Casper Egas | dinsdag 1 Sep 2020, 21:44

Horror gecombineerd met een "walking simulator", dat is Maid of Sker. Eng, of niet?

Gespeeld op Xbox One X

Maid of Sker is een spel van Wales Interactive dat hun naam eer aan doet. Het is namelijk een horrorspel dat zich zo’n honderd jaar geleden afspeelt in Wales. Je gaat op zoek naar je vriendin die zich ophoudt in een oud, afgelegen hotel dat vol zit met gevaren. Haar redden gaat geen gemakkelijke taak worden. De artwork voor het spel belooft in elk geval veel goeds en ik ben ook wel te porren voor een lekker eng horrorspel.

Frustratie en teleurstelling

Al snel was ik teleurgesteld. Grafisch heeft het spel wel een aardige stijl met veel details, maar er is een zeer zwaar filter gebruikt, waardoor alles wazig is en kleur bijna niet meer te zien is. Het spel lijkt soms wel een soort bruine vlek. Daarbij zijn omgevingen op een heel ouderwetse, amateuristische manier afgebakend. Je kunt nooit een sprongetje maken of door een kier glippen. Er liggen toevallig wat koffers en dat houdt je dan tegen.

Het spel laat je niet zonder meer opslaan en er zijn ook geen checkpoints. Je moet grammofoons zien te vinden om een boodschap te kunnen horen en daarna is het spel opgeslagen. Dit kan de spanning in een horrorgame vergroten, maar in dit geval zorgt het ook voor frustratie. Soms zit er namelijk een vrij grote afstand tussen grammofoons en ga je dood zonder iets echt verkeerd gedaan te hebben.

Wat Maid of Sker vooral niet zo leuk maakt, is dat de basis van de gameplay gewoon niet sterk is. Er zijn wat aardige, wat simpele puzzels, maar meestal ben je gewoon maar wat rond aan het sjouwen in sneakstand. Het lopen voelt daarbij traag en wat onnatuurlijk, alsof je in een eerste persoonsperspectief over de grond zweeft. Vechten kun je niet, je kunt slechts je adem inhouden om de blinde tegenstanders te verwarren. Ook het feit dat je jezelf niet kunt verdedigen kan leuk zijn voor een spel in dit genre, maar hier is het sneaken zo slecht uitgevoerd, dat er weinig plezier uit te halen is. Soms lopen de matig ontworpen tegenstanders, die er uitzien als mensen met een zak over hun hoofd, bijna tegen je aan, maar word je niet opgemerkt. Een andere keer rennen ze als een helderziende naar je toe. Het komt in elk geval niet overtuigend over.

Het helpt ook niet dat het eerste deel van het spel (iets minder dan de helft) zich vooral buiten afspeelt en het slechtste uit de game naar boven haalt. Overal blokkades, geen interessante omgeving en keer op keer dezelfde stampende poppetjes met zakken over hun hoofd. De ene keer kom je overal langs, de andere keer wordt je zomaar gepakt en kun je weer opnieuw. De tweede helft van het vijf uur durende spel speelt zich af in het hotel en is duidelijk leuker. Een deel van de spelers zal tegen deze tijd echter al afgehaakt zijn.

Toch wordt het spel nooit echt spannend of eng. Er zijn een paar aardige jumpscares en er is een achtervolgingsstuk dat de spanning wat opvoert, maar een echt goede horror is Maid of Sker niet. De titel refereert naar de naam van het hotel en is deels Welsh. Vreemd genoeg is er buiten wat zang in het spel geen Welsh te horen of te lezen en spreekt je vriendin juist met een bekakt Engels accent. Je kunt je vervolgens ook niet verplaatsen in jouw eigen personage, omdat hij nooit spreekt en geen enkele persoonlijkheid laat zien.

Niet zonder pluspunten

Als je jezelf over de flinke minpunten kunt zetten, dan is er wel plezier met Maid of Sker te beleven. Het verhaal is de moeite waard. Het oude hotel, waar een groot deel van het spel zich afspeelt, zou heropenen nadat het lange tijd gesloten is geweest, omdat de moeder van jouw vriendin, de Maid of Sker, gestorven is. Deze vrouw was een zangeres en de grootste attractie van het hotel. Haar dochter wordt nu door haar vader en oom onder druk gezet om de traditie van haar moeder voort te zetten en met haar zangkunsten de gasten te trekken. Er is echter is heel erg mis in het hotel. Gasten komen nooit meer thuis en de mysterieuze zang speelt daar een belangrijke rol in. Uiteindelijk leidt het verhaal naar twee verschillende eindes.

Ook het idee van een hotel vol monsters, alsof het de eerste Resident Evil game is blijft geslaagd. Je moet wat puzzels oplossen, sleutels vinden en geheime plekken vinden. Doorgaans is de omgeving daardoor best leuk om te ontdekken. Het helpt daarbij dat de muziek het sterkste punt van het spel is. De zangstem in het Welsh is prachtig en de muziek klinkt filmisch en mysterieus.