Joeri Tits | dinsdag 10 Jan 2017, 11:44

Steep, een next-gen open wereld wintersport game! Wil jij de pistes riskeren?

Ik moet jullie eerst iets bekennen. Ik hou niet van wintersport. Ik ben niet erg sportief en vind lage temperaturen niet leuk. Ik begin al te rillen van de kou als ik thuis de koelkast opentrek om er een biertje uit te halen. Waarom ik mij dan toch opgaf om de nieuwste franchise van Ubisoft te recenseren? Omdat ik op de 360 veel plezier beleefd heb aan games zoals SXX en Skate 3. Gelijkaardige games waren er nog niet op current-gen. Dit najaar kwam daar eindelijk verandering in en kregen we maar liefst twee wintersporttitels op ons bord. Collega Kimberly Van Overmeeren heeft Mark McMorris Infinite Air al voor ons getest en ik mag hetzelfde doen met Steep. Steep is één van de laatste grote titels van het jaar. Sluit Steep het gamejaar 2016 in schoonheid af?

Ontwikkelaar Ubisoft behoeft weinig uitleg. Deze Franse ontwikkelaar heeft veel bekende franchises achter zijn naam staan. We denken hierbij meteen aan Assassin's Creed, Far Cry en Tom Clancy. Ubisoft bracht ook het lauw onthaalde The Crew uit. Zelf heb ik, weliswaar na de vele updates en betaalde DLC, een leuke tijd beleefd aan deze racer. De reden waarom ik dit vermeld is omdat The Crew en Steep beide omschreven worden als een online open wereldgame. Gelijkenissen in de Far Cry en Assassin's Creed games maken duidelijk dat, ondanks dat het in dit geval gaat om verschillende ontwikkelaars gaat, Ubisoft niet vies is om bepaalde elementen over te nemen tussen de franchises onderling. Ik had mij dus eigenlijk aan een The Crew op skilatten verwacht. Ik moest echter al vanaf de start van het spel mijn mening herzien.

 

Prachtige Alpen

Je wordt namelijk zonder enige introductie het speelterrein van de game, de Alpen, gedropt. Hierbij valt, terwijl je op de achtergrond een houthakker hoort werken, meteen het spectaculaire landschap op. Audiovisueel weet Ubisoft alvast dadelijk de juiste sfeer weer te geven. In Steep heb je vier verschillende wintersportmogelijkheden: skiën, snowboarden, paragliden en het springen vanop hoogte met een wingsuit. Wanneer je stilstaat kan je gemakkelijk met één knop switchen tussen deze disciplines. Niet elke sport is echter even leuk. Paragliden is enorm traag en saai en hierdoor eigenlijk alleen interessant om rustig een nieuw gebied te verkennen. Tussen het skiën en het snowboarden merk ik persoonlijk weinig gameplay verschillen. Mijn favoriet is duidelijk het jumpen in een wingsuit. Hierbij is precisie erg belangrijk. Eén verkeerde beoordeling en je kan het wel vergeten. Bij deze discipline kreeg ik echt een snelheidsgevoel en het is ook gewoon interessant omdat ik deze sport nog nooit in een ander game ben tegengekomen. De missies zijn, zeker deze met je skilatten of snowboard aan, vooral de gekende opdrachten zoals races en punten scoren met trucjes te doen. Deze missies, die trouwens vanaf het eerste moment volledig tot je beschikkig zijn, liggen verspreid door de gebieden heen. Je kan missies vinden door met je verrekijker naar de dichtstbijzijnde berg te kijken. Hierbij synchroniseer je, zoals je wel gewend bent bij Ubisoftgames, het gebied. De game laat je volledig vrij welke missies je het eerste doet. In essentie heb je hierdoor dus eigenlijk niet echt een stijgende moeilijkheidsgraad. De missies kan je zien op een landkaart. Deze landkaart blinkt uit in schoonheid en is hierdoor vrij onoverzichtelijk. Wel kan je hiermee de moeilijkheidsgraad van de missie bekijken en snel reizen naar de reeds gevonden missies.

