Dorian de la Fosse | zaterdag 6 Aug 2022, 22:10

Lees hier de review van de nieuwste managementsimulatie!

Gespeeld op Xbox Series S. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Two Point Hospital heeft ontwikkelaar Two Point Studios geen windeieren gelegd. De game was een zeer vermakelijke managementsimulatie en een game die je uren achter elkaar kon spelen. Nu proberen ze dezelfde formule in een andere setting. Hoe pakt dit uit?

Leuk die grappen, maar ik ben hier voor het bouwen

Als je de vorige game van Two Point Studios hebt gespeeld dan voelt Two Point Campus alsof je thuis komt. De eigenaardige stijl van de personages tot aan de humor (die overigens niet voor iedereen is), geven je allemaal dat bekende gevoel en als je echt genoot van Two Point Hospital dan is de beslissing om deze nieuwe game in huis te halen snel gemaakt. Dat haalt echter niet weg dat Two Point Campus ook geschikt is voor nieuwe gamers. In Two Point Campus is het de bedoeling dat je, zoals verwacht, een campus opbouwt voor een universiteit. Hoe deze eruit komt te zien wordt alleen gelimiteerd door de ruimte die een level je geeft, voor de rest ben je vrij om te doen en laten wat je wilt. Er zijn uiteraard wel wat zaken waar je op moet letten, anders zou het geen managementsimulatie zijn. Naast het micro managen van jouw inkomsten en uitgaven is de blijdschap van jouw studenten ook een belangrijke factor.

Het is erg bevredigend om jouw aftandse school te zien veranderen in de universiteit van jouw dromen, maar dit gaat allemaal gepaard met de gekkigheid die je verwacht van een Two Point game. Dus verwacht veel PSA’s (Public Service Announcements) met daarin de vreemdste grappen en grollen. De eerste keer dat je ze hoort is het leuk, daarna is het erg makkelijk om ze te negeren. Naast de aspecten die hetzelfde zijn als in de vorige iteratie heeft de studio ook wat zaken op de schop gegooid. Zo is de bouwinterface van de game een stuk gebruiksvriendelijker als je speelt op de consoles. De stabiliteit is ook een stukje beter; in de ongeveer veertig uur die ik door heb mogen brengen in de game heb ik maar één keer een kleine hapering gezien. Erg indrukwekkend.

Vrijheid is belangrijk

Elke campus heeft zijn eigen, op een verhaal gebaseerd, scenario. Voltooi je dit scenario dan mag je door naar de volgende waar nieuwe uitdagingen op je wachten. De presentatie van de game is goed en de muziek is enigszins relaxed, maar tijdens deze scenario’s is er een groot punt waar je tegenaan loopt die de pret misschien wat drukt: gebrek aan ruimte. Ik heb het al eerder gezegd, maar hoe verder je komt in de game hoe meer het managen van ruimte een belangrijk onderdeel wordt van je speelsessies. Gelukkig geldt dit alleen voor de verhaalscenario’s. Zodra je er hier vijf van hebt voltooid open je alle twaalf de kaarten in de sandbox-modus. Het is in deze modus waar de game volledig tot zijn recht komt. Je bent vrij om de indeling van je universiteit te maken zoals je wilt en er zijn een aantal thema’s waar je uit kunt kiezen om de afwisseling erin te houden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een klassieke universiteit of een school voor spionnen met een burgertent als dekmantel. Daarnaast ben je vrij om de opleidingsroute te kiezen, zo kan je er bijvoorbeeld voor kiezen om een ridderschool te worden. Je kan het zo gek maken als je zelf wil en het is die vrijheid die de game goed doet in deze modus. Het is ook belangrijk om te weten dat elke opleidingsroute uniek is. Als je bijvoorbeeld kiest voor archeologie, dan kan je jouw opgegraven schatten tentoon stellen om het prestigeniveau van de universiteit te verhogen, of je kan ze verkopen voor geld. Er zijn ook een aantal opleidingsroutes die je voorzien van minigames, wat weer zorgt voor dat beetje extra afwisseling.

Altijd wat te zeuren, net als de studenten

Er zijn uiteraard wat aspecten van de game die wat minder goed bevallen: de perfecte game bestaat namelijk niet. Ondanks de verbeterde interface is het nog steeds lastig om individuele problemen te vinden en op te lossen. Je krijgt een heel mooi scherm te zien waaruit blijkt dat er een probleem is; een student heeft bijvoorbeeld lage cijfers, maar wie of waar die persoon is krijg je niet te zien. Zeker als jouw universiteit groeit, kan dit erg tegen je werken. Het is leuk dat je weet dat er een probleem is, maar overige informatie blijft uit. Daarnaast ben ik niet heel gecharmeerd van de stijl van de personages, maar dat was ik ook al niet in Two Point Hospital. Het is een klein dingetje, maar wel een dingetje waar je uren achter elkaar naar kijkt. De muziek is verder prima en ook de PSA’s zijn goed te horen, of je dat nou wilt of niet, dus al met al heeft Two Point Studios weer een prima product afgeleverd.