Het rijden van de stier is best uitdagend en leuk. Het geeft een zekere voldoening als je het ritme goed kan volgen en tegelijkertijd de balans onder controller houdt. Ook is het leuk dat bij de grote sprong er een moment van spanningsopbouw is (in slow motion) voordat je de knoppen in moet drukken. Het is alleen jammer dat elke rit zo extreem kort is, want die 8 to Glory slaat op de acht seconden die elke rit duurt.

In de basis is de gameplay dus zo slecht nog niet, maar helaas is er te weinig variatie om het spel leuk te houden. Elke arena is hetzelfde en elke rit lijkt ook op de vorige. De stieren verschillen wat van elkaar, maar er gebeurt nooit iets bijzonders. De campagne is in feite een aaneenschakeling van evenementen, waarbij je steeds in een andere arena (lees vrijwel dezelfde arena met andere vlaggetjes) in Amerika vier tot acht stieren moet bedwingen. De scores van elke rit, die bepaald worden aan de hand van de prestaties bij de drie eerdergenoemde onderdelen, worden dan bij elkaar opgeteld en de winnaar wordt bekend gemaakt. Het stierenrijden mag dan wel uitdagend zijn, de campagne is dat zeker niet. Ik had aan het eind van de 27 evenementen een veelvoud van de score van de rijder die tweede was geworden.

Om iets afwisseling te geven kun je met het verdiende geld pakjes openen, zoals bijvoorbeeld met FIFA Ultimate Team, gelukkig zonder microtransacties met echt geld. In de pakjes zitten rijderkaarten en accessoires, waarmee je de rijders naar een hoger niveau kunt brengen en beter uit kunt rusten. Daarnaast is er nog een mogelijkheid om lokaal tegen een ander te spelen. Leuk hierbij is dat de spelers om beurten de stier en de rijder moeten spelen. Helaas is het spelen van de stier niet zo leuk, want dat komt neer op het wild op knoppen rammen. Mijn vriendin en ik waren snel verveeld.

Weinig spektakel

Een weinig gevarieerd spel kan nog wat langer leuk blijven als de presentatie goed is. Helaas is dat hier niet het geval. Het moet gezegd worden dat het spel goed loopt en (zover ik weet) vrij van bugs is, maar alles ziet er erg gedateerd uit. De sfeer wordt goed neergezet met muziek die erg past bij de Amerikaanse sport en ook wel op de lachspieren werkt. Ook de menu’s zijn gelikt, doch erg onoverzichtelijk en onpraktisch. De commentaarstem past ook goed bij de sfeer en klinkt erg plat Amerikaans. Het nadeel is wel dat zijn uitspraken zich zeer vaak herhalen en niet echt goed passen bij de actie in de arena. Ik kon vaak erg slecht voorspellen wat mijn score in een rit zou worden.

Het grootste probleem met de presentatie zijn de graphics zelf. Niets is mooi. De arena’s hebben geen persoonlijkheid, het publiek is simpel, de vuureffecten voor het spektakel zien er lachwekkend slecht uit en de personages zien er slechter uit dan in menig Playstation 2-spel. De gekozen accessoires van de rijders zijn zelfs niet te zien en ook de rijder lijkt geen biet op de foto. De stier is ook simpel weergegeven, zonder een realistische vacht en bijzondere details. Op de foto’s kwijlen de stieren flink en ogen ze zeer anders, maar in het spel onderscheiden ze zich alleen door de kleur. Daarbij is ook de resolutie nog laag, of er is in elk geval geen systeem in werking om de lelijke kartelrandjes weg te werken.

Conclusie

Ik heb 8 to Glory een echte kans gegeven en had met vlagen best wat lol met de uitdagende ritten. Toch blijft het spel niet lang genoeg leuk om een prijs van dertig euro ook maar enigszins te rechtvaardigen. Elke rit is vrijwel hetzelfde, waardoor de verveling toeslaat. Ook de presentatie is dermate achterhaald, dat je hier ook geen voldoening uit zal halen. Voor een tientje zou dit misschien een geinig tijdverdrijf zijn. Het is immers weer eens wat anders.