Joeri Tits | woensdag 2 Dec 2020, 21:14

Na Assassin's Creed Valhalla komt Ubisoft nu met nog een grote avonturengame voor je Xbox. Dit is Immortals Fenyx Rising!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

We zijn nu al een dikke halve maand aan de slag met onze Xbox Series X. Qua line-up van nieuwe games viel het redelijk tegen. Gelukkig konden we rekenen op Ubisoft dat maar liefst vier redelijke grote titels in redelijke korte tijd heeft uitgebracht. Watch Dogs Legion kreeg meteen een upgrade, Assassin's Creed Valhalla was een launchtitel en met Just Dance 2021 kreeg ook deze reeks een nieuw deel. Met Immortals Fenyx Rising krijgen we nu zelfs een volledig nieuwe franchise voorgeschoteld. Is deze licentie een aanwinst voor de portefeuille van Ubisoft?

Ubisoft lanceert wat nieuws

Eigenlijk was deze titel zowat het spel waar ik dit jaar het meeste naar uitkeek. De gameplay, het genre, het thema en de look spraken mij enorm aan. Ik mag me ook sowieso wel tot de fans van Ubisoft rekenen. Het feit dat de Fransen niet al te vaak een nieuwe franchise lossen wekt natuurlijk ook nieuwschierigheid. Ik wil hiermee vooral mee aantonen dat de verwachtingen voor mij vrij hoog waren. Immortals Fenyx Rising werd ontwikkeld door Ubisoft Quebec. Dit is de gamestudio die ook verantwoordelijk was voor Assassin's Creed Odyssey. Beide games hebben eigenlijk een gemeenschappelijke deler, de Griekse mythologie, al is dit in deze nieuwste titel geen gimmick meer en gaat het hele game hierover.

Immortals Fenyx Rising vertelt het verhaal van Fenyx. Net zoals bij de laatste Ubisoftgames kan je in het begin van het spel een mannelijk of vrouwelijk personage aanmaken en het uiterlijk wat verandereren. Het verhaal gaat dan verder met Fenyx die na een schipbreuk op een eiland strandt, en ontdekt dat al haar vrienden versteend blijken te zijn. Daarnaast ontdekt ze een conflict tussen de goden en Typhon, een gruwelijk schepsel die de vijand van deze game wordt. De goden zijn hun krachten kwijt en jij dient hen te bevrijden en dit te herstellen.

Flauwe humor verpest het verhaal

Het verhaal wordt verteld door de goden Zeus en Prometheus. Deze tegenpolen kunnen niet goed met elkaar opschieten en de ontwikkelaar speelt dit gedurende de hele game op een humoritische manier uit. Helaas hou ik niet zo vaak van gamehumor. Het is vaak geforceerd of gewoon niet grappig. In het geval van Immortals Fenyx Rising heb ik wel regelmatig mijn mondhoeken in de positieve richting bewogen, maar toch had ik vaker helemaal niets met de flauwe woordspelingen of kinderachtige grappen. Ook het verhaal wordt op dezelfde kinderachtige toon verteld en verliest mij gedurende het spelen steeds meer. Gelukkig kan je de belangrijkste hoofdlijnen nog steeds goed volgen, waardoor dit geen ramp hoeft te zijn. Ubisoft gaat trouwens vrij diep in op de Griekse mythologie, waardoor enige notie hiervan zeker een meerwaarde biedt.

Leuke vaardigheden zorgen voor interessante puzzels

Het is dus aan jou om een manier te vinden om je vrienden en de goden te redden. Hiervoor ontdek je al snel heel wat nieuwe vaardigheden. Dit gaat van het kunnen heffen van gigantische blokken tot het hebben van vleugels zodat je door de spelwereld kan zweven. Al deze vaardigheden zorgen voor een unieke ervaring tijdens zowel het verkennen van de omgeving als het spelen van de missies. Veel missies hebben puzzelelementen die betrekking hebben op jouw vaardigheden en deze zijn gewoon leuk en goed bedacht. Zo zijn er puzzels waar je je kracht om bollen te kunnen dragen moet gebruiken. Wat later gebruik je diezelfde kracht om met een rots naar een gigantisch monster te gooien. Deze varianten van dezelfde soort gameplay zorgt ervoor dat het nooit saai wordt. Ik hou wel erg veel van puzzels en deze zitten er dus voor mij voldoende in. Als je de missies toch even beu bent, zijn er nog voldoende andere zaken te ontdekken. Champignons verzamelen, kistjes openen, bergen beklimmen, paleizen bezoeken, schuifpuzzels, harpdeuntjes spelen en deze onthouden om op een grotere harp te spelen; je kan effectief uren spelen zonder wat verhaallijn te voltooien.

