Casper Egas | vrijdag 3 Apr 2020, 21:35

Na de succesvolle remake van Resident Evil 2 volgt nu ook het gewaardeerde derde deel! Survival Horror op je Xbox One.

Gespeeld op Xbox One X

Vorig jaar was iedereen vol lof over de remake van Resident Evil 2. Zelden was een spel zo ingrijpend en mooi naar de standaard van de moderne tijd gebracht; het was een voorbeeld waar veel andere ontwikkelaars alleen maar van kunnen dromen. Het was na het succes natuurlijk wachten op een vergelijkbare remake van het derde deel in de serie (en ik mag hopen ook op een remake van het veel toffere Code Veronica). Resident Evil 3 gebruikt duidelijke dezelfde engine als Resident Evil 2 en laat de gebeurtenissen in Raccoon City zien vanuit een ander perspectief. Dit keer is het survival horror-gehalte wat minder groot en is de actie enorm opgevoerd. Of dat een helemaal geslaagde keuze is kun je jezelf erg afvragen.

Niet alweer!

Het spel begint als Jill Valentine, die de hoofdrol speelde in de oorspronkelijke Resident Evil 3 (oorspronkelijk voor de PlayStation) en een van de twee speelbare personages was in de eerste Resident Evil (oorspronkelijk op de PC, PlayStation, Saturn), wakker wordt na een nachtmerrie. De schrik van het incident in het landhuis zit er nog goed in en ze heeft terugkerende dromen waarin ze in een zombie verandert. Je kunt even met een eerstepersoonsperspectief rondlopen in haar appartement, waardoor de toon meteen gezet is; Resident Evil 3 is geen gewone remake, maar meer een hervertelling met een aantal raakpunten met het origineel. Je kunt dat van twee kanten bekijken; aan de ene kant heb je nu een vrijwel volledig nieuw spel in de serie, maar aan de andere kant is er weinig herkenning voor fans van het oude spel.

Jill wordt al snel gebeld door STARS-partner Brad, die vertelt dat ze nu meteen weg moet en haar onderzoek naar het bedrijf Umbrella even moet staken. Hij blijkt geen moment te vroeg gebeld te hebben, want er breekt meteen een enorm monster door de muren. Dit monster is Nemesis, die in het origineel zo’n grote rol speelde en zelfs de subtitel van het spel was. Wanneer Jill eenmaal buiten is gaat het spel terug naar de besturing en het cameraperspectief zoals we het gewend zijn in de remake van Resident Evil 2. Je bevindt je op de straten van de stad die tot haar schrik nu helemaal bevolkt zijn door zombies. Het virus is niet langer alleen op geïsoleerde plaatsen vrijgekomen, heel Raccoon City wordt overgenomen. Binnenblijven en anderhalve meter afstand houden is niet genoeg en er zit niets anders op dan de stad zo snel mogelijk te ontvluchten.

In tegenstelling tot Resident Evil 2, speelt Resident Evil 3 zich niet zozeer op een aantal vaste plaatsen af. Je komt wel in het bekende politiebureau en het riool, maar je bent overal slechts eventjes. Het spel laat je hier nooit lang zelf ronddwalen, je baant jezelf eerder een weg van omgeving tot omgeving. Voor de variatie is dat leuk, maar ik vind het persoonlijk leuker als je de spelomgeving een beetje leert kennen.

Het verhaal draait om een team van Umbrella dat zoveel mogelijk mensen uit de stad moet proberen te redden. Natuurlijk heeft Jill niet direct het meest vertrouwen in een team van het bedrijf dat de plaag in de eerste plaats veroorzaakt heeft, maar het lijkt alsof een deel van de crew toch echt wel goede bedoelingen heeft. Net als in het origineel mag je zelfs een stuk van het spel spelen als Carlos. Natuurlijk zit er altijd een totaal cliché slechterik tussen. Dit personage komt mijns inziens totaal niet uit de verf en is er alleen maar om de boel moeilijker te maken. Dit had de rol van Nemesis moeten zijn, want dit monster zit specifiek achter Jill Valentine aan en is schier onmogelijk om te doden.

