Dorian de la Fosse | woensdag 6 Feb 2019, 12:51

Tales of Vesperia is een bekende RPG van Bandai-Namco, die na tien jaar een remake krijgt op de recente consoles. Wij speelden, logischerwijs, de Xbox One-versie.

Het is al weer tien jaar geleden dat we Tales of Vesperia mochten spelen op de Xbox 360. Nu is de game opnieuw uitgebracht voor de Xbox One. Hoe brengt de game het er vanaf? Lees het hier.

De Tales of-serie draait alweer een geruime tijd mee in de game industrie. Bijna elke console heeft minimaal één game in de serie mee mogen maken, daardoor heeft de serie veel gamers bereikt. Maar zoals met elke langlopende reeks, kunnen ze niet allemaal even goed zijn.

Wereldreizigers in the making

Tales of Vesperia: Definitive Edition (ToV) neemt je mee naar de wereld genaamd Terca Lumireis. Een wereld waarvan niet alleen de naam bijzonder is. Niemand weet namelijk hoe groot de wereld is en daar is maar één reden voor: monsters. De monsters zijn overal rijkelijk aanwezig en de meeste mensen zijn geen partij voor ze. Om zichzelf te beschermen heeft de mensheid schilden opgezet rond hun belangrijke steden. Deze schilden zijn bekend onder de naam Barrier Blastia. Blastia zijn ornamenten van een oude beschaving die zelf verloren is gegaan en daardoor erg moeilijk te repliceren zijn. Jij volgt het verhaal van Yuri Lowell, een voormalig ridder die woont in de laagste gedeeltes van de hoofdstad van Terca Lumireis: Zaphias. De fontein vlak bij zijn huis stopt met functioneren doordat de Aque Blastia, die het water reguleert, is gestolen. De zoektocht naar de Blastia zorgt voor een onvergetelijke reis die boordevol verassende momenten zit en interessant blijft tot het einde.

Tales of Combat

Nu we de beginselen van het verhaal en de vele namen, waarbij je altijd goed moet op blijven letten, op een rijtje hebben gezet wordt het tijd om wat verder te kijken naar een ander belangrijk aspect: de gameplay. De Tales of-serie heeft zich jarenlang weten te onderscheiden door hun gevechtssysteem. In tegenstelling tot de andere JRPG’s heeft Capcom besloten geen gebruik te maken van het welbekende turn-based systeem. In plaats daarvan hebben ze hun eigen systeem ontworpen, het Linear Motion Battle System (LMBS) genaamd. Dit is een realtime gevechtssysteem, wat betekent dat je vijanden niet op je wachten terwijl je bedenkt welke spreuk je gaat gebruiken. In iedere Tales game is het systeem net een beetje anders, maar de basis komt neer op dit: Je loopt zelf door de arena en probeert combo’s te maken door twee knoppen te combineren. Dit zijn de B-knop voor normale aanvallen en de A-knop voor de speciale aanvallen genaamd artes. De richting van je linkerpookje bepaald vervolgens of je hoge, lage of gewone aanvallen uitvoert en het bepaalt welke arte er wordt gebruikt.

In ToV spelen gevechten zich af in een 3D-arena waarin je in eerste instantie lineair beweegt. Door het ingedrukt houden van de LT-knop kan je vervolgens vrij rondlopen in de arena waardoor je tegenstanders kunt flanken. Dit voegt wat tactiek toe aan je gameplay, wat altijd welkom is. Verder sta je altijd met maximaal vier personages tegelijk in de arena en je kunt zelf bepalen wie je bestuurt. Dit kan je zo vaak wisselen als je wilt dus experimenteren staat vrij.

Lege vlaktes

Het grootste gedeelte van de game zal je bezig zijn met het lopen over de World Map. Alle vijanden zijn of worden zichtbaar op de kaart, waardoor je geen random encounters meer hebt. Het enige probleem dat ik heb met de World Map is dat alles teveel op elkaar lijkt. Tussen de locaties zijn vaak lege vlaktes met hier en daar wat bossen of heuvels. Er zijn niet heel veel details zichtbaar en dat is jammer. Het is echter wel zo dat we hier te maken hebben met een remaster en dus geen volledig nieuwe game. In de meer recente spellen in de Tales of-serie is dit geen probleem meer.

Wat ook kenmerkend is voor de serie zijn de sketches tussen de verschillende personages. In deze sketches praten ze met elkaar over recente gebeurtenissen, persoonlijkheden van personages en nog veel andere dingen. Zo kreeg ik regelmatig sketches te zien over het gedrag van Repede, de trouwe hond van Yuri. De meerderheid heeft moeite met zijn karakter, omdat hij zich niet gedraagt als een hond en ook niet als een hond gezien wil worden. Dit soort gesprekken zorgen voor wat luchtige onderbrekingen tussen alle gevechten en cutscenes door. Het heeft voor de rest geen invloed op de personages zelf en zijn dus geheel vrijblijvend, het is aan jou om te beslissen of dit een pluspunt is of niet.

Het vergt veel vaardigheden om te winnen

In ToV wordt gebruik gemaakt van een skillsysteem. In tegenstelling tot wat de meeste gewend zijn, draait het hier niet om het besteden van een x-aantal punten elke keer dat je een level stijgt. In plaats daarvan hebben ze gekozen voor een skill systeem gebaseerd op wapens. Bepaalde wapens die je vindt of koopt beschikken over standaard vaardigheden die gebruikt kunnen worden zolang je het wapen gebruikt. Als je wapens wisselt, vervallen de skills die je had, tenzij je een wapen lang genoeg gebruikt om de skills te leren. Zodra je deze hebt geleerd kan je ze equippen zonder een wapen te gebruiken door Skill Points te gebruiken. Het beschikbare aantal SP wordt verhoogd door in level te stijgen. Het is dus belangrijk om je personages sterker te maken!

De definitieve versie

Als mensen het hebben over de Definitive Edition dan verwacht je natuurlijk dat er meer is dan alleen maar een HD-laagje over de game. De ToV Definitive Edition heeft dit welbekende laagje en de game zelf ziet er goed uit, maar de grafische stijl zal hier aan meewerken. De game zelf is cartoonesk en de (belangrijke) cutscenes zijn gemaakt in een anime stijl. Je hoeft dus niet bang te zijn voor platte gezichten op de personages.

Naast de grafische update zijn er meerdere dingen toegevoegd. De meeste dingen komen vanuit de PlaysStation 3-versie, die nooit het daglicht heeft gezien buiten Japan. Er zijn onder andere meer speelbare personages toegevoegd en het verhaal is uitgebreider geworden, waardoor de game ook voor de gamers die Tales of Vesperia (Xbox 360) hebben uitgespeeld interessant is. Ben je helemaal nieuw in de serie? Geen probleem, want elke Tales game heeft zijn eigen verhaal en personages en staat dus niet in verband met andere games uit de serie (behalve Tales of Xillia 1 en 2).

Conclusie

Tales of Vesperia: Definitive Edition laat zien dat zijn formule na tien jaar nog steeds als een huis staat. Het verhaal (waar ik niet teveel over wil spoilen) is goed, de gevechten zijn vloeiend en uitdagend en er zijn extra’s toegevoegd die voorheen alleen in Japan beschikbaar waren. De game ziet er over het algemeen goed uit, maar je merkt dat niet alle aspecten de tand des tijds goed hebben doorstaan. Dit zijn maar kleinigheden in vergelijking met de rest en zullen de pret waarschijnlijk niet drukken.