Casper Egas | donderdag 19 Sep 2019, 13:06

2K heeft voorlopig het alleenrecht op het gebied van NBA basketbal. NBA 2K20 is er nu voor je Xbox One.

Gespeeld op Xbox One X

Er was dit jaar meer ophef dan ooit over het nieuwe deel in de NBA 2K-serie. Gedragen door enkele YouTube-sterren kwam de discussie op gang over de vele casinoachtige mechanieken die in het basketbalspel zitten. Constant word je uitgedaagd om meer digitale kaarten te kopen en om echt geld uit te geven om sneller te verbeteren. Er zitten ook letterlijk slotmachines, pachinkomachines en een prijzenrad in het spel. Het is niet alleen verwerpelijk om mensen nog een boel bij te laten betalen, terwijl het spel al voor de volle prijs in de winkel ligt, maar daar naast is het vreemd dat een spel met dermate veel microtransacties en loot boxes geschikt is bevonden voor kinderen vanaf drie jaar oud.

Weinig nieuws

Het blijft altijd moeilijk om een jaarlijks terugkerende sportserie te recenseren. Het is namelijk erg van belang wat het perspectief van de consument is. Er zijn denk ik drie groepen die je in ogenschouw kunt nemen: nieuwe klanten (en mensen die de serie al vele jaren niet gekocht hebben), liefhebbers van de games die de spellen regelmatig spelen en die hard basketbalfans die koste wat kost bij willen blijven. Voor de laatste categorie mensen is NBA 2K20 ook dit jaar weer een prima aankoop, want het spel is zeker niet verpest of aanmerkelijk slechter geworden. Voor de nieuwe klant is het een lastiger verhaal. Het zou namelijk kunnen dat je niet gecharmeerd bent van de microtransacties, maar vooral dat je af geschrokken zou worden door de steile leercurve. De NBA 2K-reeks is namelijk een uitdagend spel met tig modi en een ingewikkelde besturing. Voor een casual potje basketbal kun je beter elders kijken.

Ik behoor tot de overige groep. Basketbal vind ik een leuke sport en kijk het zo nu en dan op tv, maar ben geen echte fan. De NBA 2K-serie speel ik al sinds het eerste deel op de SEGA Dreamcast, maar ik zou ze niet blind kopen. Belangrijk is dus om te weten wat er is toegevoegd en of het spel daarmee een significante verbetering is ten opzichte van NBA 2K19.

Er is zoals afgelopen jaren ook het geval was, een nieuw verhaal in de MyPlayer-modus. Veel spelers kijken hier elk jaar naar uit, maar ik vind deze modus nooit zo leuk. Ik speel liever niet met slechts één speler in het team en ik vind de voortgang veel te traag en het verhaal nooit echt interessant. Het online rondlopen door een virtuele stad vol tijdvulling spreekt mij ook niet aan. Om deze redenen heeft collega Jeroen Post zijn bevindingen later in deze recensie opgeschreven.

De andere grote nieuwigheid is de toevoeging van de WNBA, de Amerikaanse basketbalcompetitie voor vrouwen. Het was hoog tijd dat de vrouwen de erkenning krijgen die ze verdienen. Jammer genoeg is de implementatie van de WNBA buitengewoon zwak, met slechts losse wedstrijden en een totaal uitgeklede seizoensmodus (zonder transfers!) als opties. Ook is het commentaar heel anders en aanmerkelijk zwakker en de presentatie is veel minder uitgebreid. Daarnaast ontbreken vele foto’s van de speelsters van de twaalf WNBA teams. Een teleurstellende implementatie van deze leuke toevoeging dus.

Verder is er eigenlijk nauwelijks iets nieuws. Er zijn subtiele aanpassingen aan de gameplay, de animaties zijn verder verbeterd en er zijn nieuwe kaartsoorten in de MyTeam modus. Geen van alle aanpassingen zijn negatief, maar ook geen van alle aanpassingen voegt bijster veel toe. NBA 2K20 speelt nog steeds heerlijk voor de geoefende speler.

Veel te doen

MyTeam is de modus waarin je met behulp van digitale kaartjes een team samen kan stellen en het op kan nemen tegen de computer, of tegen andere spelers. Een leuke vernieuwing zijn de evolutiekaarten, waarbij de speler beter wordt als je bepaalde uitdagingen voltooit met de betreffende speler. Het is gemakkelijk om verslingerd te raken aan de MyTeam-modus, omdat er veel te doen is en het verzamelen van kaarten verslavend werkt. Deze kaarten kun je verdienen door goed te presteren, of door allerlei uitdagingen te winnen. Het duurt meestal echter erg lang om meer pakjes met kaarten te kunnen openen. Je zult dus lange adem moeten hebben, tenzij je heel veel extra geld wil neerleggen voor meer pakjes. Normaal gesproken kun je op de online markt op een efficiëntere manier aan nieuwe kaarten komen, maar in Nederland is deze optie andermaal uitgeschakeld. De optie is nog zichtbaar, maar wanneer je deze aanklikt, dan krijg je een melding dat de uitgever zich genoodzaakt voelt door een gerechtelijke uitspraak om deze optie te blokkeren en dat ze het daar niet mee eens zijn. Er is geen enkele compensatie voor het ontbreken van de online markt, waardoor het nog lastiger wordt om zonder extra betaling MyTeam lang leuk te houden. Doodzonde en mijns inziens onacceptabel.

