Casper Egas | zondag 23 Okt 2022, 0:04

The Gallery is meer een interactieve film dan een game. Wat vonden wij?

Gespeeld op Xbox Series X.

The Gallery is in feite meer in een film dan een game. Je hebt controle over beslissingen, waardoor het verhaal niet lineair is, maar verder zijn er geen spelelementen. Ik moet The Gallery dan ook anders beoordelen dan gewoonlijk; want is deze interactieve film de gevraagde vijftien euro waard?

Videogame kwaliteit

Ik moest even wennen toen ik met The Gallery begon, omdat het budget duidelijk niet enorm is geweest en het daardoor ietwat amateuristisch oogt. Een van de acteurs die aan het begin een rol speelt is ook pijnlijk slecht, waardoor ik een slechte eerste indruk kreeg. Gelukkig zijn beide hoofdrolspelers wel tamelijk sterk. Ook de regie is zeker niet slecht en ook de set ziet er aantrekkelijk uit. Dit heeft vooral te maken met alle mooie portretkunst die in de galerij te zien is.

Twee keer hetzelfde verhaal?

Je moet kiezen tussen 1981 en 2021, en dit zijn allebei tijden van crisis en protest. In de jaren tachtig waren er grote economische problemen en werkloosheid, waardoor de populariteit van de Britse regering van Thatcher steeds minder populair werd. In 2021 gaat het juist om onvrede vanwege de coronacrisis in combinatie met economische problemen, samenhangend met de Brexit. Laat je het verhaal zich afspelen in 1981, dan speel je Morgan, een vrouwelijke beheerder van een noodlijdende kunstgalerij. Er komt echter een buitenkans op haar pad, omdat een bekende portretschilder, exclusief voor deze kleine galerij, een nieuw kunstwerk wil onthullen. Het blijkt echter dat zij dit niet zomaar doet en dan Morgan min of meer gedwongen is om zich seksueel beschikbaar te stellen.

Het probleem blijkt echter veel groter dan dat als na sluitingstijd, na alweer een heel rustige dag, de dag voor de onthulling van het nieuwe schilderij, er ineens een insluiper verschijnt. Deze Dorian is nogal een vreemd type en laat zich niet wegsturen. Hij wil per se meteen ter plekke een portret van Morgan maken en gijzelt haar zelfs. Tijdens dit toch wel origineel te noemen verhaal kun je proberen Dorian te vriend te houden, of kun je juist sterk tegen hem ingaan. Na een onderhoudend verhaal van ongeveer anderhalf uur bereik je zo een van de zes verschillende eindes.

Je had natuurlijk ook kunnen kiezen voor het jaar 2021. Twee spellen in een dus? Ja en nee. Je krijgt nog een keer een verhaal van een slordige anderhalf uur, maar de parallellen zijn erg groot. Zelfs de lines van de personages, ook al zijn het niet zelfde personen, zijn dikwijls identiek. Natuurlijk verloopt niet alles hetzelfde en krijg je dus in feite onterecht een gevoel van zekerheid. Geinig ook is dat je weliswaar weer speelt als galeriehouder Morgan, maar dat het dit keer een man is, namelijk de acteur die voorheen Dorian speelde. De actrice die voorheen Morgan speelde heeft dan juist de rol van Dorian op zich genomen. Zonder te verklappen hoe het verhaal afloopt, is het in elk geval leuk dat de reveal van het portret dat door Dorian geschilderd wordt anders is door de keuzes die je tijdens de film maakt.

Het geld waard?

Ik denk dat veel mensen het spel op zijn minst twee keer zullen spelen, omdat ze waarschijnlijk beide scenario’s willen beleven. Dit voegt ook echt wat toe aan de ervaring, al vond ik het toch wel erg veel in herhaling vallen. Het concept is leuk, maar misschien had het toch iets minder ver doorgevoerd moeten worden. Als je het na twee keer doorspelen nog niet zat bent en meer eindes wil zien, dan heb je in elk geval genoeg waar voor je geld. Als je het echter ziet als slechts één verhaal of misschien toch twee, dan is The Gallery een ietwat dure low-budget film.