Het leukste aan het verhaal is eigenlijk de setting zelf. Je ziet weer dingen in het inmiddels zo bekende Raccoon City gebeuren op een iets afwijkend moment, op een iets andere plaats. Wat gebeurde er bijvoorbeeld met de agenten voordat Claire en Leon uit Resident Evil 2 bij het politiebureau kwamen? Ook de kleine stukken tekst en posters die je regelmatig kunt vinden geven het spel extra flair.

Wederom prachtig

Als je de remake van Resident Evil 2 gespeeld hebt, dan weet je precies wat voor mooie graphics je kunt verwachten. Ook nu weer is het spel prachtig om te zien. De personages zijn mooi, de omgevingen zitten vol details, de monsters zijn goed ontworpen en de belichting is prachtig. Ook de texturen zien er weer bijzonder realistisch uit, zeker als je op de Xbox One X speelt. Het hele spel wordt namelijk in 4K weergegeven. Helaas gaat dit wel wat ten koste van de framerate, maar mij stoorde dat zelden. Vooral in de filmpjes is het spel echt bloedmooi.

De audio is wederom niet zo aanwezig. Ik denk dat er iets meer spanning opgewekt wordt dan in de vorige remake met de muziek, maar echt memorabel wordt het nooit. Natuurlijk is het iconische save game-muziekje wel weer terug. De stemacteurs vond ik niet altijd even geloofwaardig. Jill is goed gespeeld, maar de andere bijpersonages komen niet zo geloofwaardig over. De flauwe Russische accenten zijn ook niet meer echt van deze tijd.

Knallen, knallen, knallen!

In tegenstelling tot veel delen in de serie is munitie vaak voldoende te vinden op de standaard moeilijkheidsgraad. Ik kon prima alle zombies afmaken en hoefde er niet zoals vroeger tussendoor te rennen. De focus ligt heel duidelijk op actie. Knallen, nog meer knallen, wat verkennen en spulletjes verzamelen, nog meer knallen en af en toe een heel simpel puzzeltje. Ik vind deze keuze vreemd, omdat de nieuwe populariteit van de serie is ontstaan toen Capcom teruggreep naar de survival horror-roots en de actie uit de naar mijn mening vrij matige Resident Evil 4, 5 en 6 achter zich liet. Het moet gezegd worden dat Resident Evil 3 oorspronkelijk ook al meer actie bevatte dan deel 1 en 2, maar er zijn bij de remake nog heel wat scheppen bovenop gedaan.

De structuur van het spel is dus steeds zo dat je van locatie naar locatie gaat, meestal met een baas aan het eind. De hele omgeving geeft daarbij de illusie van weidsheid, maar is zeer strak ingeperkt met toevallig gecrashte auto’s en omgevallen stellages. Nemesis is in het spel niet op dezelfde manier als vroeger de altijd nare stalker, want hij komt op een stuk aan het begin na alleen terug in specifieke scenes. In deze scenes moet je vechten of vluchten en heb je daar geen echte controle meer in. Het spel is dus in tegenstelling tot het origineel volledig lineair. De besturing en gameplay is erg goed, en daardoor blijft het spel gedurende de grofweg zes uur dat het spel lang is, zeker leuk. Veel langer had het echter niet moeten duren, omdat de afwisseling te gering is. Waarom zijn er geen leuke puzzels meer? Waarom zijn er zo weinig rustmomenten?

