Dorian de la Fosse | woensdag 3 Jul 2019, 12:11

We mogen weer terugkeren naar Tamriel. Dit keer om een bezoek te brengen aan het thuisland van de Khajit. Is Elsweyr een waardig nieuw hoofdstuk of heeft Bethesda de plank misgeslagen?

Gespeeld op Xbox One X

Niet lang na de laatste uitbreiding staat nu alweer de volgende klaar voor The Elder Scrolls Online (ESO). Eerder besproken we al de hoofdgame en de uitbreidingen Morrowind en Summerset. Nu is hier dan de nieuwste in deze serie; Elsweyr.

T&D (Tamriel & Dragons)

Draken hebben altijd al een plaats gehad in de verhalen van Tamriel, maar in Elsweyr ligt de focus volledig op deze vurige vijanden. Het thuisland van de Khajit is niet veilig voor ze en dat zorgt voor veel problemen. Voeg daar het duistere pact tussen de draken en necromancers aan toe en je hebt het ultieme recept voor chaos.

Net als in de vorige uitbreidingen van ESO (Elder Scrolls Online), kan je als nieuwe speler ook direct starten in dit gebied. Alle tegenstanders en quests schalen met je eigen level en je hebt geen voorkennis nodig van het hele verhaal, wat er voor zorgt dat je makkelijk in kan stappen. Natuurlijk is het ook mogelijk om als ervaren speler naar Elsweyr te komen, maar voor deze review heb ik gekozen om een geheel nieuw personage te creëren, zodat ik gebruik kon maken van de nieuwe klasse; de Necromancer. Vol goede moed begon ik aan mijn nieuwe avontuur als een Nord Necromancer.

Verhalen van Tamriel

Als er één ding is wat goed is aan ESO dan is dat wel het verhaal. Ook het verhaal in Elsweyr zit ijzersterk in elkaar en er zijn genoeg plottwists te ervaren, waardoor je regelmatig op het puntje van je stoel blijft zitten. Een knappe prestatie als je nagaat dat de hoofdgame al ruim vijf jaar oud is. In deze uitbreiding begint je avontuur in Northern Elsweyr waar je al gauw op oude bekenden stuit. Ze weten je te vertellen dat de Khajit op de rand van een oorlog met de draken staan en er heerst dan ook een grimmige sfeer. Het is aan jou om voor eens en altijd af te rekenen met de draken.

Deze nieuwe vijand in ESO is nadrukkelijk aanwezig. Ze bevinden zich overal in het gebied en als je goed om je heen kijkt kan je ze ook zien rondvliegen. Dat is niet eens het meest indrukwekkende, de gevechten die je aangaat met de gigantische beesten zijn geweldig en leveren ook nog eens leuke loot op. Hier zit wel een issue, in je eentje een draak aanvallen is een zelfmoordmissie. In tegenstelling tot Skyrim heb je niet de benodigde vaardigheden om een draak in je eentje om zeep te helpen, dus het gebruik van teamleden is aan te bevelen. De gevechten zijn spectaculair en gaven me regelmatig het gevoel dat ik mijn favoriete game, Monster Hunter World, aan het spelen was.

Digitale Sahara

We kennen Elsweyr natuurlijk uit de lore van de Elder Scrolls games, maar het land daadwerkelijk bezoeken deden we nooit. Dit brengt ons helaas bij een van de minpunten van de game. Een aantal van de omgevingen in Elsweyr zien er goed uit, denk bijvoorbeeld aan een jungle. Maar de meerderheid van mijn avontuur liep ik rond in de woestijn. Zoals te verwachten van een woestijn was dit niet heel indrukwekkend en het zorgde ervoor dat de verveling zo nu en dan toesloeg.

Wat wel leuk is aan de game is de nieuwe klasse. De necromancer geeft je toegang tot drie nieuwe skilltrees: Living Death, Bone Tyrant en Grave Lord. De nieuwe trees geven je toegang tot medische vaardigheden, maar het is ook mogelijk om te transformeren (skeletons for the win). Maar uiteraard speel je een Necromancer voornamelijk om dark magic te gebruiken en dat is niet verkeerd. Let er alleen wel op dat je niet teveel gebruik maakt van je magie onder toeziend oog van de bewakers, want het wordt je niet in dank afgenomen. Iets met moreel enzo.

Snel je zaakjes afhandelen in Elsweyr

Hierboven haalde ik al het eerste grote minpunt aan van de game, maar dat is nog niet het ergste. Waar ik mij het meeste aan stoorde was de kort storyline. Er is genoeg te doen in Elsweyr als je gebruik maakt van dungeons en sidequests, maar het hoofdverhaal heeft niet veel quests. Na ongeveer acht quests heb je het einde gezien en dat is zonde, helemaal omdat ze ook niet zo lang duren. Voor jouw beeldvorming, ik heb zo’n tien uur gedaan over het hoofdverhaal. Als je doelgericht aan de slag zou gaan en geen lootverzamelaar bent, dan zou je dit zelfs in acht uur kunnen doen. Zelf heb ik niet alle sidequests voltooid maar na ongeveer 35 uur, waren de meeste quests en dungeons voltooid en wilde ik weer terugkeren naar mijn originele character om Elsweyr nog een keer te bezoeken (maar dan op een hoger niveau). Dankzij het korte verhaal liep ik er met gemak nog een keer doorheen.