Joeri Tits | woensdag 28 Aug 2019, 13:53

Indiegames zijn er in allerlei soorten en maten. In deze rubriek bespreken we in het kort drie recente releases.

Gespeeld op Xbox One X

Het is tegenwoordig schier onmogelijk om tussen het enorme aanbod indiegames op de Xbox Store de titels te vinden die bij jou passen. Voor elk juweeltje zijn er drie redelijke titels en zijn er twee waardeloze spellen. In deze nieuwe rubriek nemen wij een kijkje tussen het grote aanbod en vertellen we kort of deze spellen de moeite waard zijn. Vandaag worden de volgende games besproken: Giga Wrecker Alt, Hell Warders en Stories: The Path of Destinies.

REVIEW

GIGA WRECKER ALT

24,99

Giga Wrecker Alt is de consoleversie van het in 2017 verschenen pc-spel Giga Wrecker. Deze games werden ontwikkeld door Game Freak, die we kennen van de Pokémongames. Dit maakte mij erg nieuwsgierig naar wat de Japanners konden presteren met deze relatief kleine titel. Giga Wrecker Alt is een 2D-platformtitel met heel wat puzzelelementen. Je personage is Reika, die wakker wordt in een wereld waarin robots de macht hebben. Reika verliest haar arm en krijgt van een wetenschapper een “cybernetisch” exemplaar, waardoor ze zelf eigenlijk ook een beetje robot is. Deze krachten als cyborg heb je nodig om de puzzels op te lossen.

Met deze arm kan je vijanden neerhalen, maar ook stukken van de omgeving. De brokstukken of doorgangen die je hiermee creëert, heb je nodig om verder te geraken. Eigenlijk is dit het overkoepelend gegeven dat doorheen het hele game wordt aangehouden. Reika leert wel steeds meer vaardigheden, zoals je mes te scherpen en waardoor je dan wel opeens door een bepaalde muur naar een andere ruimte kan gaan. Dit zorgt ervoor dat je later op het game steeds dient terug te keren naar vorige locaties waar je dan wel verder geraakt. Giga Wrecker Alt is dus ook een beetje Metroidvaniaans. Gelukkig is er wel een handige manier om te kunnen fasttravelen, maar je zal toch af en toe stukken opnieuw moeten doen.

Helaas is het game op het vlak van variatie en gameplezier hier niet sterk genoeg voor. Je leert van tijd tot tijd wel wat nieuwe mogelijkheden met je speciale arm, maar op zich vragen deze steeds dezelfde oplossing. Niet dat het game zo gemakkelijk is, want ik vond nogal wat puzzels vergezocht. Daarnaast zijn er soms meerdere mogelijkheden, waardoor ik andere keren dan eerder met maar wat proberen verder geraakte. De balans in het game zit niet zo sterk in elkaar. Graphics zijn nogal anime, maar zijn wel vrij sterk. Ook het verhaal wordt nogal op zijn Japans gebracht en valt eigenlijk wat tegen. Je krijgt nooit het gevoel dat je meeleeft met je hoofdpersonage of wordt verrast door de inhoud van haar ontdekkingsavontuur.

6/10

HELL WARDERS

14,99

Zoals de titel het doet vermoeden, gaat het game over de Hell Warders, beschermers welke al een eeuwigheid in oorlog leven met donkere krachten. Voor jullie hierdoor wat anders denken, het verhaal is eigenlijk nihil. Dit is ook niet erg, want het enige doel in je game is een soort van magische “orbs” te beschermen. Hell Warders is dus eigenlijk in beginsel een tower defense game.

Wat Hell Warders uniek maakt is dat het game gespeeld wordt vanuit een thirdpersonsperspectief en dat je zelf ook aan de slag moet. Bij de start van het spel kies je een personage, met zijn eigen vaardigheden. Je kan kiezen om eentje te nemen die meer gezondheid heeft, maar evenzeer eentje die krachtigere slagen kan uitdelen. Het leuke eraan is dat je daarnaast ook nog perks kan vrijspelen, wanneer je levelt én gewoon van personage kan veranderen als je denkt dat een ander personage je beter gaat helpen in een bepaald level. Hierdoor is het naast een tower defense game ook gewoon een actie-RPG, zoals we er tegenwoordig al zoveel kennen.

