Casper Egas | donderdag 18 Mrt 2021, 21:56

Rondrijden in een taxi, en mensen zo snel mogelijk op hun bestemming krijgen: dat is Taxi Chaos!

Gespeeld op Xbox Series X.

Crazy Taxi van SEGA is een spel dat ik in mijn top 10 favoriete games ooit zou zetten. Het is een spel dat zo simpel is, maar waarvan de uitvoering bijna niet beter had gekund. De audiovisuele presentatie is geweldig met mooie graphics en een toffe soundtrack met The Offspring en Bad Religion, en de gameplay bleek zo goed uitgebalanceerd en met een verrassende diepgang, dat ik er honderden uren mee zoet kon blijven. SEGA lijkt de serie een beetje vergeten te zijn, met recent alleen wat spellen voor de mobiele telefoon en zonder ooit een vierde deel te maken.

Nu is er Taxi Chaos van de Nederlandse ontwikkelaar Lion Castle Entertainment dat in het gat springt. Men heeft zich meer dan een beetje laten inspireren maar dat hoeft niet per se een probleem te zijn, zolang SEGA dat ook maar niet heeft natuurlijk. Helaas is er met Taxi Chaos heel wat mis, waardoor het uiteindelijk voor fans van Crazy Taxi vooral een teleurstelling is.

Alles overnemen

In Taxi Chaos speel je ook met een typetje in een bijzonder ogende en wat ouderwetse taxi. Je kunt echter slechts kiezen uit twee personages, die vrijwel niet van elkaar verschillen. Het maakt wel uit welke taxi je kiest, want die hebben allemaal eigen statistieken. Je moet ze echter eerst wel ontgrendelen, en dat heb je niet snel gedaan. Op zich is dat niet erg, want het geeft het spel broodnodige herspeelbaarheidswaarde.

Je moet ook hier in een stad die verdacht veel lijkt op New York passagiers oppikken en wegbrengen naar verschillende locaties in de stad. Soms is het ver, soms dichtbij en de tijd is niet altijd even ruim. Dat staat aangegeven met twee zeer onduidelijke symbolen bij de passagiers. Je kunt een eenmaal meegenomen klant echter wel uit je auto zetten als je denkt dat de tijd niet haalbaar is. Dat deed me wat denken aan de PC/3DO-klassieker Quarantine. De tijd tikt namelijk onverbiddelijk door en vaak lukt het niet om genoeg extra tijd te verdienen om een tijdje door te kunnen blijven spelen. Ik was meestal al binnen vijf minuten af.

Er is ook een poging gedaan de besturing over te nemen. Je kunt net als in Crazy Taxi 2 en 3 springen en je hebt ook een boost/dash tot je beschikking. Het springen gaat eenvoudig met een druk op de A-knop, maar het boosten is wat onpraktisch, door het indrukken van de rem en het gaspedaal uit stilstand. Dit is dus eigenlijk alleen te gebruiken net nadat je een passagier oppikt. Het sturen van de auto voelt best prettig, maar iets te stug, ook omdat je geen drift kunt maken.

Slechte kopie

Als je iets overneemt, dan moet je het goed doen. Dat is hier gewoon niet gebeurd. Grafisch ziet het spel er best mooi en gelikt uit, met toffe taxi’s en een leuke stad. Ook is het bij een spel als dit leuk dat er een online leaderboard is (waar alleen de top 5 op staat weergegeven!), maar dat is anno 2021 niet meer dan normaal. Ook is er geluisterd naar feedback, want de slechte rustige muziek die eerst tijdens het spel speelde is inmiddels vervangen door rock. Dit past veel beter bij de hectiek van het spel, al is het een slechte vervanging voor The Offspring en Bad Religion of vergelijkbare bands.

Een leuke toevoeging is dat je nu een aantal speciale klanten kan tegenkomen. Ik heb er nog toe twee gevonden. Deze mensen vertellen wat unieks en geven je de opdracht bepaalde voorwerpen te verzamelen die in de stad verstopt liggen. Dit verlengt ook mooi het speelplezier. Ook origineel is de modus zonder pijlen en afstanden. Je moet dan als een ouderwetse taxichauffeur alles uit je hoofd leren. Geinig, maar erg moeilijk, omdat alles in de stad op elkaar lijkt.

Dat is gelijk een van de grote minpunten: het staat of valt bij de spelomgeving. New York lijkt wel spectaculair, maar bestaat vooral uit vierkante blokken met haakse bochten en oneindig veel wolkenkrabbers. Dat levert een weinig interessante omgeving op om in te racen. Er is ook slechts een stad beschikbaar en niet twee, zoals in Crazy Taxi het geval was. De pijl die je naar de bestemming wijst is ook niet optimaal, want deze schiet vaak bij elke straathoek plotseling naar links of rechts. Het was beter geweest als de pijlen de algemene richting naar de bestemming zouden aangeven, in plaats van de richting op de huidige weg. Gelukkig zie je ook het aantal meters naar de bestemming aftellen. Ook gaat het hier om plekken als The Pond, of The Art Museum en niet om gelicenseerde plaatsen.

Het rijden is ook niet zo leuk in dit spel, want de snelheid is niet zo hoog en je hebt onvoldoende speciale moves. Het is wel leuk dat je hier ook beloond wordt om risicovol rijgedrag te vertonen, maar de uitvoering is gewoon minder dan ik eerder heb gezien. Als daarbij de balans ook nog eens zoek is, dan blijft er weinig meer over. Potjes duren te kort, omdat je te moeilijk extra tijd kunt verdienen en de symbolen bij de klanten onvoldoende duidelijk zijn. Je raakt nooit echt in the groove.

Mijn irritaties begonnen echter extra op te spelen door de bizar slecht ingesproken stemmen. Vrijwel elk poppetje zegt keer op keer hetzelfde. De tekst is ook nog eens erg flauw en voor beide cabbies zelfs hetzelfde! Daarnaast zweven er regelmatig objecten in de lucht en botsen auto’s over elkaar heen en door elkaar heen, zonder dat je ooit zelf iets gedaan hebt. De scores die je behaalt worden ook helemaal niet opgeslagen, tenzij je bij de top 5 van de wereld weet te raken. Hoe heeft men dat kunnen missen? Het gaat hier ook niet om een spel van een tientje, maar een spel dat fysiek uitkomt voor veertig euro. Poeh, dan pas ik!

Conclusie

Beter goed gejat dan slecht bedacht. Maar dan moet je de nadruk wel leggen op het woord ‘goed’. Niemand zit te wachten op een slechte kopie. Op een paar leuke ideeën na is het echt een slap aftreksel van Crazy Taxi. Als het spel wat beter ontworpen en afgewerkt was geweest, dan had het in elk geval een leuke ode kunnen zijn die fans weer even bezig kan houden. Nu kan ik het spel voor de hoge prijs echt niemand aanraden.