Casper Egas | maandag 6 Dec 2021, 12:03

Surviving the Aftermath is een strategiespel, maar leent ook elementen van andere genres.

Gespeeld op Xbox Series X.

Surviving the Aftermath is een spel met een post-apocalyptisch scenario dat uit een mix van genres bestaat. De game deed mij het meest denken aan Frostpunk, maar mist het echte crisisgevoel dat dat spel oproept. Ook in Surviving the Aftermath moet je zien te overleven nadat de wereld ten onder is gegaan, maar is het spelverloop opvallend kabbelend. Toch kan ik het voor fans van dergelijke spellen van harte aanbevelen.

SimCity?

In Surviving the Aftermath moet je, zoals de titel doet vermoeden, overleven in een woestenij, nadat er van alles is misgegaan dat de samenlevingen heeft vernietigd. Zo waren er meteorietinslagen, werd de halve wereld radioactief en hadden ziekten vrijspel. Het verhaal mist focus en wordt nooit echt spannand. Het lijkt helaas meer een excuus voor een bouwspel, dan dat het echt een toegevoegde waarde biedt.

Er zijn twee verschillende maps om op te spelen. Je hebt een kaart met een beginnend kamp, waar je jouw mensen moet laten overleven. Verzamel allerlei producten en bouw jouw dorpje. Beetje bij beetje krijg je beschikking over meer middelen, en kun je bijvoorbeeld van een tentenkamp een industriële nederzetting maken. Het bouwen van het dorp is leuk en het steeds verzamelen van spullen en het ontwikkelen van nieuwe wetenschappelijke vondsten maakt dat je steeds door wil spelen. Er is altijd wat te doen en zo nu en dan verstoort het spel ook het opbouwproces door een ramp op jouw knusse plaatsje los te laten.

De andere kaart is grootschaliger. Je moet daar de boel ontdekken door specialisten erop uit te sturen. Elk heeft daar eigen vaardigheden, maar deze maken te weinig uit om je echt te hechten aan personages. Dit is wat mij betreft een gemiste kans, omdat zowel de dorpelingen als specialisten hierdoor aanvoelen als een soort kanonnenvoer. Toch is het verkennen, net als het bouwen van het dorpje, echt leuk om te doen. Er valt genoeg te ontdekken en te verzamelen. Ook zijn er tegenstanders die je de weg kunnen blokkeren, maar ook braaf op hun plek blijven als je ze met rust laat. Af en toe is er ook een aanval op het dorp, maar dat is meestal snel op te lossen en staat los van de wereldkaart.

De specialisten moeten ook het hele losse verhaal wat verder helpen door queesten te voltooien. Helaas komt dat vooral neer op het lopen naar een bepaalde plek en daar eventueel wat tegenstanders te verslaan of door een simpele keuze te maken. Het vechten gaat automatisch en is geen spelelement op zich. Al hoewel ik Surviving the Aftermath gemakkelijk uren achtereen bleef spelen, miste ik ook ergens wat. Ik krijg nergens het gevoel van tijdsdruk of nood en ook het verhaal en de personages weten niet te boeien. De verhaalstukjes zijn ook alleen wat tekst met een plaatje, waarbij alleen de eerste paar zinnen zijn ingesproken.

Goedkope look

Het probleem van het wat simpele verhaal zie je terug in de hele presentatie. Het spel heeft simpelweg geen enkele flair. De stijl is best aantrekkelijk, maar alles oogt vrij simpel en weinig gedetailleerd. Een city builder zou juist baat hebben bij hoge resolutie texturen en een groot detailniveau, maar dat is hier niet het geval. De artwork is prima, maar je ziet ook al snel veel herhaling. Het komt zelf vaak voor dat burgers exacte kopieën van elkaar zijn.

De muziek is lekker rustgevend, maar herhaalt zich tot in de oneindigheid. Je hebt echter wel keuze uit drie aardige deuntjes en ook het volledig uitzetten van de muziek is natuurlijk een optie. Algeheel vind ik dat Surviving the Aftermath weliswaar goedkoop is met een (fysieke) prijs van dertig euro, maar ook goedkoop oogt.

Vele opties!

Wat daarentegen wel erg leuk is, zijn de opties. Je kunt de uitdaging precies naar wens afstellen. Het spel kan dus heel rustgevend zijn, maar ook erg uitdagend worden. Ik had zelf gekozen voor een optie ergens in het midden en daarmee was het wat aan de makkelijke kant. Omdat het spelen van het hele verhaal vele uren duurt, denk ik dat de meeste spelers niet snel nog eens helemaal opnieuw zullen beginnen.

Een enkel spel kan honderden in-game dagen duren en er zijn echt enorm van gebouwen, spullen en technologieën te verzamelen. Het bouwen van een dorp blijft daardoor echt leuk en verveelt allesbehalve snel. Scholen, fabrieken, landbouw, nutsvoorzieningen, aan alles is gedacht. Het moet echter gezegd worden dat de besturing wat lomp en omslachtig is, en dat ik zelfs na een lang gewenningsproces nog altijd ruzie met de knoppen had.