Review: Assassin's Creed Unity

Een nieuw jaar is een nieuwe Assassin's Creed game. Sterker nog, dit jaar mogen we aan de slag met twee nieuwe games in franchise! Gamers met een Xbox 360, PS3 of PC konden namelijk aan de slag met Assassin's Creed Rogue terwijl Xbox One, PS4 en PC gebruikers konden genieten van Assassin's Creed Unity. Op deze manier probeert Ubisoft er voor te zorgen dat één Assassin's Creed een echte next gen ervaring is, terwijl gamers met consoles uit de vorige generatie ook aan de slag kunnen met een Assassin's Creed game.

Eind 2013 bracht Ubisoft met Assassin's Creed IV: Black Flag al een game uit voor de nieuwe generatie consoles. Assassin's Creed IV: Black Flag kwam echter ook uit voor de Xbox 360 en PS3 en het was na het spelen van de Xbox One versie duidelijk dat de next gen versie werd tegengehouden door de verouderde hardware van de Xbox 360 en PS3. De game was wat scherper en liep wat beter op de nieuwe generatie, maar een groot verschil was het niet. Met Assassin's Creed Unity had Ubisoft dat probleem niet meer en konden ze volledig los gaan op de nieuwe consoles.

Techniek tegen tijd

Ubisoft heeft dit jaar een paar nieuwe trucjes gebruikt om Assassin's Creed grafisch van een mooie update te voorzien. En het mag duidelijk zijn dat Assassin's Creed Unity er prachtig uitziet. Vooral in gebouwen waar het zonlicht naar binnen schijnt en op een realistische manier afbreekt en weerkaatst tegen objecten in de kamers. Er lopen gigantische groepen mensen over straat en de belangrijke locaties en gebouwen in Parijs zijn tot in de puntjes perfect uitgewerkt. Er is echter één nadeel aan dit grafische pareltje. De performance van de game is niet geweldig. Iedereen kent inmiddels de verhalen over framerate problemen op de console versies maar ook de PC versie schijnt op bepaalde momenten problemen te hebben. Zelfs na meerdere patches op de Xbox One lijkt de game op momenten nog steeds te schommelen onder de 30 frames per seconde. Hier en daar kom ik ook wat grafische bugs tegen zoals NPC's die vast zitten in een muur.

De laatste tien jaar hebben we op grafisch gebied een ontzettend grote ontwikkeling gezien. Voor mij lijkt het een beetje dat de ontwikkelingen zo snel gaan dat de ontwikkelaar van een game nauwelijks genoeg tijd heeft om de nieuwe grafische features goed te testen en te implementeren. Zo zijn we bijvoorbeeld in een paar jaar tijd van statische belichting (waar schaduwen als textures over de wereld worden gebakken) naar dynamische belichting gegaan (waar schaduwen dynamisch per frame worden berekend). Deze effecten worden steeds mooier en uitgebreider en Assassin's Creed Unity gaat zelfs een stap verder. Met dynamische Global Illumination kan Ubisoft op een erg realistische manier belichting berekenen. Het gaat dan over schaduweffecten, weerkaatsingen van kleuren van object tot object en het afbreken van de lichtintensiteit. Het klinkt allemaal ingewikkeld en het zijn ook erg zware berekeningen. Ubisoft heeft laten zien dat de techniek goed gebruikt kan worden in games, maar helaas lijkt het er op dat dynamische Global Illumination nog niet perfect is doorontwikkeld voor een goede performance in een game.

De game pakt je, zoals altijd

In Assassin's Creed Unity stap je in de schoenen van sluipmoordenaar Arno tijdens de Franse Revolutie. Het verhaal van de game geeft mij een dubbel gevoel. Er zijn zeker delen die interessant zijn zoals de groei die je Arno ziet maken, van klein jongetje tot eigenwijze knul tot echte Assassin en zijn liefde voor Élise en de relatie met haar door de game heen. Ook zijn de 'time anomalies' waardoor je in andere periodes in de geschiedenis van Parijs terecht komt erg leuk en interessant en het is fijn om in missies iets meer vrijheid te krijgen. De game pakt je. Soms betrap ik me erop dat ik te druk bezig ben met het bewonderen van alles wat er om me heen gebeurt dat ik niet eens aan de missie toe kom!

Maar er zijn ook weer veel typische Assassin's Creed momenten die we in elk deel terug zien komen en dat is zonde. Tijdens het spelen van de game merk ik niet extreem veel van de Franse Revolutie en missies waarbij je simpel achter iemand aan moet rennen zijn niet de missies waar ik op zit te wachten. Tuurlijk, het is Assassin's Creed en de franchise speelt gewoon op een bepaalde manier. Maar ik mis de grote vernieuwing die Assassin's Creed IV: Black Flag met zich meebracht. Ik vond juist de totale afbuiging naar iets totaal anders super gaaf. Had ik graag weer een piraten game gezien? Niet per se. Maar Assassin's Creed Unity grijpt voor mij te veel terug naar de bekende Assassin's Creed formule.

Cash

Conclusie

Visueel is Assassin's Creed Unity sterk. De implementatie van een aantal dynamische belichtingseffecten maken de game erg mooi maar qua performance wat instabiel. De kleine grafische bugs en framerate problemen lijken in het begin erg vervelend maar vallen na wat speeltijd steeds minder op. Het verhaal van de game is al met al prima. De interessante personages en de leuke 'time anomalies' worden afgewisseld met een aantal saaie en te herkenbare momenten. Stealth is verbeterd maar helaas plaatst de game je nog steeds in een aantal lompe momenten tijdens het navigeren van de wereld. Ubisoft laat zien wat mogelijk is maar heeft helaas net niet genoeg tijd gekregen om de game helemaal perfect af te maken. Misschien hadden ze Assassin's Creed Rogue ook op de Xbox One en PS4 moeten uitgeven om zo Assassin's Creed Unity een extra jaar ontwikkelingstijd te geven.