Casper Egas | dinsdag 7 Dec 2021, 0:10

Het is alweer een aantal jaar geleden dat we een nieuwe Halo mochten verwelkomen, nu is Infinite er dan eindelijk!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Bij de originele Xbox kocht ik Halo, want dat was echt de must-have bij de launch van de console. Ook de vervolgen waren echte happenings toen die uitkwamen. De afgelopen jaren stokte het echter wat met het grote enthousiasme. Halo 5, uit 2015 (!) wist niet iedereen te overtuigen en buiten wat rereleases bleef het toen stil. Vorig jaar waren de reacties op de trailers van Halo Infinite ook niet erg positief, waardoor Microsoft besloot om het spel een jaar uit te stellen. Deze week is het eindelijk zover en is de grootste franchise van Microsoft terug!

Gratis multiplayer

Opvallend genoeg is het online gedeelte van Halo gratis, of moet ik het ‘free to play’ noemen, al krijg ik daar de kriebels van. Het is fantastisch dat iedereen mee kan doen, ook zonder Game Pass en zelfs zonder Xbox Live Gold en op zowel de oude Xbox One als op de Xbox Series consoles. Het is dus extreem inclusief en klantvriendelijk. Helaas gaat dit wel gepaard met een optionele Battle Pass, die tegen betaling cosmetische aanpassingen biedt en je sneller levels laat stijgen. Gelukkig heeft dit geen invloed op de prestaties en is er dus geen situatie zoals in Call of Duty, waarbij mensen die het spel langer spelen ook nog eens betere uitrusting hebben.

Ik ben erg tevreden over het multiplayer-gedeelte van Halo Infinite. De maps zijn erg sterk, met maar een enkele misser tussen de totale selectie en belangrijker nog, het spel speelt heerlijk. Het leuke aan de gevechten in Halo is dat ze (meestal) niet voorbij zijn met een enkel schot, maar dat het schild je in staat stelt om het tij te keren. Het geluid van het opladen van het schild blijft daarnaast een erg nostalgisch gevoel geven. Nieuw zijn de speciale vaardigheden die je met de RB-knop kunt inzetten. Je kunt bijvoorbeeld een schild neerzetten, onzichtbaar worden of met een soort Spider-Man move ergens aan optrekken. Ook zijn er nieuwe en oude wapens, die genoeg herkenbaarheid bieden, maar ook fris en nieuw aanvoelen. Dat is sowieso een sterk punt, want het spel voelt tegelijk bekend als vernieuwend, de balans is precies goed.

Momenteel zijn er helaas nog maar drie speellijsten, waardoor de keuze beperkt is. Je kunt een lijst kiezen met een variatie van modi in Big Team, of kunt gaan voor vier tegen vier (met Capture The Flag, Team Slayer, Oddball en Strongholds). Daarnaast kun je nog Ranked spelen, waarbij je begint met een Battle Rifle en geen beschikking hebt over een radar. De mix van verschillende modi houdt het spel op zich afwisselend, maar ik vind dat je nu wel erg weinig Slayer (Team Deathmatch) kunt spelen. Het zou beter zijn als de speler meer te kiezen zou hebben. Later worden deze mogelijkheden nog wel beschikbaar.

Wisselende eerste indrukken

Helaas heb ik voor deze recensie niet de hele campagne uit kunnen spelen, omdat ik maar enkele dagen de tijd kreeg om het spel voor de release te spelen. Ik heb mij later vertellen dat de campagne ongeveer twintig uur lang is en nog langer kan duren als je alle nevendoelen wilt halen.

Mijn indrukken van de campagne zijn grotendeels zeer positief. Audiovisueel is het echt een showcase van de Xbox Series X (eindelijk). De muziek is heel bombastisch en kan zich echt meten met het origineel. De audio is ook erg herkenbaar, met bekende stemacteurs (zoals van Cortana en van Master Chief), bekende (zeer nostalgische) geluidseffecten en ondersteuning voor Dolby Atmos. Ook de uitroepen van de Chief en van The Covenant, die nu The Banished heten. Je kent de schattige grunts misschien nog wel. Visueel zien de personages en binnenlocaties er geweldig uit, maar helaas zijn de gebieden buiten minder overtuigend. Het landschap is erg eenzijdig met steeds rotsen en naaldbomen en de belichting laat daar te wensen over. Toch vind ik dat Infinite audiovisueel grotendeels erg geslaagd is.

De campagne bevat veel verhalende tussenscenes. Persoonlijk word ik daar niet warm of koud van, maar echt storend vond ik het ook niet. Als je echt een fan van het verhaal van de Halo-franchise bent, is er in elk geval weer genoeg te beleven. De grootste gemiste kans is echter dat het spel voorlopig, voor het eerst in de hele serie, niet coöperatief te spelen is. Ergens volgens jaar moet deze optie alsnog toegevoegd worden. Ik vind dat erg slap, omdat het spel al flink uitgesteld is geweest en omdat het een van de grootste krachten van Halo is. Dan zou je misschien denken; ze hebben in elk geval het spel erg goed kunnen afwerken. Helaas is dat ook niet helemaal het geval, want vooral in de AI zitten nog significante bugs en ook kunnen objecten nogal eens in de omgeving blijven steken.

 

Toch een erg overtuigend spel

In je eentje of niet, de campagne is toch erg leuk om te spelen. De levels zijn erg goed ontworpen, de tegenstanders zijn fantastisch, de wapens zijn zeer tof en Master Chief blijft een enorme patser. Infinite voelt aanvankelijk erg als de oude Halo-games, maar na het tweede level kom je in een open wereld terecht. Gelukkig is het niet zo groot en zo vol submissies als een Ubisoft game, al is het toch wel even wennen in een Halo-game. Hierbij miste ik mijn medespelers het meeste. Je kunt in de open wereld basissen veroveren, tussenbazen verslaan, mariniers redden en meer. Deze activiteiten zijn leuk, maar hadden er van mij niet per se in hoeven te zitten.

Ook nieuw zijn de upgrades die je kunt vinden. Met zogenaamde armor cores kun je bijvoorbeeld jouw schilden opwaarderen of nieuwe krachten toevoegen. Dit principe werkt goed en verstoort de balans van Infinite niet. Het loont wel om goed te zoeken en dit keer dus niet alleen naar de bekende skulls, maar ook naar de armor cores. Vaak vind je deze bij minder fortuinlijke Spartans, soms nog met een indrukwekkend slagveld om zich heen.

De open wereld is een soort tussengebied, dat ook dient als een soort tussenstation, waar je normale missies kunt vinden die je verder brengen in het verhaal. Je bent niet verplicht de nevenactiviteiten te voltooien en kunt dus vrijwel direct door naar de meer gefocuste levels als je de hoofddoelen voltooit. Omdat Halo zo heerlijk speelt en de tegenstanders zo leuk zijn, werd het veroveren van een basis echter leuker dan in menig shooter het geval is. De missies zelfs, die zich vooral binnen afspelen zijn echter de ster van de show en weten echt te overtuigen. Halo heeft in de afgelopen twee delen in elk geval niet zo’n goede campagne gehad als nu met Infinite.