Casper Egas | dinsdag 29 Okt 2019, 11:00

Interesse in een knokspel waarin je met een stel stoere dames de vloer aanveegt met allerlei gespuis?

Gespeeld op Xbox One X

Soms realiseer ik hoe mooi deze tijd is voor gamers. Nog nooit kwamen er zoveel spellen uit in elk genre dat je maar kan bedenken. Het is ook geen uitzondering meer dat oude franchises na vele jaren toch nog een remaster of vervolg krijgen. Daarnaast zijn er zelfs mini consoles, zoals de recent verschenen (geweldige) Mega Drive Mini. Een van mijn favoriete spellen aller tijde, Streets of Rage 2, staat daar zelfs op. Een tijd lang waren dit soort scrolling beat ‘em ups helemaal uit de mode, maar recent verschijnen er weer steeds meer (van wisselende kwaliteit). Dit najaar zal er zelfs een nieuwe deel in de Streets of Rage-serie verschijnen. 

Begin jaren negentig was Streets of Rage misschien de beste beat ‘em up op de markt, maar er was zoveel meer. Een van de andere bekende series was Kunio-kun, van de mensen achter Double Dragon en Renegade. Het bekendste deel van de serie is misschien wel Street Gangs op de NES, dat in Amerika River City Ransom heette. Deze serie heeft later nog vele vervolgen gezien, maar is nu na langere tijd terug met River City Girls, een spel van de hand van WayForward (Shantae) en Arc System Works (Guilty Gear, Double Dragon IV). Genoeg talent in huis dus om een uitstekende moderne beat ‘em te maken. Maar waarom ben ik dan toch niet razend enthousiast?

Gekidnapte vriendjes!?

In River City Girls speel je als twee Japanse middelbare scholieren die hun vriendjes moeten terugvinden. In tegenstelling tot het cliché, zijn het namelijk dit keer de jongens die zijn gekidnapt en zijn het de meiden die iedereen in elkaar gaan rammen om ze te redden. Het verhaal wordt verteld op drie verschillende manieren: als een soort strip, door middel van gesprekken tijdens het spel zelf en met gelikte filmpjes. De stijl is prachtig en de stemmen zijn goed ingesproken. Het verhaal is allesbehalve serieus en regelmatig grappig.

De stijl tijdens het spel blijft ook mooi overeind. Er is gekozen voor pixel art, maar dan wel van een hoog niveau. Het is duidelijk geen manier om lekker makkelijk een spel te maken, maar een bewuste stilistische keuze. De stijl wordt enorm versterk door de erg aanwezige, maar zeer toffe soundtrack. Ik ben persoonlijk wel een fan van muziek met lyrics in dergelijke games en dat is hier niet anders. Het spel wordt echt leuker door de complete presentatie.