Casper Egas | donderdag 18 Jul 2019, 15:40

Ga toch fietsen! Op de Xbox One, welteverstaan. Tour de France 2019 is er nu voor alle wielerfanaten.

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Duidelijk vooruit gegaan
  • Vat de sport redelijk goed
  • Veel bestaande wielerkoersen
  • Technisch zeer ondermaats
  • Extreme screen tearing
  • Geen volledige licentie
  • Alle renners identiek qua uiterlijk

Gespeeld op Xbox One X

Inmiddels komt Focus al jaren met een nieuwe editie van Le Tour de France. De jaarlijkse serie speelde ik al vanaf het eerste deel op de Xbox 360. Ik had in die tijd nooit verwacht dat de serie zo lang zou blijven bestaan, omdat het spel zo technisch ondermaats was, dat het lachwekkend werd. De schaapjes stonden letterlijk recht geplakt tegen een verticale bergwand. Toch had het spel ook zo zijn charme en kwam de sport wel over. Vele edities later zouden ook met een klein budget de vele onvolkomenheden glad gestreken kunnen zijn, waardoor Season 2019 een fantastische wielerervaring had moeten zijn. Helaas is dit niet het geval en lijkt ontwikkelaar Cyanide vooral gemakzuchtig. Toch is Le Tour de France nog altijd redelijk leuk voor fans van de sport.

REVIEW

Meer dan alleen de Tour de France

Misschien dat je geïnspireerd bent geraakt door het Nederlandse succes in de Tour de France; de gele trui, de winst van Groenewegen en baal je niet te veel van de blessure van Tom Dumoulin in de Giro. Het zou zomaar kunnen dat je graag zelf aan de slag wil met de Tour, maar dan zonder er jaren voor te trainen. Het hele parkoers van 2019 zit in dit spel, dus je zit wat dat betreft goed.

Maar er is meer, zoals ze bij Tel Sell zouden zeggen. De oplettende lezer heeft misschien opgemerkt dat deze jaargang Season 2019 heet. Er is natuurlijk geen seizoen van de Tour de France, maar wel een wielerseizoen. Zo kun je naast de Tour ook allerlei andere beroemde wedstrijden rijden op het echte parkoers van dit jaar. Zo is er bijvoorbeeld Parijs-Roubaix, de ronde van Corsica en de ronde van Vlaanderen. Dit geeft echt een extra dimensie aan het spel en maakt ook het koersen een stuk gevarieerder. Niet alleen zien de omgevingen er aanmerkelijk anders uit, maar het maakt ook nogal uit alsof je in de Alpen rijdt of dat je de Kwaremont, de Kapelleberg en de Kanarieberg op ragt. Er is zelfs gedacht aan de kasseien. Daarnaast is het komisch om de Britse commentator te horen worstelen met namen als de Berendries of de muur van Gerardsbergen.

Voor een compleet wielerseizoen moet je wel even de andere grote rondes negeren, want de Giro d’Italia en de Vuelta zijn afwezig. Toch vind ik dit geen probleem, omdat het spel toch Le Tour de France heet en daar de focus op moet liggen. Het is echter wel erg jammer dat, net als in eerdere edities, niet alle ploegen de officiële licentie hebben afgegeven. Je zult dus voor ongeveer een kwart van de renners namen zien die alleen lijken op de echte namen. Ook grote renners, zoals Froome vallen in deze categorie.

Vele uren speelplezier (met een maatje)

Niet alleen kun je tal van wielerkoersen rijden, er zijn ook nog vijf verschillende modi. Zo heb je de terugkerende afdalingsmodus, waarin je zo snel mogelijk een berg af moet racen om de gouden plak te krijgen en hoog op de leaderboards te komen. Nieuw is de sprintmodus, waarin je hele korte sprintwedstrijden moet zien te winnen. Allebei deze opties zijn leuk en doorbreken de lange wielerwedstrijden met wat snelle actie.

De echte serieuze modi zijn de drie varianten op het grote wielerseizoen. Het lijkt overweldigend veel, maar wanneer je realiseert dat ze in feite grotendeels hetzelfde zijn, kun je het beste gewoon een van de modi kiezen die het beste bij je past en het daarbij laten. Je kunt kiezen voor de losse meerdaagse koersen, of voor een carrière met een zelf samengesteld team of voor een carrière met een zelf gemaakte renner. Het is op zich leuk om een extra motivatie te hebben om over langere tijd goed te presteren om zodoende jouw aanvankelijk buitengewoon zwakke renner naar de top te krijgen of een ploeg van niets prestige en geld te laten verdienen en daarna de grote namen te strikken. Dit duurt echter zo lang en je kunt zo weinig aanpassen aan jouw eigen renner, dat het een spel van de lange adem wordt. Met de gewone losse koersen kun je sneller competitief meestrijden.

