Casper Egas | woensdag 30 Jun 2021, 18:00

Een point-and-click spel met een andere insteek dan je gewend bent, dat is The Procession to Calvary!

Gespeeld op Xbox Series X.

Na meer dan dertig jaar gamen komt het zelden meer voor dat ik een echt origineel spel tref. The Procession to Calvary heeft mij echt verrast met zijn bijzondere insteek. In de basis is het een ouderwetse point-and-click-adventure, maar dan op basis van kunst uit (vooral) de late middeleeuwen, begeleidt door klassieke muziek. Misschien dat je nu meteen steigert en denkt, heh bah, het lijkt wel een museum!? Stop dan maar met lezen, want jij behoort niet tot de niche waarvoor dit spel bedoeld is.

Kunststukje

De titel van het spel refereert naar een bekend schilderij van Pieter Bruegel dat in Wenen te bewonderen is. Het spel bevat echter ook kunst van vele andere bekende schilders. Denk daarbij aan Rembrandt van Rijn, Vermeer, Van Eyck, Bosch en zowat alle andere kunstenaars uit vooral de laatmiddeleeuwse periode. Het leuke is dat deze kunst niet statisch is, maar dat deze smaakvol is geanimeerd en is uitgebreid en gecombineerd. Je loopt in feite als een personage door de kunstwerken heen door te klikken op de interactieve elementen. De animaties zijn bewust simpel gehouden en komen daardoor wat komisch over en doen denken aan de animaties uit Monty Python. Dit past ook goed bij de humor waar het spel vol mee zit, maar hierover later meer.

De presentatie van het spel is echt fantastisch als je ook maar een beetje kennis hebt van kunst. Ik zag zoveel bekende werken, die dan op een grappige manier werden gepresenteerd. Ook leuk is dat er op elk scherm figuren muziek staan te spelen en dat je die muziek ook te horen krijgt. Het gaat dan om klassieke muziek, maar niet om de meest afgezaagde deuntjes. De sfeer is op deze manier helemaal compleet. Er zijn geen stemmen ingesproken, maar door de mooie muziek en de interessante kunst miste ik dat helemaal niet.

Harde humor

Het spel staat vol van humor. Het is het soort, wat lompe, Britse humor die je misschien wel uit Monty Python kent. Dat zal sommige mensen erg aanspreken, maar het kan je ook echt afstoten. Het is lastig met humor: wat de een heel flauw vindt, wordt door anderen als hilarisch gezien. Ik moest even wennen aan de stijl van het spel, maar hoe langer ik het speelde, hoe grappiger ik het begon te vinden. Ik zal wat voorbeelden geven, zodat je een idee hebt of het wat voor je is.

Je komt op een gegeven moment op een veld waarbij mensen gekruisigd zijn en gemarteld worden, maar daar worden ook T-shirts verkocht en je moet een man aan het spit zo snel laten ronddraaien dat hij zo misselijk wordt en iets uitspuugt dat je later weer nodig hebt. Een personage dat zeer veel op Jezus lijkt speelt ook een grote rol. Hij is een soort goochelaar die mensen aan het belazeren is. Dat wordt steeds bonter en uiteindelijk eindigt hij natuurlijk ook op het kruis. Gelukkig heeft hij ook een wederopstandingstruc. Er zijn ook lichtere geintjes, zoals wanneer je het Meisje met de Parel tegenkomt. Ze heeft oorbellen van amethist en is daardoor helemaal van slag. Natuurlijk moet je dan een parel zien te vinden om die te ruilen tegen hoor amethisten. Uiteindelijk moet je de kardinalen zien om te kopen om bij de tiran te kunnen komen, om deze vervolgens te vermoorden. Deze willen allerlei schatten hebben en een ‘supple young boy with rosy cheeks and a pert little butt’. Dus tja, geen taboes dus bij de grappen.

Puzzels zijn precies goed

The Procession to Calvary heeft precies de goede moeilijkheidsgraad. Soms zijn puzzels wat obscuur, maar meestal kun je met wat logisch nadenken en wat proberen dingen wel uitvogelen. Het spel is erg kort en kent slecht een kleine beginlocatie en een grotere tweede locatie. Je ziet dezelfde schermen en kunstwerken dus vaak terug. Het is daardoor ook wel overzichtelijk en zelfs als je denkt helemaal vast te zitten, kun je simpelweg alle opties gaan proberen. Ik zou je ten zeerste afraden om een guide te gebruiken, want The Procession to Calvary is een erg kort spel en met de oplossingen in de hand blijft er weinig meer over.

Het spel kost slechts vijftien euro en hoeft daarmee misschien niet zo lang te zijn. Maar omdat het spel zo leuk is, vond ik het erg jammer dat het al zo snel voorbij was. Ik heb flink lang zitten klooien met een puzzel, waarbij ik een bepaalde tekst goed moest zingen en dan nog was ik in een paar dagen aan het eind van het spel. Ik zou makkelijk het dubbele willen betalen als Procession to Calvary een stuk langer zou zijn geweest.

Conclusie

Dit is een spel dat echt niet door iedereen gewaardeerd zal worden. Hopelijk heb je door deze review een idee gekregen of het wat voor jou is. Ik was in elk geval erg geboeid door deze game. Het is jammer dat mijn vader vorig jaar overleden is, want hij zou met dit spel als kunstenaar en kunstliefhebber, zijn ogen hebben uitgekeken. Als je iets hebt met klassieke kunst, met point-and-click-adventures en met Monthy Python, dan is The Procession to Calvary verplichte kost!