XBW

Review

Rating 6/10

User rating 0/10

Redelijke combat
Trouw aan de stijl van de cartoon
Klein prijskaartje

Kort spel
Sommige stukken zijn onredelijk
Alles is het "net niet"

Pasquale Beaux | maandag 24 Nov 2014, 21:24

Platinum Games, bekend van onder andere Bayonetta, produceerde de nieuwste titel in het Avatar universum. Weet PG wel een goede Avatar game af te leveren? Lees het hier!

Review: The Legend of Korra

Velen van jullie kennen ongetwijfeld Avatar, of hebben er in ieder geval van gehoord. Daar bedoel ik niet die blauwe beesten van twee en een halve meter mee, maar die kale knaap met een blauwe pijl op zijn bakkes, Aang genaamd. Dit spel speelt zich zeventig jaar na Aang zijn avontuur af. Er is ondertussen namelijk een nieuwe Avatar. Haar naam? Korra. The Legend of Korra speelt zich af tussen seizoen twee en drie van de gelijk genaamde serie.

Bend it like Beckham

Het spel start met een potje "Pro Bending", wat eigenlijk simpelweg een synoniem is voor hedendaags trefbal. Tijdens deze strijd leggen je strijdmakkers al snel het spreekwoordelijke loodje, en sta je er alleen voor. Aan jou de taak dus alsnog de klus te klaren, ondanks de valse voorsprong van de tegenpartij. Wonder boven wonder verslaat Korra eigenhandig de tegenstanders. Na de afstraffing, als je buiten richting huis gaat, word je lastig gevallen door een mysterieuze kerel die zonder pardon al jouw stuurkrachten ontvreemdt! Dit pik je natuurlijk niet, dus aan jou de taak om opnieuw alle elementen te beheersen en een goed potje kont schoppen.

FIGHT!

De games van Platinum Games staan bekend om hun sublieme vormen van combat. In The Legend of Korra zit eenzelfde vorm van vechten als in Bayonetta, maar wel versimpeld. Je gebruikt de X knop voor een lichte aanval, de Y knop voor een zware en met LT en RT kan je respectievelijk ontwijken en verdedigen. Druk je echter op het juiste moment op verdedigen, dan zal je de aanval niet blokkeren, maar via een quick time event counteren.

Vechten doe je het eerste kwartier met je vuisten, maar zoals een ware Avatar betaamt, krijg je al snel controle over de elementen. Uiteindelijk werpt Korra waterstralen, schopt ze rotsen, slaat de vuurballen om je oren en gebruikt zij allesvernietigende windstoten om haarzelf te verdedigen tegen de anti-stuurders. Wisselen tussen eerdergenoemde elementen gaat gemakkelijk tijdens je gevechten. Zo gebruik je bijvoorbeeld het water-element om enkele boosdoeners op afstand om te leggen. Voor dat groepje tuig dat niet kan wachten om ook zwaar afgemaakt te worden en dus op jou afrent, druk je op een van de twee bumpers om van element te wisselen. Voor je het weet schop je rotsen naar dat schorriemorrie!.

Kort, maar krachtig?

Over levels gesproken, The Legend of Korra kent maar acht levels. Na elke twee missies (pak hem beet) krijg je de sidekick van Korra onder de knoppen, Naga. Zij brengt Korra van hot naar her en doet dit middels een Temple Run achtige minigame. De eerste keer is dit wel een leuke afleiding, maar zodra je Korra voor een derde of vierde keer na een level "Naga" hoort roepen, piep je wel anders. Gelukkig duren deze stukken niet te lang.