Helaas valt het daar wat tegen. De combat is gewoonweg saai en zeer repetitief. Je hebt vaak het gevoel dat je zomaar wat doet en je personage of je perks weinig uitmaken. Daarnaast is de AI van de vijanden niet bijster sterk. Ze voelen aan als bijen die als enige doel hebben aan hun honing, de orb, te geraken. Dit is gewoon doodzonde, want in een tower defense game, wil je toch wat strategisch te werk kunnen gaan.

Gelukkig scoren de andere elementen van de gameplay wel voldoende. Zo is het leuk om te beslissen welke troepen je waar inzet en deze, wanneer de wave begint, te ondersteunen. Helaas zijn ook je troepen niet slim genoeg om je helemaal te ondersteunen met wat je als bedoeling had. Zo durven ze wel eens een vijand laten passeren om een monster aan te vallen dat veel verder staat. Zelfs als die vijand aan de orb begint te knagen durven deze hem gewoon te laten begaan.

Het game kan met vier spelers online gespeeld worden, maar helaas had ik geen medestanders om het game op deze manier te testen. De campaign is vrij kort, maar ik heb mij met de unieke combinatie van een tower defense en actie-RPG, toch erg vermaakt. Dat verbaast mij eerlijk gezegd wel, want eigenlijk ben je, ondanks de verschillende locaties, de hele tijd hetzelfde aan het doen. Daarnaast zijn deze omgevingen erg slordig. Zonde, want als deze minpunten konden worden aangepast, was Hell Warders een heel unieke game geworden waar ik nog meer uren zou in steken.

6/10

STORIES: THE PATH OF DESTINIES

14,99

Stories: The Path Of Destinies van Spearhead Games neemt ons mee naar een sprookjeswereld. Je speelt Reynardo, een vos, die een boek heeft, waar ook kikker Emperor en zijn leger op zoek naar is. Het boek is namelijk een soort van leidraad naar de toekomst toe. Dat is meteen hetgene dat het game bijzonder maakt. Het verhaal en de felle kleuren zorgen ervoor dat je denkt dat je een vrolijk verhaaltje gaat beleven, maar niets is minder waar. Je gaat, net zoals bij de games van het ter zielen gegaande Telltale, zware keuzes moeten maken. Waar ik bij The Walking Dead of Minecraft nogal het gevoel had dat de belangrijke keuzes beperkt waren, of op termijn opgeheven werden, is dit in deze game totaal anders. Je moet veel meer keuzes maken welke écht het einde bepalen. Er zijn namelijk vierentwintig eindes. Gelukkig duurt één speelsessie ongeveer negentig minuten en zit de sterkte van het game in het feit dat je meerdere eindes wil vrijspelen. Daarnaast heb je deze verschillende eindes nodig om andere invalshoeken te ontdekken en het enige echte verhaal te begrijpen. Persoonlijk vond ik élk einde vrijspelen net wat te veel van het goede, omdat je steeds volledig dezelfde levels moet doorlopen.

Daarvoor is ook de gameplay wat te repetitief en wordt het eigenlijk ook nooit echt moeilijk. Het game is een soort van actie-RPG die je van boven het speelveld beleeft. Met combo's te maken door op het juiste moment aan te vallen of te verdedigen kan je experience verzamelen om wat upgrades te kopen. Daarnaast kan je kiezen uit vier verschillende zwaarden, waar het grootste verschil is dat je bepaalde deuren enkel met dezelfde kleur van je zwaard kan openen.

Grafisch ziet het game er erg sterk uit. Er zijn niet echt bewegende tussenfilmpjes, maar het verhaal wordt op een erg aangename manier verteld. Er zitten enkele leuke grappen in en je hebt ook echt het gevoel dat je naar een sprookje aan het luisteren bent. Om echt interessant te zijn om alle eindes te achterhalen had er wat variatie mogen zijn in de levels en de gameplay had ook wat moeilijker mogen zijn.

7/10

Reacties

Login of registreer om te reageren.