Tim Colman | vrijdag 14 Sep 2018, 18:29

Een interactief stripverhaal met een donkere atmosfeer en een sexy toontje; lees hier de recensie van Metropolis Lux Obscura!

Review

Rating 8/10
User rating 0/10
  • Grafische stijl
  • Soundtrack
  • Hurray for boobies!
  • Kort. Na twee uur zie je de credits verschijnen

Toen ik de eerste screenshots van Metropolis Lux Obscura te zien kreeg, was m’n nieuwsgierigheid onmiddellijk geprikkeld. Als comic fan en liefhebber van de betere Film Noir leek dit de perfecte aanvulling op m’n Xbox One bibliotheek. Een uniek uitziende game met gewillige vrouwen en vuile geheimpjes die een interactief beeldverhaal combineert met Match3 puzzelgevechten.

REVIEW

Bloot en spelen

Je volgt Jon Lockhart, die is net vrijgelaten uit de gevangenis en zo snel mogelijk de draad wil oppakken met Goldie, z’n vriendin die werkt als exotische danseres. Goldie is echter nergens te bespeuren en om de tijd te doden zoekt en vindt Lockhart werk bij de lokale maffiabaas Falcone. Wat volgt is een verhaal van intrigue, straatgevechten en naaktscenes. Voor ik het vergeet, dit spel heeft een X rating dankzij wat bloot en een beetje sex. Dat is echter verre van de focus in Metropolis Lux Obscura. Het draait allemaal om de Match 3 puzzels die in je weg staan op weg naar één van de vier einden. Door locaties te bezoeken krijg je niet alleen wapens en voordelen, maar ze vormen ook de weg naar die verschillende eindes.

Frank Miller called, he wants...

Metropolis hoort bij de betere Match 3 games en legt de lat hoog door geen hints te geven. Dus als je vast zit, dan moet je beter kijken. Er zijn aanvalsstukken (kloppen, trappen en een taser), een health stuk, een power up en down stuk en een politie stuk dat je schade toebrengt. Je tegenstanders laten je een aantal moves uitvoeren voor ze je klappen geven, die schade varieert tussen drie en één punten. De enige manier om ze te stoppen is door de power down stukken te verbinden. Eens je het spel een beetje doorhebt, is het redelijk gemakkelijk om het einde te bereiken. Gezien er vier verschillende zijn, loont het de moeite om het spel een paar keer te spelen.

De graphics doen sterk aan de Sin City reeks denken met een neo-noir zwart/wit look die bepaalde elementen met kleur extra focus geeft. Het verhaal komt goed tot z’n recht met complete voice acting en een deftige soundtrack. De stijl is overduidelijk schatplichtig aan Frank Miller, maar imitatie is dan ook de mooiste vorm van lof. De dealbreaker zit ‘em vooral in de lengte van het spel. Ik kreeg alles te zien in ongeveer vier uur en klopte m’n eerste speelronde af in twee.

Conclusie

Als je zin hebt in een Match 3 spel dat je in één ruk kan uitspelen, met een leuk verhaal en hier en daar wat functioneel naakt, dan moet je niet twijfelen over Metropolis Lux Obscura. Bovendien kan je het meerdere malen doorspelen om de verschillende eindes te zien of gewoon om de soundtrack nog eens te beluisteren.

Reacties

Login of registreer om te reageren.