Casper Egas | zaterdag 2 Sep 2023, 20:48

Een actiespel, met strategische elementen, dat zich in de middeleeuwen afspeelt? Dat is The Valiant!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Als kind was ik al gek van ridders en de middeleeuwen. Op vakantie was het altijd een vaste prik om langs een kasteelruïne te gaan met de familie en als mijn broers en ik echt geluk hadden, dan waren er geen hekjes en konden we overal opklimmen. Een leuke bonus was het als er in de souvenirshop ook ridderspeelgoed beschikbaar was. Ook computerspellen met een ridderthema spraken mij altijd al aan; ook nu ik inmiddels 38 jaar oud ben. Het is vooral leuk voor mij als alles behoorlijk realistisch oogt en speelt, want met van die Warhammer-achtige overdrevenheid heb ik niet veel.

The Valiant is zo’n tamelijk realistisch middeleeuws spel. Je zou kunnen zeggen dat het een strategiespel is, maar dan niet van het type waarin je een basis of dorp kan bouwen. Je hebt slechts een klein aantal squadrons tot je beschikking. Je zou het dus ook een soort top-down actiespel kunnen noemen.

Voor God en vaderland!

Je hebt in The Valiant de twijfelachtige eer om in de naam van God het geloof te komen brengen in het heilige land. Op de kruistocht zijn de Saracenen natuurlijk vooral goed te overtuigen met veel wapentuig. Het hoofdpersonage blijft echter volledig overtuigd van zijn roeping en van zijn geloof, waardoor het soms wat vreemd aanvoelt om een spel te spelen dat zo weinig kritisch omgaat met dit twijfelachtige bloederige verleden. We moeten het maar in het tijdsbeeld zien; of heeft het er iets mee te maken dat het spel in het streng gelovige Polen is ontwikkeld?

Het verhaal is voor een dergelijk spel tamelijk interessant en meestal goed gepresenteerd in een storybook-achtige vorm en helaas soms ook in gesprekken tijdens het spel zelf, zonder dat de monden van de personages bewegen. Ondanks de realistische look, met mooie troepen en vooral prachtige landschappen, komt er al snel iets magisch ten tonele. Een van de twee leiders van de kruisvaart vindt een deel van een reliek, een staf dat hem volledig in zijn greep lijkt te hebben. Hij raakt steeds meer belust op macht en de vriendschap met jouw hoofdpersonage lijkt voor goed voorbij. Hij wil de andere twee delen van de staf zien te vinden om zo nog machtiger te worden, maar daar wil jij natuurlijk een stokje voor steken.

De oorlog winnen met een klein groepje

In The Valiant speel je eigenlijk nooit echt met een leger, maar meestal met slechts zes groepjes soldaten. Meestal zijn deze dan weer onderverdeeld in twee of drie hoofdpersonages, die nieuwe items kunnen vinden en nieuwe krachten kunnen leren, en daarnaast nog enkele reguliere eenheden. Je kunt aan het begin van elk van de zestien missies kiezen welke personages en eenheden je meeneemt. Aanvankelijk zijn dit er niet zo veel, maar later is het lastig om slechts zes keuzes te maken uit een selectie van twaalf. De reden dat er gekozen is voor een klein legertje is denk ik om het spel behapbaar te houden. Je moet namelijk, ondanks redelijke goede AI, heeft veel micro managen. De strategie van het spel zit hem namelijk in hoe je jouw troepen gebruikt: lok je de tegenstander in de val, zorg je voor een aanval in de flank en hoe ga je de boogschutters van de tegenstander aanpakken? Je bent ook veel bezig met het gebruiken van de speciale vaardigheden van elk troepentype.

Na bovenstaande beschrijving zou je misschien denken dat The Valiant een heel intens spel is, maar dat is niet helemaal waar. Het spel is lekker uitdagend (op de normale moeilijkheidsgraad) en een groot gevecht winnen houd je echt goed bezig. Toch is het vaak een herhaling van zetten en voelt elk gevecht en in mindere mate, elke missie min of meer hetzelfde. Ik had vaak na een missie van veertig minuten niet zoveel zin meer om nog weer een boel tegenstanders af te maken. Er is wel een poging gedaan om het spel leuk te houden doordat men heeft gevarieerd met landschappen, en ook de missies zijn wel enigszins afwisselend. Helaas is het niet voldoende om The Valiant echt overtuigend te maken.

Realiseer je echter wel dat dit grafisch aantrekkelijke, vrij lange spel, naast een campagne ook nog een skirmish modus en online versus en coöperatieve mogelijkheden bevat en slechts 25 euro kost. Dat is dus een koopje. Ik neem het dan ook graag op de koop toe dat het wat eentonig is en dat ik soms een beetje met het spel zelf aan het vechten was. Zo kun je de camera niet draaien of inzoomen, waardoor de actie dikwijls slecht te zien is en merk je dat de besturing met een controller wel redelijk is, maar dat het spel zeer duidelijk voor een muis is ontworpen.