Joeri Tits | vrijdag 11 Dec 2020, 20:45

Een game die zich focust op ritme en muziek, maar dan van een zeer bekende RPG-reeks; Kingdom Hearts.

Gespeeld op Xbox Series X.

Wanneer je denkt dat het verhaal nu echt wel helemaal verteld is, komt Square Enix toch nog met een nieuw deel van de langlopende Kingdom Hearts-reeks. Ditmaal geen RPG, maar iets helemaal anders; een ritmische game met de naam Kingdom Hearts Melody of Memory

Vechten met LB, RB en A

In Melody of Memory krijg je drie soort levels voorgeschoteld. Het merendeel van de levels zijn Field Battles. Qua uitzicht kan je dit het best vergelijken met de klassieke Guitar Hero-games. Je speelt steeds met drie helden die op drie paden vijanden en voorwerpen dienen te raken door op de juiste knoppen te drukken. Zo kan je een speciale aanval doen door op het juiste moment op Y te drukken of je vijanden omleggen door op A, LB of RB te drukken. Komen er twee vijanden tegelijkertijd op je pad, dan druk je twee van deze knoppen op hetzelfde moment in, bij drie vijanden doe je natuurlijk hetzelfde met drie knoppen. De link tussen LB en RB enerzijds en A anderzijds ontgaat me een beetje , maar na enkele songs heb je de besturing al snel onder de knie. Het is vooral kwestie van op het juiste moment te drukken, want als je te vroeg of te laat bent wordt het een misser en gaat dit van je levensbalk af. Een juiste druk kan, afhankelijk van hoe hij getimed is, resulteren in een goede of zelfs excellente slag. Hoe langer je een ketting kan maken, hoe meer punten je hebt aan het einde van het liedje. Zodra je hierin hoge aantallen ziet, moet je trouwens niet denken dat je de game aan het domineren bent; deze cijfers lopen al snel tot in de miljoenen op. Naast een gemiste slag zorgt ook een foute slag natuurlijk voor het einde van de ketting en zuigt het wat leven uit je levensbalk.

De vijanden zijn terug

Naast de Field Battles zijn er ook Boss Battles en Memory Dives. De Boss Battles laten je vechten tegen de bekende vijanden uit de franchises. Er worden hierbij wat gameplayelementen toegevoegd, waarbij je, naast een knop indrukken, je naar een bepaalde richting moet duwen met je joystick. Het gevecht is opgesplitst in verschillende delen en wordt in plaats van via verticale banen in de Field Battles op horizontale banen gespeeld. Memory Dives is vergelijkbaar met de Boss Battles, maar hier zie je in plaats van een eindbaas een herinnering uit de games. In plaats van horizontaal, speel je weer verticaal. Het is logisch dat je tijdens de Boss Battles en Memory Dives wat te veel naar de banen moet kijken. Vooral bij de Boss Battles zie je eigenlijk vrij weinig van het gevecht. De herinneringen van de Memory Dives kan je gelukkig iets beter volgen – het filmpje speelt zich echt net achter je banen af – maar ideaal is het niet.

Zoals de Memory Dives, en natuurlijk ook de titel van de game doet vermoeden, is er geen echt nieuw verhaal te beleven. Tussen de songs door wordt het verhaal verteld door Kairi die via herinneringen eigenlijk de hele gamereeks opnieuw beleeft. Voor de fans van de reeks een welgekome herinnering. Zoals we weten is de verhaallijn van Kingdom Hearts op zijn zachts gezegd ingewikkeld te noemen. Gelukkig lukt het, als je de reeks een beetje kent, nu wel wat te volgen. Het verhaal van deze game gaat niet altijd even diep in op de ingewikkelde zaken uit de reeks. Voor nieuwelingen is het een leuke kennismaking met de reeks, maar anderzijds is het jammer voor nieuwelingen om op deze manier het verhaal al een beetje te ontdekken zonder de games gespeeld te hebben.

Enkel de fans als doelgroep

Het is om die reden dat ik een beetje in dubio zit voor wie het spel nu precies is. Ik hou enorm van Disney en ben daarom in Kingdom Hearts gerold. Zowel Kingdom Hearts als natuurlijk Disney hebben prachtige songs die perfect tot zijn recht komen in deze game. Ik hou daarenboven ook nog eens van ritmische games. Ik heb dus enorm veel plezier beleefd aan dit spel. Hou je van de reeks, maar niet van ritmische games, dan moet je deze titel ook niet aanschaffen. Hou je van Disney én van ritmische games is het ook een moeilijke. Het verhaal gaat je te weinig boeien en, procentueel, zijn er veel te weinig Disneygames aan het game toegevoegd om deze doelgroep te bereiken. Natuurlijk zijn er levels met “Let It Go” of “Under the Sea” en kan je sommige banen spelen met het Beest, Aladdin of een andere Disneyheld. Er zijn zelfs liedjes van Disney die de game gehaald hebben maar die nooit in een ander game zaten, maar helaas is dit allemaal wat te weinig om een nieuw publiek te lokken. Ook het feit dat het eigenlijk weinig uitmaakt met wie je speelt uit de stal van Disney, is in dit opzicht jammer. Je kan zelfs na een tijdje met een volledig nieuw team spelen. Zo is er naast Team Classic met Sora, Donald en Goofy ook bijvoorbeeld Team Days, met Roxas, Axel, Xion. Voor wie is dit interessant? Inderdaad, voor fans van de Kingdom Heartserie.

Gelukkig is er voor deze fans voldoende te beleven. Er zijn meer dan 140 songs, wat natuurlijk logisch is gelet op het archief van zoveel games. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden en elke song heeft objectieven om te voltooien. Je kan poppetjes en de teams upgraden. Alsof dat allemaal niet genoeg is, is er ook nog een online en lokale multiplayer die nog extra mogelijkheden biedt. Net zoals het hoort bij een goed Kingdom Hearts-game, is er dus zeker voldoende speelduur.

Gemengde indruk door oude en nieuwe filmpjes

Grafisch ziet de game er wisselend uit. Sommige tussenfilmpjes zien er te oud uit, en sommige banen mochten net wat meer details hebben. Gelukkig zijn er, door de grote hoeveelheid aan songs, voldoende verschillende banen, waardoor dit je eigenlijk nooit gaat storen. Je hebt trouwens ook niet altijd de tijd om naar de omgeving te kijken. Een liedje met de passende setting is dan vaak al genoeg. Later in het spel zijn de beelden recenter en dus natuurlijk ook veel mooier.
Wat voor sommigen een groter probleem zal zijn, is de besturing. Het is natuurlijk vreemd om zo’n belangrijk item pas op het einde te vermelden, maar voor mij persoonlijk hangt dit samen met andere aspecten van de game. De moeilijkheid zit hem erin dat het verschil tussen een excellente slag en een misser bijzonder klein is. De besturing lijkt hier niet altijd even accuraat te werken. Mij stoort dit persoonlijk minder. Je chain wordt wel onderbroken en je levensbalk gaat wat achteruit, maar ik had nooit het gevoel dat ik het level verloor hierdoor. Voor anderen is dit echter van levensbelang. Iedereen kent de filmpjes van op YouTube waarbij gamers pronken met hun perfecte score op de moeilijkste moeilijkheidsgraad. Deze drang heb ik zelf niet. Het enige waar ik het af en toe jammer voor vond was wanneer ik nipt een objective niet haalde.