzakelijk zwart. Het grote verschil is dat het verhaal in tegenstelling tot Limbo en Inside minder tot zijn verbeelding over wordt gelaten. Je ontdekt het verhaal namelijk met mooie bewegende tekeningen, prachtige bijpassende muziek en wat geschreven tekst. Het verhaal is hierdoor echt pakkend en emotioneel en neemt dit eigenlijk mee tot op het einde. Bepaalde zaken zijn erg doorzichtig en kan je eigenlijk op voorhand al voorspellen, maar toch wordt het op een mooie manier gebracht. Net zoals bij Limbo en Inside, beweegt je personage best traag en krijg je de tijd om de omgeving en zijn geluiden te ontdekken.

Zodra je eenmaal aan het spelen bent, vind ik dat je het game ook kan vergelijken met Hue en Ori and the Blind Forest. Vooral op het vlak van puzzels zijn de vergelijkingen tussen Hue en Eternal Hope snel gelegd. Ook in Hue moet je vaak wisselen tussen werelden om verder te geraken. Door de vele verwijzingen naar andere sterke 2D puzzel- en platformgames word je wel nooit verrast. De puzzels zijn gelukkig wel leuk genoeg om je gedurende twee uur bezig te houden, zeker omdat je wilt weten hoe het verhaal verder evolueert.