Ik had onlangs Resident Evil 3 nog op de Dreamcast opnieuw doorgespeeld, dus ik wist nog goed wat er allemaal zou moeten gebeuren en welke locaties een belangrijke rol in het spel spelen. Echter bleek deze remake zover van het origineel af te staan dat de herkenning alsnog minimaal is. Er is slechts een deel van de locaties opnieuw gebruikt en dikwijls zien deze locaties er alsnog totaal anders uit. Het plot wordt ook maar minimaal gevolgd. Eigenlijk alleen het gedeelte in het ziekenhuis heeft echt veel raakvlakken. Ik ben er zelf niet zo uit of dit positief of negatief is. Een nieuw spel is nooit verkeerd, maar als je een spel verkoopt als een remake van een klassieker, dan kunnen mensen toch het verkeerde idee krijgen. Verandering is niet altijd slecht, want ik vond vroeger dat Nemesis heel irritant kon zijn, vooral omdat hij je op kon pakken als je net te laat was met ontwijken en dan was je bijna in een keer dood. Gelukkig gebeurt dat niet meer. Maar dat je vrijwel niet meer achterna gejaagd wordt en je zelfs de iconische “STARS”-grom niet meer hoort vermindert de spanning. Waarschijnlijk is het spel wat spannender als je voor een hogere moeilijkheidsgraad kiest. Normaal was niet belachelijk makkelijk, maar ik voelde me ook niet uitgedaagd.

Kom bij het verzet!

Capcom heeft ervoor gekozen om niet langer verschillende eindes in het spel te hebben en om de vrij uitgebreide Mercenaries-modus niet terug te laten keren. Ook is er geen sprake van extra personages met korte zijverhalen, zoals die in de remake van Resident Evil 2 wel te vinden waren. Er is dus op wat unlockables en en hogere moeilijkheidsgraden weinig te doen voor wie meer uit het spel wil halen.

Men heeft dit echter wel in de smiezen gehad en heeft het los te installeren Resident Evil: Resistance toegevoegd. Je zou kunnen zeggen dat dit een remake is van de oude Outbreak games op de PlayStation 2. Dit is een multiplayerspel voor vijf spelers. Vier man speelt een overlevende tijdens de uitbraak van het virus en één speler speelt het meesterbrein. Meteen valt op dat de afwerking niet in de buurt komt van de afwerking van het gewone spel zelf. Animaties zijn lelijk en personages zien er minder goed uit. Omgevingen zijn deels gerecycled, maar deels ook nieuw, maar zijn nooit echt bijzonder. Je krijgt simpelweg niet het gevoel dat je echt een overlevende bent in een crisis; je blijft het gevoel houden dat je een spelletje aan het spelen bent.

Veel mensen willen online het meesterbrein spelen, want dat is veel leuker en origineler dan spelen als overlevende. Je kunt dan camera’s bedienen en kaarten uitspelen. De kaarten laten je monsters en vallen neerzetten, of laten je direct schieten. Je kunt ook monsters zelf besturen en de spelers eigenhandig te lijf gaan. Maar omdat er maar een op de vijf spelers deze rol op zich kan nemen, zal je genoegen moeten nemen met het vrijwel constant spelen van een overlevende.

Als overlevende moet je proberen samen te werken met de andere spelers om zo snel mogelijk naar de volgende locatie te komen. Er telt een klok af en dit is dan ook je echte vijand. Dood gaan is niet zo erg, want je kunt respawnen, maar je zal dan wel kostbare tijd verliezen. Het is dus een kwestie van haasten, haasten en nog eens haasten. Rustig iets doorzoeken of wapens kopen is er dus niet bij. De omgevingen zijn vaak ook chaotisch en verwarrend ingericht, waardoor iedereen alle kanten op duikt en er van samenwerking nauwelijks sprake meer is. De ontwikkelaar had misschien moeten kijken naar Left 4 Dead, want dat spel voert dit concept wel goed uit. Resistance is een tegenvallend extraatje dat wijselijk niet verkocht is als los product.

Conclusie

Resident Evil 3 heeft mij minder kunnen overtuigen dan de vorige remake. Het spel speelt nog steeds heerlijk en ziet er geweldig uit, maar het heeft niet de goede balans gevonden. De balans tussen nieuwe dingen en herkenbaarheid is wat zoek en vooral de balans tussen actie en rust is helemaal zoek. Voor een slordige zes uur is het daardoor wel een erg gaaf spel, maar daarna kan het goed zijn dat je er wel klaar mee bent. Dat maakt de aanschafprijs misschien wat aan de hoge kant. De toevoeging van Resistance zorgt er in elk geval niet voor dat het spel zijn geld veel meer waard is.