Sfeervolle soundtracks

Zoals ik al vermeld heb, weet het spel meteen te imponeren op grafisch vlak. De omgevingen zijn prachtig en je personage ziet er geweldig uit. Je ziet duidelijk in de sneeuw waar hij gewandeld heeft en de loshangende stukken van zijn rugzak bewegen realistisch mee tijdens het skiën. Zowel de achtergrondgeluiden als de sportgeluiden klinken authentiek. Tijdens de missies wordt er sfeervolle muziek afgespeeld. Ondanks dat de meeste nummers niet echt opzwepend werken in snelheidsmissies, vind ik de soundtrack erg goed gekozen. De setlist speelde ik afgelopen weken zelfs enkele keren via Spotify in mijn auto. Echt wel chill!

Gameplaygewijs is het spel gemakkelijk te leren, maar moeilijk om volledig onder de knie te krijgen. Het spel is erg realistisch en de minste misrekening is hierdoor fataal om een goed resultaat neer te zetten. Gelukkig werkt de gameplay zelf naar behoren. Wel is het opvallend dat het spel iets meer billijk is wanneer je op een snowboard of op skilatten staat. Zo ben ik enkele keren tijdens het freeroamen van de hoogste bergen afgetuimeld en kon ik gewoon verder skiën. Wanneer ik daarentegen met een wingsuit aan het vliegen was en de grond raakte, moest ik meteen opnieuw beginnen. Het is logisch dat je met je wingsuit niet verder kan spelen, maar het verschil is zo onrealistisch groot dat het me elke keer opviel.

Veel spelen werkt niet bevorderend

Op technisch vlak kan ik dus weinig verkeerd zeggen over deze nieuwe titel. Er is desalniettemin een grote maar... Het spel probeert je in de grootst mogelijk manier vrij te laten om alles zelf te verkennen. Er is een zeer beperkt verhaal en je mag altijd zelf kiezen welke missies je wilt doen. Wanneer je de missies goed uitvoert, krijg je enkel cosmetische aanpassingen. Je kan in Steep wel levelen, maar hierbij speel je geen nieuwe vaardigheden vrij. Dit zorgt, samen met het ontbreken van een deftig verhaal, voor een anoniem hoofdpersonage. Zelf had ik na een paar dagen spelen geen behoefte meer om de omgeving te blijven verkennen. Het open-wereld-aspect had dus voor mij weinig meerwaarde. Ik had het geluk dat één van mijn vrienden de game ook speelde. Samen hebben wij nog wel wat van de speelwereld kunnen verkennen en we konden uitdagingen voor elkaar creëren. Na enkele avonden spelen hebben wij, van de ene dag op de andere en zonder hierover vragen te stellen, Steep links laten liggen. Tot nu toe heb ik ook geen de behoefte meer gehad om het spel terug in mijn console te steken. Toch weet ik zeker dat ik nog af en toe deze game ga spelen, gewoon omdat het zo gemakkelijk op te rapen valt. Alleen is dit ook gewoonweg het grootste struikelblok van dit spel. Voor mij persoonlijk zijn de keuzes die de makers gemaakt hebben, niet goed uitgepakt. Ik heb Steep al enkele keren vergeleken met The Crew en ik weet nu natuurlijk ook dat dit appelen met peren vergelijken is, maar daarom doe ik het nog een laatste keer. The Crew was, zeker in het begin, technisch véél slechter dan Steep, maar heeft me wel gedurende langere tijd weten boeien. De verhaallijn, het upgradesysteem en de multiplayer werkten gewoonweg meer bevorderend, zeker voor een open-wereld-game. The Crew heb ik ondertussen uitgespeeld en raak ik wellicht nooit meer aan. Steep kan je, ondanks dat er geen honderden missies zijn, eigenlijk niet uitspelen. Je kan altijd nieuwe challenges van vrienden ontdekken of je scores proberen te verbeteren.

Conclusie

Steep is mooi, maar niet geweldig. Steep is groot, maar niet gigantisch. Steep is moeilijk, maar niet bevorderend... Steep is op technisch vlak een prachtig spel, maar de persoonlijke keuzes die de makers gemaakt hebben, pakken niet allemaal even goed uit. Elke gamer moet natuurlijk individueel uitmaken of de beschrijving van het spel hem aanspreekt. Ik weet zeker dat voor dit soort games een doelgroep zijn, maar ik vrees wel dat dit een klein publiek gaat zijn. Desondanks is deze game op dit moment simpelweg geen slechte keuze als je op zoek bent naar een snowboardgame voor onze favoriete console!