Toch is het zeker geen verloren tijd. Je hebt namelijk heel wat items nodig om je personage te verbeteren. Zo heb je voor je uithoudingsvermogen bijvoorbeeld bliksemschichten nodig. Deze krijg je dan weer na het voltooien van een Vault of Tartarus. In deze virtuele omgeving vind je trouwens steeds moeilijkste puzzels en uitdagingen. Je gaat hier veel meer tijd doorbrengen dan je in eerste instantie zou denken.

Al je gevonden attributen kan je binnenbrengen in de centrale hub, de Hall of the Gods, waar je je dan kan upgraden. Je verbeteren is trouwens zeker een must. De vijanden in verdere regio's worden namelijk steeds sterker en je gaat het moeilijk hebben als je niet op tijd en stond jezelf wat verbetert.

Volwassen gameplay in cartooneske setting

Puur qua gameplay kan ik weinig opmerkingen geven, buiten het feit dat hij op sommige vlakken erg volwassen aanvoelt. Zo heb je je uithoudingsvermogen waar ik het zonet over had nodig als je bergen gaat beklimmen. Ben je niet op tijd op een rustpunt, zal je naar beneden vallen. Een ander voorbeeld is het schieten van pijlen. Je kan je pijl volgen om een zo precies mogelijk schot af te vuren. Met dit systeem kan je vijanden aanvallen, maar eveneens puzzels oplossen. Fenyx kent ook verschillende wapens die tijdens de gevechten gebruikt kunnen worden. Deze pure combat is vrij simpel, maar doet wel precies wat het moet. De vaardigheden die Fenyx gedurende de game ontdekt moeten ook hier voor de variatie zorgen. Hierdoor voelt een groot gevecht tegen een hele groep tegenstanders voor mij na een tijdje aan als een verplicht nummertje. Dit is zeker het geval als je personage na wat uitgekiende upgrades en vaardigheden de mogelijkheid heeft om het gevecht eenvoudig te winnen. Wat wel leuk is, dat je kunt zien hoeveel schade een bepaalde actie doet, waardoor je kan bekijken wat de slimste vechtmogelijkheid is.

Ook dit is een voorbeeld van net wat meer diepgang dan we op het eerste zicht zouden verwachten. De grafische stijl doet namelijk wat anders vermoeden. Ubisoft kiest deze keer niet voor het realistisch nabouwen van Londen of een vikingstad, maar meer een cartoonachtige stijl. Samen met het wat kinderlijk brengen van het verhaal zou je dus al snel denken dat de doelgroep van het spel niet de volwassen gamer is. Dit blijkt niet te kloppen, want daarvoor is de gameplay net wat te uitgebreid en de puzzels vooral wat te moeilijk.

De game is bijzonder kleurrijk en ziet er op de Xbox Series X scherp uit, zelfs in de performance mode waarop we het tot nu toe enkel konden testen. Helaas zijn de werelden niet gedetailleerd genoeg. Veel omgevingen lijken hierdoor erg op elkaar. Dit vind ik bijzonder jammer, aangezien we weten dat Ubisoft met andere titels wel een grote en gevarieerde wereld heeft neergezet.  Dit is eigenlijk misschien één van de weinige punten waar je aan ziet dat aan dit game wat minder volk heeft gewerkt heeft dan aan de grootste titels van Ubisoft.

Toch een pluim voor het team van Quebec, want daartegenover staat wel dat ik eigenlijk geen, of toch geen noemswaardige, bugs ben tegengekomen. Daar hadden de Ubisoftgames van dit jaar dan wel weer last van.