Joeri Tits | vrijdag 26 Jul 2019, 16:12

The Sinking City vind zich, net als het onlangs uitgebrachte Call of Cthulhu, in het universum van H.P. Lovecraft. Zinkt deze game naar de bodem?

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Bijzondere sfeer
  • Sterke audio
  • Bijzonder grote en open game
  • Langdradige dialogen
  • Saaie en zwakke gameplay
  • Veel grafische blunders

Gespeeld op Xbox One X

Niet zo'n fan van de zon en de zomer? Dan kan de donkere detective/adventure-game The Sinking City misschien wel een redding bieden om je binnen te houden. Deze game is gebaseerd op het werk van H.P. Lovecraft, en komt van ontwikkelaar Frogwares die we vooral kennen van de games van de uberdetective Sherlock Holmes.

De “Sherlock Holmes”-games van het Oekraïense Frogwares werden meestal lauw onthaald. Zeker geen bar slechte titels, maar ook zeker geen toppers. Voor mezelf waren het voornamelijk leuke games omdat ze, door het detectiveconcept, net wat anders aanvoelde dan het zoveelste avonturenspel. Gelukkig gooit men met The Sinking City niet alles overboord en blijft het onderzoeksaspect aan boord.

REVIEW

Oakmont, een H.P. Lovecraft-stadje

In The Sinking City word je meegenomen naar Oakmont. Deze stad staat voor meer dan de helft onder water, wat natuurlijk de titel van het game meteen verklaart. Je bent Charles Reed, die zijn strepen in het verleden verdiend heeft als marinier. Tal van visioenen brengen hem naar Oakmont en daar komt hij meteen in contact met de meest absurde wezens. De eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat ik even Google heb moeten gebruiken waar H.P. Lovecraft precies voor staat. Al snel had ik door dat de ontwikkelaar met deze titel uitstekend ervoor gezorgd heeft dat dit sfeertje in elk opzicht van het spel terugkomt. Veel meer dan bij andere, door de fans, omschreven Lovecraftiaanse games zoals Alone in the dark of Dead Space. Zo kom je meteen in contact met Robert Throgmorton, een aap met een mensenlichaam. Ook kom je al snel in contact met de Innsmouthers, een soort van vluchtingen met een visachtig uiterlijk die van alles de schuld krijgen. Toch is dat niet je grootste probleem. Reed wil vooral weten waarom hij die visioenen krijgt en wat er met de stad gebeurd is. De inwoners zijn echter niet zo happig op je komst en geven weinig prijs. Dus moet je helemaal zelf op onderzoek gaan. Je hoofdactiviteit is informatie vergaren door te praten met personages en op verschillende locaties aanwijzigingen te vinden. Dit is een hele klus, want sommige gespreken duren echt lang. Nochtans heb je deze nodig om het verhaal te kunnen volgen en voldoende informatie binnen te halen. Het mocht af en toe wel wat minder langdradig, want ook het rondhollen of rondvaren met een bootje naar de verschillende locaties in de open wereld vraagt veel tijd.

Zwakke combat en langdradige ondervragingen

Helaas valt ook over de rest van de gameplay wat op te merken. Zo kom je vaak monsters tegen die je moet uitschakelen. Zowel het schieten als de meleecombat is nogal stroef. Je hebt namelijk nooit het gevoel dat er wat kracht uit je redelijk trage wapen komt, terwijl veel van je vijanden wel snel bewegen. Het voelt eigenlijk nogal wat oneerlijk aan, want ik heb niet het gevoel dat je eigen capaciteiten hier de boel in de weg staan. Gelukkig komen deze gameplayelementen vrij weinig aan bod. 

In totaliteit voelt de gameplay, door al deze factoren, al snel aan als een slecht uitgewerkt geheel en een enorme boosdoener op het spelplezier. De combat was, zelfs met mijn opmerkingen, na een tijdje niet het grootste probleem. Bij de gesprekken die als verhoor fungeerde moest je op zoek gaan naar aanwijzingen voor je oplossing. Dit deed je door de juiste opmerkingen te selecteren. Helaas voelde dit al vanaf de eerste keer aan als een verplicht nummer waar je weinig spelplezier uit haalde. Op het einde stopte ik mijn speelsessie zelfs steevast als ik op zo'n punt kwam.

Sfeer blijft overeind

Het is jammer om het game zo te moeten afbreken op speltechnische aspecten. De sfeer in het game is namelijk echt uitmuntend. Enerzijds door het reeds eerder omschreven Lovecraftiaanse aspect van het geheel. Anderzijds ook door de “jaren 20”-look met interessante wapens, klassieke kostuums en locaties die wel uit een film zouden kunnen komen. Het deed me hierdoor wat denken aan L.A. Noire. Toch is het game grafisch erg wisselvallig. Het spel was al enkele jaren geleden aangekondigd en af en toe kregen we een prachtige trailer te zien. Helaas wordt dit niveau in de game nooit geëvenaard. Sommige locaties zijn ruw afgewerkt en personages komen soms nogal houterig over of hebben een zwakke A.I.. Ook tijdens de gespreken lijkt Reed steeds op dezelfde manier dom voor zich uit te staren. Daarnaast zijn er regelmatig onbegrijpelijke glitches op te merken. Deuren die half door jou open gaan of vijanden die door de muren verdwijnen zijn eerder regel dan uitzondering. Gelukkig verzacht de sfeervolle audio de nare smaak die het visuele aspect bij je achterlaat.

 

Conclusie

The Sinking City is een ambitieus project dat helaas over veel te veel minpunten beschikt om over een aanrader te spreken. De gameplay is ofwel te saai (ondervragingen) ofwel te slecht (combat) om lang interessant te blijven. Het game is daarenboven nog eens gigantisch groot waardoor dit gevoel nog sterker wordt. Dit is jammer, want met de Lovecraftiaanse sfeer zit het, ondanks grafische en technische gebreken, helemaal goed. Het game is dus ook enkel aan te raden voor gamers die grote fan zijn van de detectivegames die Frogwares in het verleden heeft uitgebracht of van de horrorstijl van H.P. Lovecraft. Zelfs in dat geval zou ik dan eigenlijk nog een uitverkoop afwachten.

Reacties

Login of registreer om te reageren.