Casper Egas | zondag 12 Nov 2023, 21:04

Sonic is weer terug in een nieuwerwetste platformer op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Het is al meer dan twintig jaar een onderwerp van discussie: zijn de tweedimensionale Sonic-spellen leuker, of toch de driedimensionale? Meestal zijn het de jonge Sonic-fans die gaan voor het spektakel van de 3D-games en de oude rotten die de meer precieze gameplay van de 2D-games prefereren. Ik voldoe echter niet aan die typering, want ik ben een 39-jarige liefhebber van met name de 3D-delen. Vooral de hype achter Sonic Mania heb ik nooit begrepen. Ik speel liever Sonic Forces. Sonic Superstars heeft weliswaar driedimensionale graphics, maar speelt als een klassieke platte Sonic game. Is dit dan echt een spel voor de oude fans, of probeert SEGA iedereen een beetje te pleasen?

Kom meespelen!

Sonic Superstars heeft twee grote gimmicks: je kunt met vier spelers coöperatief spelen en je kunt met acht spelers een battle aangaan. En, je kan ook nog time trials doen met een online leaderboard. Dat laatste lijkt echter (weer) niet helemaal goed te gaan, want er staan mensen bij die stages in 0 seconden hebben gehaald.

De battle modus lijkt leuk. Je kan zelf een robotje samenstellen in typische Sonic-stijl en gaat dan de strijd aan met zeven tegenstanders over een drietal rondes. Het kan dan gaan om een soort simpele variant op Smash Bros., om een strijd met laserballen of om een race om aan het einde van een stage te komen of om sterren te verzamen. Het is misschien wat simplistisch, maar het idee is best leuk. Helaas zul je het op de Xbox vooral op moeten nemen tegen de saaie en slechte AI, want ik vond online steeds niemand om tegen te spelen. Dat is wel erg zonde.

De coöperatieve modus doet sterk denken aan de oude Sonic 2 & 3 op de Mega Drive. Je kiest met maximaal vier spelers op een console elk een karakter en gaat de normale levels van het spel proberen te voltooien. Blijf echter, net zoals vroeger, wel bij elkaar in het scherm, want anders verdwijn je. Als je het scherm uit bent geraakt, dan kun je met een druk op de A-knop terugkeren, maar helaas zal dit zeer veelvuldig gebeuren. Ga je dood, dan moet je even wachten voordat je weer kunt terugkeren. Het is ietwat vooruitgegaan met hoe het vroeger was, maar nog altijd is het geen geweldige optie. Kinderen zullen het misschien leuk vinden om soort van samen te kunnen spelen, maar ik denk dat de meeste volwassenen het al snel voor gezien zullen houden. Waarom kun je niet spelen met een gedeeld scherm?

Oud en nieuw

Om terug te komen op de vraag die ik aan het begin van de recensie stelde, ja, SEGA lijkt iedereen te willen pleasen. Dus de jonge nieuwe fans van Sonic, die mede door de succesvolle films weer zeer talrijk zijn, maar ook de oudgedienden. De stijl is heel vrolijk en kindvriendelijk en je kunt zelfs personages en levels spelen met een LEGO look, die past bij de nieuwe LEGO-sets die in de speelgoedwinkel te vinden zijn. Ik vind zelf dat Sonic Superstars iets te kleurrijk is, waardoor de kleuren vaak gaan vloeken. Ook houd ik van een wat meer volwassen look van de personages. Er is gekozen voor 3D-graphics en 2D-gameplay. Wat mij betreft had beter alles tweedimensionaal kunnen blijven. Het intro- en eindfilmpje, die erg doen denken aan Sonic CD (spel op de SEGA Mega-CD uit 1993), geven een mooi idee van hoe het spel er ook uit had kunnen zien.

Knipogen naar het verleden zijn overal in het spel te vinden. Natuurlijk de bekende loopings, maar ook bonusrondes, die een herwerking zijn van de bonusrondes uit de eerste Sonic The Hedgehog op de Mega Drive (1991) evenals vele geluidseffecten en stukjes muziek. Helaas kan ik niet zeggen dat de muziek over het algemeen het niveau van de klassiekers haalt, maar slecht is het gelukkig ook niet. Alle knipogen zijn natuurlijk niet besteed aan de jonge fan, maar dat zal vast ook niet storend zijn. Helaas is het wel jammer dat het spel, dat makkelijk begint, op een gegeven moment zeker te moeilijk wordt voor jonge kinderen. De besturing is makkelijk, want je hebt nog steeds alleen de d-pad of stick nodig en de A-knop, dus dat zou geen belemmering moeten vormen. Tenminste, je hebt nog speciale emerald abilities, die je krijgt als je de chaos emeralds uit de bonuslevels verzamelt. Deze selecteer je met de rechter stick en activeer je met de X-knop. In theorie lijken deze extra vaardigheden leuk, zoals in water zwemmen, geheime platformen activeren of een schaduwpersonage oproepen, maar in praktijk zijn ze geen hoofdzaak in de gameplay. Ik vergat soms dat ik ze überhaupt had.

Je hebt verschillende personages om te spelen. Ze hebben elk eigen vaardigheden: Amy heeft een dubbele sprong en een hamer, Knuckles kan klimmen en zweven, Tails kan vliegen en Sonic is… ehm tja, snel. Dit brengt wat afwisseling in het spel, al is dat sowieso geen probleem. Er zijn meer dan tien zones, vaak met meerdere acts en elk met een eindbaas. De thema’s zijn steeds anders en er worden steeds nieuwe gameplay-elementen toegevoegd. Het zijn vooral de bazen die het spel soms pittig maken, want tijdens de levels is doodgaan niet zo’n ramp. De levens van vroeger zijn verleden tijd, je begint nu zo vaak je wilt opnieuw bij een checkpoint.

De besturing is solide, de presentatie is netjes, er zijn voldoende levels, er zijn weinig bugs. Ideaal dus? Nou ja, ik ben toch niet honderd procent overtuigd. Sonic Superstars is nooit echt spectaculair, waardoor het soms wat voortkabbelt. Elke keer als ik een paar zones doorgespeeld had, vond ik het wel weer welletjes. Het spel greep me niet zodanig dat ik het in een ruk van begin tot eind zou willen doorspelen.