Casper Egas | zondag 15 Jun 2025, 22:51

Twee redelijk obscure maar hoog aangeschreven RPG's worden in een pakket uitgebracht op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X.

We zijn inmiddels op het punt aanbeland dat remakes ook weer geremastered worden. Oorspronkelijk kwamen Lunar: The Silver Star en Lunar: Eternal Blue in 1992 en 1994 uit op de SEGA Mega-CD (een add-on voor de Mega Drive) in Japan, en allebei een jaar later ook in Amerika. Hier zat het bijzondere Working Designs achter, dat altijd een echte eigen draai aan de lokalisatie gaf en voor de tijd risicovolle Japanse franchises naar Amerika haalde. Het werd een echt cultbedrijf, al was niet iedereen blij met de vrije interpretatie van de Japanse teksten. Soms kwamen de spellen later ook naar Europa, maar dat was bij Lunar niet het geval.

In 1996 en 1998 kwamen er al remakes uit: Lunar: Silver Star Story Complete en Lunar: Eternal Blue Complete. Dit maal voor de SEGA Saturn en later ook voor de PlayStation. Deze versies lieten het verhaal en de gameplay grotendeels intact, maar hadden totaal andere graphics en veel langere tussenfilmpjes. Ook deze versies bracht Working Designs later uit op de PlayStation in Amerika, maar wederom niet in Europa.

LUNAR Remastered Collection is gelukkig nu hier wel verkrijgbaar en bevat beide remakes van Lunar, in originele versie en in remastered-versie. Het gaat volgens mij om de PlayStation versies. Dit keer is het echter GungHo Online Entertainment, dat eerder verantwoordelijk was voor de matig ontvangen remasters van Grandia, dat verantwoordelijk is voor de release. Dat is overigens geen vreemde connectie, aangezien Grandia net als Lunar door Game Arts ontwikkeld is.

 

Geschiedenisles voorbij

Zo, dat was me wel een inleiding! Maar hopelijk ben je nu weer helemaal bij. Ik heb persoonlijk alleen ervaring met de Amerikaanse versie van de oorspronkelijke Lunar: The Silver Star, dus ik liet me graag verrassen door de, ehm geremasterde remakes, vooral van het tweede deel. Ik had de spellen graag allemaal gehad op de originele systemen, maar dat kost je dan echt een stevige bom duiten. Silver Star en Silver Star Story kosten ongeveer 150 euro en Eternal Blue op de PlayStation al snel 200 euro en op de Sega CD al snel meer dan 400 euro. Dan is deze nieuwe collectie, met een prijs van 40 euro voor beide spellen, natuurlijk een koopje.

GungHo heeft er voor gekozen om de lokalisatie van Working Designs niet te kopen, maar om de spellen opnieuw te vertalen. Dit betekent dat het wat meer trouw aan de originele Japanse versies zou moeten zijn, maar ik kan dat natuurlijk niet beoordelen, aangezien ik geen Japans kan. Ik kan wel de oude stemmen uit mijn oude Sega CD versie van Lunar: The Silver Star vergelijken met de nieuw opgenomen stemmen. En… tja? Ze zijn beiden wel acceptabel, maar ook niet wonderbaarlijk. Je moet echter even terug in de tijd stappen om te realiseren hoe bijzonder een RPG met filmpjes en af en toe gesproken stemmen was in 1992. Met die bril op kun je pas goed zien waarom de Lunar games gezien worden als echte klassiekers in het genre. Het zijn beide, met name het tweede deel, echt epische spellen voor de tijd met veel meer muziek, variatie en achtergronden dan toen gewoon was. Dat was mede mogelijk gemaakt doordat de CD toen nog erg modern was. Niet langer moest een spel op een kleine cartridge passen, dus -the sky was the limit-.

Naast een nieuwe vertaling met nieuwe stemmen is er bar weinig gedaan met de remakes. De filmpjes zijn wel helderder en hebben wat meer aangezette zwarte lijnen. Ze zien er prima uit, en echt typisch voor anime uit de jaren '90, maar ik vind ze persoonlijk in de originele games op een oude tv mooier. Dat geldt nog veel meer voor de achtergronden. Deze zijn echt lelijk naar een hogere resolutie gebracht. Hierdoor ontstaat vaak een soort waas van pixels. Vooral is wel dat het spel nu in breedbeeld wordt weergegeven en dat de sprites in elk geval wel goed ogen. Over het algemeen moet ik echter toch zeggen dat dit een erg matige remaster is. Welk spel is tegenwoordig zelfs niet eens geoptimaliseerd voor de Series-consoles? En waarom zijn de originele games niet toegevoegd, naast de remakes?

Naar de maan

Natuurlijk kan ik het niet alleen hebben over deze collectie zonder de spellen zelf onder de loep te nemen. Grotendeels spelen beide delen hetzelfde, en dat is hoe zoveel klassieke Japanse RPG’s zijn opgezet. Je hebt stukken in dorpen waarin je veel tekst voor je kiezen krijgt en je een beetje kunt shoppen en verkennen en dan na een minuut of twintig weer vertrekt. Je loopt dan een poosje op de wereldkaart naar een nieuwe locatie en daar gebeurt dan wat of je moet het gaan opnemen tegen vele monsters. De monsters in Lunar zie je al lopen, er is geen sprake van random encounters, maar gezien het feit dat je echt je level wel wat omhoog moet brengen, is het wijs ze allemaal aan te vallen. De gevechten zijn beurtelings, met als kleine twist, dat de loopafstand ook relevant is voor de mogelijkheden. Je kunt de gevechten ook helemaal door de AI laten uitvoeren, want echt heel spannend zijn ze vaak toch niet. Dat kon in de oude games overigens ook al. Nieuw is echter dat je de snelheid van de gevechten op kunt voeren. Dat vind ik heel welkom, maar het maakt ook duidelijk dat de spellen vooral opgevuld worden door de vele battles. Ik weet dat fans van het genre daar meestal geen probleem mee hebben, maar voor mij wordt het soms wat geestdodend. Pas bij de grote eindbazen wordt het echt spannend.

Het is dus meer het verhaal dat je drijft tot verder spelen. De conversaties zijn bijzonder goed geschreven en er zijn zeer veel interessante locaties om te ontdekken. De oorspronkelijke art style is zeer charmant. De muziek is ook sterk, dus dat geeft het weer een extra dimensie. Datzelfde geldt voor de stemmen en de filmpjes, die tegenwoordig natuurlijk meer dan normaal zijn geworden. Eigenlijk is het dan nog jammer dat de meeste gesprekken hier gewoon tekst zijn.

Eternal Blue is wat mij betreft de leukere game van de twee, al zijn ze allebei verre van slecht. Het verhaal over een jongen (Alex,) die net als de Dragon Masters van weleer een held wil worden, in Silver Star is echter wat afgezaagder dan het langere en meer complexe verhaal van Eternal Blue. Dat verhaal gaat over een mysterieuze vrouw (Lucia), die van The Blue Star komt en door velen gezien wordt als The Destroyer. Zij wordt door onze held, komisch genoeg, Hiro genoemd en die vertrouwt haar wel. Ze nemen het op tegen iedereen die ze niet gelooft, om het kwaad, genaamd Zophar te verslaan. Helaas zijn de twists in het verhaal vrij makkelijk te voorspellen.