Je kan verder ook je stuurkrachten aansterken. Met de valuta die je vergaart tijdens je avontuur, kan je nieuwe combo's aanschaffen bij Iroh. Je weet wel, die oom van Zuko? Die man die zo geobsedeerd is door thee? Voor elke kerel die je wegblaast met je windstoot, of in de hens steekt met je vuurballen, krijg je ervaring voor het betreffende element. Alle vier de elementen zijn te versterken tot niveau tien, waarna je het element meester bent. Na het uitspelen van het spel, wat welgeteld vijf uur duurde, had ik al drie van de vier elementen volledig beheerst. Na een half uurtje verder trainen was ook de laatste beheerst. Na een kleine rekensom kom je er dus achter dat het verhaal afgelopen is in vijf en een half uur.

Man man man

Het vechten werkt in theorie vrij eenvoudig dus. Tot aan het derde level was ik praktisch onaangeraakt. Het gevoel van macht werd echter snel de kop ingedrukt. Halverwege level drie moest ik spontaan tegen een immense mecha vechten. Korra herrinert (via een vorige Avatar) zich tijdens dit gevecht dat, als zij vier aanvallen kan counteren, haar aarde-sturen weer ontgrendeld wordt. Laat dat counteren nou niet zo optimaal werken...

Het countersysteem, mits goed geleerd, is handig. Voordat je het counteren echter doorhebt, zal je een behoorlijk vaak aantal keer "continue at last checkpoint" moeten aanklkken. Counteren is namelijk erg precies. Een seconde te vroeg en je blokkeert een aanval, maar een seconde te laat en je wordt zwaar geraakt. Probleem met het counteren van de mecha? Vier van de vijf aanvallen zijn niet te counteren. Dit gevecht zorgde bij mij voor aardig wat frustratie. Mocht je geraakt worden door de mecha, verlies je zonder pardon een vierde van je levensbalk! Tel daar bij op dat die ene aanval die wel gecounterd kan worden, zelden gebruikt wordt en bedenk dan maar wat voor scheldwoorden mijn mond verlieten. En dat in level drie "al".

Trefb....... Pro Bending toernooien

Na het voltooien van het spel ben je gelukkig nog niet klaar. Je speelt namelijk het Pro Bending toernooi vrij. Dit toernooi bestaat uit drie levels, waarvan elk level bestaat uit vijf wedstrijden. Het eerste level is te voltooien door je neefje van twee met een vuist in zijn neus. En dan wordt hij niet eens één keer geraakt. Het middelste level is wat fijner. De vijanden zijn niet te goed, maar ook niet oerdom. Het laatste level daarentegen, is hell on earth!

Zodra je het Ace toernooi betreedt, begeef je je op glad ijs. Jouw ploeggenoten hadden beter thuis kunnen blijven. Ze zijn zo waardeloos, dat je liever weer een op drie speelt, net als in het eerste level van het verhaal. Als je dan de tegenpartij ziet, die vergeleken kan worden met een team van Navy Seals die getraind zijn in het scherpschieten op rolstoelgebonden prooien, snap je een beetje de hel die ik meegemaakt heb.

Conclusie

Al met al is The Legend of Korra zeker geen slecht spel, begrijp mij niet verkeerd. De goede dingen weten helaas niet goed genoeg te zijn om de overhand te krijgen op de slechtere spel elementen. Hierdoor is het een vrij matig spel. De combat is wel redelijk, afgezien van een paar ergernissen. Het karige aantal levels, gevuld met voorwerpen waar je niks aan hebt als je ze vindt, zorgen voor weinig replay value. De tussentijdse Temple Run stukken voegen daarnaast weinig toe aan het hele Avatar universum. Na het verhaal mag je trefballen. De finale is echter zo bar moeilijk dat je, zodra je die gehaald hebt, klaar bent met het hele Pro Benden. Om alles één keer gedaan te hebben ben je zo een acht uurtjes zoet. Als je kijkt naar het prijskaartje van vijftien euro, is dat nog wel redelijk geprijsd. Voor de fans een redelijk spel, maar voor lezers die niets heeft met het Avatar universum heb ik maar één tip. Sluit die marketplace lekker af en spaar door voor die triple A titel die uitkomt deze maand .