Joeri Tits | maandag 6 Jul 2020, 11:49

Alledrie de Mafia-games worden geremastered voor je Xbox One; lees hier de recensie van deel twee.

Review

Rating 8/10
User rating 0/10
  • Sterk verhaal
  • Leuke open-lineaire opbouw
  • Geweldige soundtrack
  • Compleet met DLC
  • Animaties in cutscenes vallen tegen
  • Vijanden reageren af en toe dom of traag

Gespeeld op Xbox One X

Waar de eerste Mafia voor mij een absolute klassieker is, was het derde deel voor mij een beetje een misser. Ik vond hem beter dan de algemene opinie, maar hij is me niet echt bijgebleven. Tussen deel één en deel drie zit natuurlijk nog een deel. Het middelste deel, en dat besef ik eigenlijk nu pas, heb ik nooit echt gespeeld. Gelukkig brengt 2K het tweede deel tien jaar na dato opnieuw uit.

 

REVIEW

Mafia II: Definitive Edition werd onder handen genomen door de mannen van Hangar 13. Deze waren ook verantwoordelijk voor het derde deel uit de reeks. Ook dat deel heeft trouwens een “definitieve editie” gekregen. Deze upgrade is zelfs gratis te downloaden voor eigenaars van Mafia III. Het eerste deel daarentegen komt pas eind augustus. De volgorde van de uitgebrachte games is een beetje vreemd, maar het is ook niet zo erg. Je kan het verhaal van het tweede deel goed volgen zonder eerst het eerste deel gespeeld te hebben. Elk game heeft immers een ander hoofdpersonage.

Naast wellicht ook wat marketingredenen, is de reden waarom het eerste deel van Mafia langer op zich laat wachten het feit dat de ontwikkelaar alles opnieuw gaat opbouwen. We krijgen dus een echte remake, terwijl het bij Mafia II “slechts” over een remaster gaat. Het spel krijgt dus enkel een nieuw laagje waarbij gebruik wordt gemaakt van de nieuwste technieken.

De onderwereld in met Vito

Ik ben dus zonder enige voorkennis van Mafia II aan het avontuur begonnen. Al snel zat ik er helemaal in en ik heb de game in één ruk uitgespeeld. Dit is voor mij tegenwoordig al een uitzondering en dus zeker een goed teken. Mafia II kent het interessante verhaal van Vito, die na enkele jaren in de cel als oorlogsveteraan, zijn vrijheid herwint. Helaas heeft zijn familie ondertussen heel wat schulden opgebouwd. Hierdoor kan Vito niets anders doen dan wat bij te klussen voor de Mafia en zo rolt hij via deze weg helemaal in dit wereldje. Ook al lijkt het verhaal wat gemakkelijk opgepikt uit de zoveelste mafiafilm, het is toch wel één van de sterkste punten van de game. De naoorlogse jaren-vijftig setting, het personage Vito, de lagen binnen de Mafia II; je wordt er helemaal door meegezogen.

Open lineair

De game oogt open, maar is eigenlijk lineair opgebouwd. Het werkt ook met hoofdstukken en buiten de missies is er eigenlijk niet zo gigantisch veel te doen. Persoonlijk heb ik het wat gehad met de gigantische open-wereld-games met tal van opdrachten, dus deze werkwijze spreekt me zeker aan.

Qua gameplay stoort mij weinig door het spelen heen, al is er wel voldoende om er een opmerking over te kunnen maken. Vito schiet met z'n wapens lekker weg, al voelt het wel wat gedateerd en net te traag aan. Dat laatste voel je ook tijdens het vechten. Ook autorijden kon net wat beter, maar andere aspecten maken veel goed. Zo kan bijvoorbeeld je tank leeg geraken waardoor je moet tanken, maar ook je auto upgraden is met zulke klassieke wagens wat anders dan in andere games. Het is wel een beetje raar om in de eerste hoofdstukken in een winterlandschap rond te rijden terwijl buiten het zonnetje schijnt.

Natuurlijk is er ook DLC

Het spel duurt ook niet verschrikkelijk lang. Na zo’n dertiental uren ben je door het hoofdverhaal heen. Een Definitive Edition zou gelukkig geen definitieve editie zijn als ook niet elke DLC werd toegevoegd. De drie verhaalgedreven DLC-pakketten zorgen er toch voor dat je je dubbel zo lang met het spel kan vermaken. Zo vertelt de DLC Joe’s Adventures wat er gebeurt is met zijn beste vriend de tijd dat Vito in de gevangenis zat. De andere DLC’s gaan over Jimmy. Deze Hitman look-a-like huurmoordenaar is op zich wel interessant, maar brengt niet echt een verhaal met zich mee.

Grafisch blijft het wat achter

Grafisch ziet het game er, opgepoetst, mooi uit. Toch kan het regelmatig niet zijn werkelijke ouderdom verstoppen. Op sommige stukken van de map voelt de game net te kaal aan, de animaties en AI variëren enorm van goed naar barslecht. Toch zit het probleem vooral in de cutscenes. Alles ziet er natuurlijk enorm scherp uit, maar de personages kijken vaak nogal doods voor zich uit. De animaties van de ogen en, in mindere mate, monden kon toch wel een verbetering gebruiken. Wat me wel enorm opviel was de sterke soundtrack die gespeeld werd op de juiste momenten. Hieraan zie je dat we in 2010 toch wel met een topper zaten.

Conclusie

Het komt misschien gedeeltelijk door de komkommertijd, maar ik kan niet anders dan zeggen dat Mafia II: Definitive Edition me heeft kunnen boeien. Het verhaal is sterk, het hoofdpersonage interessant en de soundtrack geweldig. Daarnaast eindelijk nog eens een “open” lineaire game, wat er van mij persoonlijk terug wat meer mag zijn. Het enige minpunt is dat de graphics iets meer aangepast mochten worden. Zo konden sommige animaties beter en wat locaties voller. Toch kan ik volmondig zeggen dat ik uitkijk naar de remake van het eerste deel!

Reacties

Login of registreer om te reageren.