Casper Egas | donderdag 6 Jan 2022, 0:36

Sam is weer terug voor een serieus avontuur op je Xbox!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Toen in 2001 Serious Sam uitkwam was het een mooie revival shooter zoals Doom en Duke Nukem. Knallen zonder al te veel na te denken, zonder enige pretenties van realisme. Persoonlijk had ik er wel lol mee, al was het ook zeker geen echte klassieker. Ik heb dan ook het tweede en derde deel niet gespeeld. Nu is het vierde deel na een jaar exclusiviteit op de PC en Stadia ook beschikbaar op de Xbox en PlayStation. Het spel is maar liefst negen jaar in ontwikkeling geweest, dus dat belooft wat. Of misschien juist niet?

Kan alles misgaan?

Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat het kortste stokje had gepakt bij het verdelen van de games om te recenseren. De menu’s van Serious Sam zien er buitengewoon lelijk uit en van een einde aan laadtijden is in dit spel zeker geen sprake. Je kunt hier tientallen seconden genieten van een lange gele laadbalk. Met een installatie van 30 gigabyte zal er daarna vast wel iets moois op het scherm komen. Toch? Alsjeblieft?

Grafisch is Serious Sam een drama. Texturen laden niet of heel laat in, de omgevingen ogen zeer gedateerd, de belichting is lelijk en als klap op de vuurpijl is de framerate zeer instabiel. En dat terwijl ik speelde op de Xbox Series X! Ik moet er niet aan denken hoe dit spel draait op de originele Xbox One. Het enige dat nog wel redelijk oogt zijn de monsters, die alleen door de overbelichting niet helemaal mooi uitkomen. Ik maak geen geintje als ik zeg dat ik dit veruit het lelijkste spel vind dat ik kortgeleden gespeeld heb.

De audio maakt het geheel niet veel beter. De stemacteurs proberen grappig te zijn, maar de flauwheid is echt te groot. Sam is een soort Duke Nukem, maar dan dommer. De in-engine cut scenes duren langer dan je lief is. De muziek tijdens de levels herhaalt zich ook tot vervelens toe; vooral het Jingle Bells muziekje in het eerste level was erg irritant. Zodra er wat actie is, zwelt de muziek wat aan, waardoor je een soort audio cue hebt dat er geknald moet worden.

Knallen, knallen en nog eens knallen!

Ja, knallen, dat zal je in Serious Sam 4 veel moeten doen. Dat mag natuurlijk geen verrassing zijn als je de serie een beetje kent. Het simpelweg schieten en ontwijken, zonder verder na te hoeven denken, is de kracht van het spel. Je kunt dit doen in een eerste persoonsperspectief of in een derde persoonsperspectief. Je hebt beschikking tot steeds sterkere wapens en kunt ook speciale voorwerpen en vaardigheden verzamelen om je nog krachtiger te maken. Beetje bij beetje wordt het aanbod aan monsters uitgebreid. Dit moet de variatie vergroten, want je zult een hele poos bezig zijn als je alle vijftien grote levels wilt voltooien. De meeste levels duren namelijk wel een uur, waardoor ze stierlijk gaan vervelen.

Je blijft maar knallen en knallen, zonder enige verrassingen. De omgevingen zijn lelijk en het principe herhaalt zich steeds maar weer: nieuwe kamer of een nieuw pleintje, er spawnt een lading monsters, die knal je neer en je loopt naar de volgende locatie en ga zo maar door. De collision detection is zeer slecht, je loopt pardoes door van alles heen en als je wat meer pech hebt, dan loopt het spel vast. De A.I. komt neer op: ren allemaal op Sam af en gebruik geen enkele strategie. De dreiging ontstaat door de enorme aantallen monsters, niet door iets anders. De negen jaar ontwikkelingstijd is dus duidelijk niet zichtbaar in de goede afwerking.

Is er dan helemaal niets goeds te noemen aan Serious Sam 4? Nou ja, je kunt het spel online met vrienden spelen. Dat kan de eentonigheid vast een beetje goed maken. Het spel kan ook behoorlijk uitdagend zijn, al varieert de moeilijkheidsgraad van level tot level enorm. De balans is dus verre van sterk. Ook zou je kunnen zeggen dat het misschien leuk is om wat hersenloos te knallen; maar wie heeft zin om dat vijftien uur of meer te doen?