Joeri Tits | zaterdag 21 Nov 2020, 15:33

Een mysterieuze thriller voor je Series console, met Nederlands trots Rutger Hauer in de hoofdrol? Check dan Observer System Redux!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Het in 2017 verschenen Observer heeft meteen bij de release van de nieuwste consoles een geoptimaliseerde versie gekregen. Observer: System Redux kent onder andere grafische verbeteringen en nieuwe cases. Op de Xbox Series helaas voorlopig nog wel zonder de beloofde ray tracing.

Eén van de titels waar ik het meest naar uitkeek als launchtitel was The Medium. Deze is helaas uitgesteld naar begin 2021, maar de Poolse ontwikkelaar Bloober Team kwam gelukkig met een andere launchgame. Het drie jaar oude Observer kreeg met System Redux een definitieve versie. Ik heb hem drie jaar geleden gemist en heb hem ook niet opgepikt toen hij in de Game Pass zat. Het was voor mij dus een totaal nieuwe beleving.

Grimmig Polen

In Observer worden we meegenomen naar het Polen van de toekomst. In 2084 is Krakau in de greep van een digitale plaag, genaamd nanophage. Deze oorlog heeft al enorm veel levens gekost en de mensen die nog leven zitten aan de (digitale) drugs. Deze drugsverslaafden worden allemaal samen in een soort appartementsgebouw gevangen gehouden en staan onder toezicht van de staat. De staat heeft, om deze personen in toom te houden, observers aangesteld die de gedachten van personen mogen analyseren door deze te hacken. Wij spelen zo’n observer, Daniel Lazarski, gespeeld door wijlen Rutger Hauer. Het spel start met een telefoontje van zijn zoon, Adam, die zich blijkbaar in zo’n kansloos appartement bevindt.

Veel meer over het verhaal kan, en ga ik niet vertellen omdat dit het verhaal voor spelers zou kunnen verpesten. Het game is namelijk een zogenaamde walking simulator, waarbij het verhaal, nog meer dan in andere games, uiterst belangrijk is. Gelukkig zit het daarmee vrij goed. Observer kent, zeker in het begin, een vrij interessant verhaal en dito setting.

Mooie upgrade in 4K

Grafisch is het voor mij moeilijk om dit te vergelijken met het origineel, aangezien ik dit nooit gespeeld heb. Wel kan ik jullie vertellen dat Observer: System Redux eigenlijk het eerste spel is dat ik heb uitgespeeld op mijn Xbox Series X-console. Ik was dus extra benieuwd wat het spel kon bieden. Grote uitgeverijen zoals Ubisoft, Microsoft Studios of Activision hebben natuurlijk bij uitstek het geld, de middelen en de mensen om grafisch het uiterste uit je console te halen. Ik was benieuwd hoe een redelijk kleine ontwikkelaar hiermee aan de slag ging. De balans was verbazend positief. De sfeer in Observer zit enorm goed, de omgevingen passen in het concept en het game ziet er gewoonweg in 4K en 60fps goed uit. Het mocht net allemaal wat gedetailleerder en ik moet eerlijk bekennen dat ik, toen ik andere games gespeeld heb, Observer: System Redux, zeker niet bij de mooiste titels reken. Het voorlopig ontbreken van ray-tracing op de Xbox One Series X is een gemiste kans in deze Cyberpunkomgeving. Toch zou het prachtig zijn als elke kleine titel er zo mooi uit gaat zien, want dan gaan we mooie tijden tegemoet.

Hacken met hersenen

Gameplaygewijs werkt alles naar behoren. Natuurlijk kent zo’n walking simulator niet een gigantisch ingewikkelde besturing, maar toch zijn er enkele leuke aspecten. Zo moet je een deur openen door effectief met je controller de klink vast te nemen en open te trekken. Heel leuk en het voelt realistischer aan, waardoor je meer in het spel ondergedompeld wordt. Helaas werkte dit ook af en toe tegen, waardoor ik er eigenlijk een haat-liefdeverhouding mee heb.

Het doel van Overserver is om te achterhalen wat er met je zoon gebeurd is en dit doe je door de omgeving en haar objecten te screenen en af en toe een puzzel op te lossen. Dit is regelmatig een code kraken door in de omgeving aanwijzingen hierover te vinden. Het belangrijkste aspect om het verhaal te doorlopen is echter het kunnen hacken van de gedachten van een overleden persoon. In dit geval beleef je nogal wat akelige en zelfs vreemde momenten die het verhaal nodeloos ingewikkeld maken.

Ze willen me niet zien

Een ander jammerlijk moment aan de gameplay was dat je in het appartementsgebouw vrij vaak dient te praten met onzichtbare bewoners. Deze willen namelijk vooral praten via de intercom, waardoor je dus niemand ziet. Na een tijdje voelt dit nogal eentonig aan en weet je op voorhand al dat wanneer je op een deur klopt, er niet opengedaan gaat worden. Dit voelt, net zoals het gebrek aan voldoende details in bepaalde ruimtes die je passeert, aan als een goedkope oplossing van de ontwikkelaar.

Toen ik het spel uitgespeeld had, besefte ik dat ik op voorhand had gelezen dat er ook enkele verhaaluitbreidende cases waren toegevoegd. Ik heb eigenlijk nooit opgemerkt tijdens het spelen dat er iets was bijgevoegd. Na een beetje research waren dit blijkbaar enkele zijmissies die ik toevallig ben tegengekomen. Het game duurt hierdoor zeker een achttal uren om uit te spelen en dat is een correcte lengte voor dit type game.