Gelukkig zit NBA 2K20 weer bomvol opties. Zo kun je bijvoorbeeld weer een team managen in de MyGM-modus. Dit is leuk als je graag meer bezig bent met jouw NBA-team, dan alleen met de spelers en de wedstrijden. Dit keer is deze modus echter ook weer traag, met lange, saaie gesprekken tussen de wedstrijden door. Ook krijg je niet slechts een beperkt aantal actiepunten om keuzes te maken tussen de wedstrijden door. Aan de ene kant is het leuk dat je daardoor slim moet kiezen en niet gewoon alles kan doen, maar aan de andere kant is het wat suf dat je zelfs een punt moet uitgeven aan het bekijken van een trade offer van een ander team.

Ik speel liever MyLeague, waar je een of meerdere seizoenen speelt en niet alles hoeft te managen. Dit is leuk in mijn eentje, maar ook om samen met anderen te doen. De competitie is nog net wat spannender als je ook menselijke tegenstanders hebt die met je mee doen.

Kortom, er is dus weer zat te doen om minstens een jaar zoet te zijn met NBA 2K20. Er blijft echter een onvoldaan gevoel bij mij hangen. Het spel voelt simpelweg niet anders genoeg. De presentatie is vrijwel identiek, inclusief het commentaar, de show, de interviews en de graphics zelf. Al deze zaken waren al erg goed, dus het is niet dat het ondermaats is, we hebben het alleen vorig jaar ook al gezien. 2K-tv, dat je tijdens het laden van de wedstrijden te zien krijgt volgt ook weer het vertrouwde format, al is de leuke presentatrice helaas vervangen. Speelt het spel niet wel anders? Een beetje. Zo worden spelers dit keer makkelijker getopt bij een fast break en de steals lijken iets natuurlijker te verlopen. De balans tussen de verschillende speelstijlen is misschien net weer een beetje beter geworden.

MyPlayer (Jeroen Post)

De MyPlayer-modus is ook dit jaar weer aanwezig. Je maakt een speler, kiest wat voor speler het wordt, wijst allerlei punten toe en vervolgens begin je je carriere. Zoals het de afgelopen jaren de trend is in de NBA 2K-serie, is er rondom het eerste gedeelte van deze modus een cinematische intro gemaakt. Dit jaar is alles uit de kast gehaald, want zelfs een grote filmacteur als Idris Elba is hier te zien. Deze meneer is jouw coach, en door zijn toedoen gaat er in het begin van het verhaal iets mis waardoor je niet je volledige potentie kan halen. Je zal jezelf weer moeten bewijzen. Je moet je opwerken door het spelen in amateurteams voordat je aan je avontuur bij de grote jongens mag beginnen. Het verhaal is altijd wel leuk om te spelen, maar toch komt het wat tekort. Het verhaal lijkt namelijk in de basis echt enorm op die van voorgaande jaren. Je ziet andere mensen en andere teams, maar het draait hier altijd om een speler die door een of andere tegenslag van alles te bewijzen heeft. In voorgaande delen was het nog wel eens zo dat je schreeuwerige vrienden had of foute maatjes, maar de insteek is gelukkig iets rustiger dit jaar. Jammer genoeg houdt het ook snel op, want binnen enkele potjes had ik alweer de credits voor mijn neus. De modus gaat dan natuurlijk nog wel door, maar het stelt enigszins teleur dat het einde van de "film" al zo snel in zicht is. In voorgaande delen duurde dit gedeelte van de modus een stuk langer.

Nu dan, tijd voor hoe het speelt en hoe het er allemaal uitziet. In de basis is het meeste niet veranderd. Zoals eerder gezegd, dien je je op te werken van amateur tot aan All-Star. Je begint door je speler te maken, en het moet gezegd worden; de opties zijn hier flink uitgebreid. Veel meer lichamelijke eigenschappen zijn er voor je, maar ook kun je nu je speler veel beter toespitsen op wat je voor ogen hebt. Dan bedoel ik het type speler dat je kiest. Neem je een scorende spelverdeler, of een verdedigende lange man in het midden? Je kan alle kanten op, en allerlei eigenschappen van je speler zijn beter en duidelijker te verbeteren. Je kan je bijvoorbeeld focussen op hoe goed je speler schiet, of hoe netjes hij de bal overspeelt naar teamgenoten. Je kan een nette balans kiezen, of juist één duidelijk kant op. Ook het spelverloop is iets verbeterd. In het verleden was het nog wel eens zo dat je teamgenoten je niet zagen staan, je bestuurt namelijk alleen jouw zelfgemaakte speler. Ook het verloop van de score lijkt iets beter te lopen. In vorige delen kon er in de drie minuten dat je niet op het veld stond na een wissel ineens 23 punten door de tegenstander gescoord zijn, wat natuurlijk niet realistisch is. Het geheel is nu meer gebalanceerd, en dat is ontzettend welkom.

Conclusie

NBA 2K20 is een prima basketbalspel, maar dat was NBA 2K19 ook al. Er is dit jaar te weinig toegevoegd aan het spel, waardoor de verbeteringen minimaal zijn. Ook de nadruk op microtransacties en lootboxes en de deels geblokkeerde MyTeam-modus steken nogal. De toevoeging van de WNBA is tof, maar de implementatie laat ernstig te wensen over. De MyPlayer-modus is beter gebalanceerd, maar de cinematische intro valt helaas enigszins tegen. Dus kortom, een beter basketbalspel bestaat er nog steeds niet, maar NBA 2K20 had nog een stuk beter moeten zijn.