Dorian de la Fosse | zondag 29 Jan 2023, 13:28

Lees hier de review van de meest recente JRPG in het Star Ocean-universum!

Gespeeld op Xbox Series S.

Ah, Star Ocean. De JRPG van ontwikkelaar Tri-Ace die al jaren onder een niche valt in Nederland, ondergesneeuwd door de grotere JRPG’s zoals Final Fantasy, Dragon Quest of de Tales of-serie. Toch draait de serie al mee sinds 1996 en onderscheidt het zich door een unieke combinatie van futuristische en (op fantasie gebaseerde) Middeleeuwse personages in hetzelfde verhaal te verwerken. Zo is dit ook het geval de nieuwste game in de reeks: Star Ocean: The Divine Force. Het vorige deel, Integrity and Faithlessness, heeft veel fans tegen het zere been geschopt. Kan The Divine Force de score nog recht trekken?

Volgende halte: Aster IV

Zoals je mag verwachten van een Star Ocean game speelt The Divine Force zich af in een ver sterrenstelsel op een onontwikkelde planeet genaamd Aster IV. Nog voordat je begint krijg je de keuze uit twee personages, Raymond en Laeticia. Hun verhalen staan met elkaar in verband en je hebt bijna altijd de mogelijkheid om beide personages te besturen, maar er zijn bepaalde uitgebreide verhaalsecties die je alleen kunt ervaren met het gekozen personage.

Omdat er twee hoofdpersonen zijn heb ik mijn primaire keuze laten bepalen door de opening cutscenes van beide personages en uiteindelijk koos ik voor Raymond, kapitein van een handelsschip die tot zinken is gebracht om onbekende redenen, waardoor hij en zijn crew gedwongen waren te evacueren naar Aster IV. Zijn crew raakt verspreid en Raymond daalt met zijn escape pod neer in de buurt van Laeticia, kroonprinses van het gebied Aucerius, en haar bediende Albaird. Na een korte woordenwisseling wordt er onderling besloten dat beide partijen elkaar helpen met hun desbetreffende zoektocht naar verschillende, kleurrijke personages.

Pracht, praal en middelmatigheid

Star Ocean: The Divine Force kent een rijke en variërende wereld in de vorm van Aster IV. Het hele futuristische thema past prima bij de Middeleeuwse dorpjes en steden die je tijdens jouw reis tegenkomt. De dorpjes en steden ogen ook levendig, met diverse personages die onderling gesprekken voeren en heen en weer lopen. Naast de bewoonde gebieden zijn ook de wilde gebieden over het algemeen erg gevarieerd. Zo begin je in een groene weide om vervolgens naar de kust te gaan. De kers op de taart is misschien wel Galca-Lemthas, het ijzige gebergte dat over de regio uitkijkt. Je kunt daadwerkelijk vergezichten zien en dit draagt bij aan het gevoel van een complete wereld.

Bovenstaande geldt echter alleen voor vergezichten. Als je een beetje met de camera speelt en de directe omgeving inspecteert, ongeacht waar je bent, dan zal je zien dat de game op grafisch gebied eigenlijk best tegenvalt. Gras en bomen zijn van lage kwaliteit en zien er slechter uit van dichtbij dan veraf. Dit is niet alleen van toepassing op gras en bomen, maar is eigenlijk de tendens in elk gebied van de game. Mooi van ver, maar verre van mooi.

Anime, maar dan in 3D

Ook anno 2022 lijkt Tri-Ace niet over de middelen te beschikken om een game in elkaar te zetten die op grafisch gebied op elk vlak weet te overtuigen. Dit werd pijnlijk duidelijk in 2016 met de release van Integrity and Faithlessness, maar ook in 2022, waar The Divine Force er weliswaar beter uit ziet dan de vorige game, maar nog steeds lijkt te draaien op een engine gemaakt voor de Playstation 3 en Xbox 360. De personages zien er qua detaillering wel prima uit, alleen kan ik mij niet over de stijl heen zetten. De personages lijken ieder uit een anime te zijn gestapt, waarna ze een 3D behandeling hebben gekregen. Hierdoor hebben ze allemaal een gladde huid en buiten proportioneel grote ogen. Het geeft mij een beetje het Uncanny Valley-gevoel, zeker in de cutscenes. Tri-Ace heeft er ook voor gekozen om bijna alle dialogen in te laten spreken en ik moet zeggen dat de Japanse stemmen prima zijn. De Engelse stemmen zijn echter hooguit “oké” te noemen, maar gelukkig is er de mogelijkheid om te wisselen tussen de stemmen.

Ruwe buitenkant, gepolijste binnenkant

Genoeg geklaagd over de graphics nu. We gaan door naar mijn favoriete onderdeel van de game en dat is het vechtssysteem. Als de samenhangende letters JRPG je laten vrezen voor turn-based gevechten, dan heb ik goed nieuws voor je. Star Ocean: The Divine Force is een op actie gebaseerde role playing game, net zoals zijn voorgangers. Je kan echter wel een “stop-mode” activeren als dat toch meer jouw ding is, maar persoonlijk zou ik dit niet aanbevelen, omdat je dan mist wat de gameplay zo goed maakt. Gevechten vinden gewoon plaats in de omgeving, er is geen arena waar je naartoe wordt gebracht om je gevechten te doen. Dit zorgt voor meer tactiek en variatie in de gameplay, omdat je dus ook tegenstanders kunt besluipen om ze tijdelijk te verdoven waardoor ze een paar seconden niet kunnen aanvallen. Er komt wel wat meer bij kijken dan hersenloos op een aantal knoppen te drukken om een combo aan elkaar te rijgen. Je kan voor elk personage drie verschillende combo’s instellen van ieder drie acties. Door meerdere malen op een knop te drukken voer je de actie uit die gekoppeld is aan een knop. Door meer aanvallen te openen via het upgrade menu krijg je uiteindelijk dus meer vrijheid in je keuzes, waardoor je nog meer verschillende combo’s aan elkaar kunt rijgen. Je kunt zelfs voorwerpen in jouw combo’s verwerken, zodat je bijvoorbeeld jezelf kunt healen na een aanval. Dat is de perfecte manier om je eigen speelstijl te creëren.

Je krijgt natuurlijk ook bijval tijdens jouw gevechten. Niet alleen door jouw teamleden waar je vrij tussen kunt wisselen, maar vooral door D.U.M.A.. D.U.M.A. is een kleine robot die je de mogelijkheid geeft om kleine afstanden door de lucht te overbruggen. Dit is niet alleen handig tijdens het verkennen van de gebieden, maar ook tijdens de gevechten. Want met een simpele druk op LB kan je jouw tegenstanders verwarren en aanvallen vanuit een compleet andere hoek. Dit kan handig zijn als er te veel vijanden om je heen staan, maar het kan ook zorgen voor een zogeheten “blindside,” waardoor je de tegenstander tijdelijk kunt verdoven. Dit werkt niet op elk type vijand, zoals wezens zonder of juist met heel veel ogen, maar dan alsnog kan het een levensreddende actie zijn. Een erg leuke toevoeging aan een al erg interessant gevechts-systeem.