Casper Egas | maandag 1 Jul 2019, 10:54

Chaosbane is een Diablo-achtige actie RPG in het welbekende Warhammer-universum.

Gespeeld op Xbox One X

Hack & slash games, of Diablo-kloons, zijn een heel specifiek genre dat niet iedereen aan zal spreken, maar waar de doelgroep vaak vele tientallen uren zoet mee kan zijn. Op zijn tijd kan ik er wel van genieten om lekker om me heen te hakken met vrienden en hordes tegenstanders te verslaan. Het levelen en het vinden van items is daarbij een grote gameplay hook. Onlangs was er Warhammer 40K: Inquisitor: Martyr, dat we ook bij Xboxworld recenseerden. Nu is er een variant voor de liefhebbers van fantasy in plaats van science fiction, maar helaas is de kwaliteit er wel op achteruit gegaan. Warhammer: Chaosbane kan zich zeker niet meten met de Diablo’s van deze wereld.

Saai in plaats van verslavend

De balans tussen verveling en verslaving is in dit genre precair. Het is niet de bedoeling dat het spel ingewikkeld wordt, de focus moet vooral liggen op het verslaan van tegenstanders en het geleidelijk sterker worden. Er moet daarnaast natuurlijk wel genoeg aankleding zijn om de speler te blijven boeien. Hier gaat Chaosbane de mist in.

Een goed verhaal kan helpen, maar dat is hier totaal niet boeiend. Voor fans van de Warhammer-wereld is het misschien leuk om bekende plaatsen en facties te zien, maar hier wordt te weinig mee gedaan. Veel van de quests voelen aan als vulling. Versla dit, zoek dat, met als enige variatie enkele missies met een timer. Getimede missies komen echter wat vreemd over in een spel waarin je belaagd wordt door honderden tegenstanders. Het verhaal komt om een andere reden ook niet uit de verf; de stemacteurs zijn namelijk verschrikkelijk slecht. Vooral de actrice die het elvenpersonage dat je kan kiezen heeft ingesproken is lachwekkend slecht.

Prachtige muziek kan ook helpen om een wat eentonig spel te verlevendigen. In Chaosbane valt de muziek vrijwel niet op en speelt het een beetje op de achtergrond, zonder hoogtepunten te kennen. Grafische pracht en praal dan misschien? Nou, daar scoort Chaosbane wel wat puntjes. De omgevingen zien er best goed uit. Er is duidelijk oog voor detail geweest om de steden en riolen een bijzondere look te geven. Er is hier echter ook een probleem, want de omgevingen lijken in elkaar gezet uit componenten, alsof de ontwikkelaar een bouwpakket had met een aantal vaste stukjes en die steeds op een andere manier moest arrangeren. Je ziet dus steeds dezelfde steeg of kamer terug, maar dan op andere plaatsen. Ook komt het regelmatig voor dat personages die dood zijn blijven haken in de omgeving en is er zeer hevige screen tearing te bemerken. Als je dan als klap op de vuurpijl regelmatig naar dezelfde omgevingen moet terugkeren, dan slaat de verveling pas echt toe.

Waarom toch niet slecht?

Je zou zeggen dat een spel saai noemen de doodsteek is voor een entertainmentproduct. Toch valt er hier toch wat op af te dingen. Als je Chaosbane namelijk in korte sessies speelt in je eentje of met andere mensen, dan komen de positieve kanten van het spel meer naar voren.

Zo zorgt het spel goed dat beginners beetje bij beetje aan het spel kunnen wennen. Je hebt aanvankelijk nog weinig krachten, waardoor je weinig knoppen hoeft te gebruiken en ook in de basisvaardigheden kun je nog weinig kiezen. Misschien bouwt dit zelfs wel wat te traag op, omdat je lange tijd niet eens wat kunt kopen en je spullen verzamelt waarvan het nut pas veel later duidelijk wordt.

Natuurlijk kun je kiezen uit een aantal personages. Ik heb zelf vooral met de elf gespeeld. Dit personage heeft een boog (lees mitrailleur), is snel en kan dryaden oproepen om voor zich te laten vechten. Er zijn vele vaardigheden te kiezen en het is deels mogelijk om steeds weer te wijzigen. Elke kracht kun je onder een knop op de controller zetten, waardoor je heel efficiënt te werk kunt gaan. Het loont echt om te levelen en het is leuk om steeds iets nieuws te kunnen kiezen.

Ook belangrijk is dat de personages allemaal significant anders zijn en daardoor een goed team kunnen vormen. Voor spelers die graag wat meer te doen hebben is de magiër een aanrader. Hij kan namelijk veel van zijn magie met de rechter stick richten.

Conclusie

Warhammer: Chaosbane is een dertien in een dozijn hack & slash-spel. Het speelt niet slecht, maar laat dermate veel steken vallen dat de balans regelmatig naar verveling doorslaat. Het vreemde is dat Warhammer 40K: Inquisitor: Martyr duidelijk beter was en er nu dus in feite een stap terug is gezet. Met een interessant verhaal, leukere queesten, meer afwisseling en een betere audiovisuele presentatie had dit een leuke game geweest om samen met anderen te spelen. Nu is het een spel voor de budgetbakken.