Voor wie de serie al langer speelt is de gameplay niet veel veranderd, hooguit wat getweakt. De wedstrijden duren nog steeds lang (zo’n 30 tot 45 minuten) en simuleren de wielersport best redelijk. Je kunt saaie stukken doorspoelen, zodat je een wandeletappe niet helemaal uit hoeft te zitten. De AI is tijdens het doorspoelen helaas niet top, waardoor je de radio veelvuldig moet gebruiken om jouw ploeg te babysitten. Gelukkig werkt het wel zeer effectief als je eenmaal weet wat je doet en hoe je een team moet managen. Je kunt tijdens de etappe wisselen van renner en zult steeds goed moeten opletten dat je ze niet te veel uitput. Het is echt een kwestie van doseren, uit de wind blijven en gebruik maken van de vaardigheden van de betreffende renners. Je hebt twee metertjes, eentje voor je uithoudingsvermogen en eentje voor je sprintvermogen. Beiden kun je deels aanvullen door het tijdelijk rustig aan te doen of door iets te eten. Na een etappe zal echter niet alle energie terugkeren; dit is afhankelijk van het moraal en de vorm van een renner. Na een briljante winst op de top van een hoge berg zal de ploeg vleugels krijgen, en dat geldt ook wanneer er een trui te verdedigen is.

Het hele spel is zowel alleen als met een lokale partner te spelen. Met zijn tweeën wordt het spel nog een stuk leuker, omdat de etappes en daardoor ook een hele Tour erg lang duren. Vooral wanneer je samenwerkt in hetzelfde team kan het veel voldoening geven. Samen in een ontsnapping kop over kop rijden en net met voorsprong over de finish komen, dat geeft wel een kick.

Technische ramp

Ik vind dat een serie die al zo lang loopt technisch goed moet functioneren. Natuurlijk zou je dit van elk spel kunnen zeggen, maar nu is er echt geen excuus meer te bedenken. Op deze manier wordt een spel met op zich leuke gameplay, als je tegen wat lange wedstrijden kan, toch geen topper. Er mankeert nog steeds zoveel aan het spel, dat je zou denken dat de ontwikkelaar of niet de juiste vaardigheden heeft of de lat te laag legt. Ik begrijp best dat het geen dure productie is, maar dat is geen excuus voor het technische rommeltje dat hier aangeboden wordt.

De omgevingen zijn wijds en lijken best op de landschappen die ze moeten voorstellen. Er is zelfs gedacht aan belangrijke gebouwen in Londen en Parijs. Maar als je wat beter kijkt dan valt op dat de belichting en de schaduwen sterk gedateerd zijn, het kleurgebruik weinig realistisch is, de texturen een lage resolutie hebben en slecht zijn gefilterd en dat er enorme pop-up en pop-in is. De renners zijn zowaar nog een stuk lelijker, omdat ze zelfs na al deze jaren nog steeds identiek zijn. De lengte en de outfits zijn de enige zichtbare verschillen; je krijgt een heel peloton met klonen voorgeschoteld. Hoe moeilijk kan het zijn om bekende wielrenners na te maken? In FIFA zijn er veel meer voetballers dan dat er hier renners zijn en daar deden ze decennia geleden al een poging.

Dit is echter niet het ergste, want het spel draait ook nog eens erg slecht. De laadtijden zijn lang en vervolgens krijg je extreme screen tearing voor je kiezen. Er is bijna geen frame heel gebleven, waardoor het scherm zeer onrustig oogt. Ook de framerate hobbelt alle kanten op en er zijn serieuze haperingen wanneer de commentator iets wil zeggen, waardoor je stuurfouten maakt. Je zou misschien denken dat ik speelde op een oude Xbox of dat de resolutie zo hoog is op de Xbox One X, dat het gewoon niet meer goed draait. Maar nee, ik speelde op een Xbox One X en het spel ondersteunt dit krachtige systeem in zijn geheel niet. Dit zou betekenen dat het spel nog slechter moet draaien op een Xbox One S.

Die commentator is overigens nogal stil en gebruikt nog steeds grotendeels dezelfde tekst en grappen als in eerdere delen. Het ademt luiheid. Ook de rest van de audio versterkt het gevoel van verveling in een lange, minder intense etappe. Je hoort wat fietsgeluiden en wat publiek dat steeds weer hetzelfde roept en verder hier en daar een vogeltje. Buiten de menu’s is er geen enkele muziek. Voor mij is het spel dan ook een stuk leuker als ik er zelf eigen muziek bij opzet.

Conclusie

Voor een wielerliefhebber is de gameplay van Le Tour de France: Season 2019 best leuk te noemen, vooral wanneer je van plan bent samen met iemand te spelen. Er zijn theoretisch vele uren speelplezier aanwezig, met alle wielerrondes en modi bij elkaar opgeteld. Als het je grijpt, dan ben je wel even zoet. Kun je echter niet door alle slordigheden heen kijken, dan zal je eerder moeten lachen (of huilen) vanwege de slechte technische staat waarin het spel verkeert. Na zoveel edities had ik echt wel verwacht dat het spel beter zou functioneren.

Reacties

Login of registreer om te reageren.