Tim Colman | dinsdag 14 Jan 2020, 13:38

Kunnen we het maken? Nou en of! In de Parklife Edition van Cities: Skylines in ieder geval.

Gespeeld op Xbox One X

Nadat de Green Cities-uitbreiding in Januari zijn weg vond naar Cities: Skylines Console Edition, heeft Paradox Interactive nu de Parklife-uitbreiding voor Xbox One uitgebracht. Zo wordt stilletjesaan de kloof dichtgereden met de PC-versie die de Parklife uitbreiding al in april 2018 ontving.

 

Cities Skylines - Simcity op speed

Korte intro rond het basisspel misschien; Cities: Skylines is een stadsbouwer en gaat in bijna alle opzichten verder waar SimCity ophield. Het lijkt wel of de ontwikkelaars een checklist hebben afgevinkt met daarop alle functies die fans van de serie wilden zien. Grotere steden? You got it!. Agrarische economieën? In orde. Offline spelen? Geen probleem. Mods? Absoluut. Cities: Skylines biedt met andere woorden een moderne kijk op de klassieke stadssimulatie. De game introduceert voortdurende nieuwe mechanismen via extra contentpakketten (al dan niet betaald) om niet alleen de spanning erin te houden, maar ook om de moeilijkheden bij het creëren en onderhouden van een echte stad het hoofd te bieden. Het is één van die games waar je volledig je persoonlijke touch in kwijt kan dankzij een hoog niveau van aanpassing en personalisatie.

In het begin is het glorieus. Mijn hersenen vulden zich met alle verschillende mogelijkheden. Ik wilde mezelf uitdrukken, ik wilde zoveel mogelijk verschillende soorten plaatsen maken. Ik wilde de game tot het uiterste duwen en kijken met wat voor rare constructies en stadsopstellingen ik kon wegkomen.

Parklife!

Dankzij de nieuwe Parklife expansie, kon ik me opnieuw volledig laten gaan. Hoewel dit specifieke pakket mechanisch niet genoeg toevoegt om zichzelf volledig te rechtvaardigen, is het nog steeds een competente DLC die iets van een excuus geeft om terug te keren en te zien hoe geweldig de kernervaring nog enkele jaren aanvoelt.

Met behulp van de nieuwe park area-tool van deze uitbreiding kan je nu delen van je land aanwijzen als Park Districts. Deze gebieden kunnen vervolgens worden opgevuld met "pretparken, natuurreservaten, stadsparken en dierentuinen", naast alle andere nieuwe gebouwen die werden toegevoegd. Er is ook een nieuw stads- en parkbeleid en de vervelende lege ruimtes tussen gebouwen kunnen nu worden ingevuld met parken en tuinen met behulp van een speciaal hulpmiddel in deze uitbreiding. Ondertussen heeft de gratis update van het basisspel, naast een nieuw toerismepaneel, ook bomen die geluidsoverlast verminderen, een upgrade van de cameramodus en nieuwe toeristische modellen toegevoegd.

Parkwachter

Waar Natural Disasters en Green Cities een gevoel van realiteit en kwetsbaarheid brachten, is Parklife meestal een allegaartje aan esthetische troeven waarmee spelers recreatieve ruimtes op een meer gedetailleerde manier kunnen ontwerpen. In plaats van een geprefabriceerd park van minimale grootte neer te zetten, stelt Parklife spelers in staat om een gebied in te richten als parkruimte en vervolgens een park te bouwen weg voor weg, attractie per attractie, boom voor boom. Spelers kunnen de prijs bepalen aan de poorten, alle kiosken, voorzieningen en attracties indelen en creatief aan de slag gaan met de vorm en grootte van het park - waarschijnlijk ongelooflijk aantrekkelijk voor toegewijde spelers die realistische parken zoals Hyde en Central willen nabouwen.

Het probleem is dat zelfs met het indrukwekkende detail van Cities en de extra microscopische dimensie die Parklife geeft aan recreatieve ruimtes, het alleen zo ver kan gaan - en Parklife onthult zijn beperkingen vroeg in het proces. Je kunt je parkgebied misschien uitzetten, maar de bouwopties binnen elk parktype zijn erg beperkt. Het zou natuurlijk te veel gevraagd zijn om hetzelfde bouwniveau te bieden als RollerCoaster of de complexiteit van een Zoo Tycoon. Maar dan blijft de vraag - waarom speel je die spellen niet om je park te besturen, in plaats van deze simplistische versies?

Iets voor de estheticus

Het is niet allemaal kommer en kwel. Net als Minecraft is er een publiek dat steden speelt dat minder geïnteresseerd is in min-maxing en gamification van de aangeboden systemen. Ze zijn meer geïnteresseerd in het maken van de mooiste of meest creatieve steden of bijna perfecte kopieën van bestaande gebieden. De individuele gebouwen van Parklife zijn misschien een beetje simplistisch, maar het feit dat spelers een ruimte voor een park of een dierentuin goed kunnen vormgeven, maakt het zeker gemakkelijker om steden te creëren met dynamische en interessante groene ruimtes. Het Park Crafting-systeem zorgt voor recreatieve ruimtes die zowel de natuurlijke loop van het land als de chaotische loop van menselijke expansie weerspiegelen - dit idee wordt verder tot uitdrukking gebracht door het feit dat pretparken, dierentuinen en natuurreservaten elkaar kunnen kruisen via wandelpaden om zo te evolueren tot een groots resort.

Conclusie

Cities Skylines is een essentiële grootstedelijke simulator, maar sommige van zijn DLC-pakketten zijn niet zo nodig. Parklife is misschien de minst essentiële van de grote updates tot nu toe. De nieuwe systemen hebben niet genoeg invloed op de basis uit het hoofdspel en de afzonderlijke bouwobjecten zijn ook niet aantrekkelijk. De parkruimtes op zowel grotere als kleinere schaal, zorgen er wel voor dat steden levendiger worden. Die-hard fans van de game zullen de kans grijpen om hun creaties te verfijnen en te verfraaien, maar de casual stadsplanner zal hier waarschijnlijk iets te weinig in terugvinden om goed te zijn.