Jeroen Post | donderdag 10 Jan 2019, 14:00

Mothergunship combineert een drukke ruimteshooter met een first-person shooter. Verwacht dus een spel met enorm veel actie. Is dit leuk om te spelen? Check de recensie.

Gespeeld op de Xbox One

Bullet hell. Het is een term die fans van oude shooters kennen en het betekent exact wat je denkt dat het betekent: je wordt bedolven onder veel te veel kogels. Normaliter gebeurt dit met shooters die zich in de ruimte afspelen; denk aan bijvoorbeeld klassiekers als DonPachi en Batsugun. De game waar deze recensie over gaat, combineert het principe bullet hell met een first persoon shooter. Is dit gelukt? Lees verder.

Het verhaal in dit spel heeft, zoals je eigenlijk wel kunt verwachten, weinig om handen. Ruimteschepen met allerlei buitenaardse wezens aan boord hebben zich verzameld rondom de aarde. Middenin deze drukte bevindt zich het hoofdschip van deze wezens, je raadt het al, het Mothergunship. Dit Mothergunship is verantwoordelijk voor het distribueren van wapens en munitie naar de kleinere schepen en dus is het doel duidelijk; werk jezelf een weg naar het centrum van dit schip en schiet intussen even alles wat je ziet aan gort.

Lach of ik schiet

Je wordt op je route begeleid door twee figuren die je in beeld ziet verschijnen, een lid van het leger en een kunstmatige intelligentie. Deze twee proberen je zo nu en dan duidelijkheid te verschaffen, maar eigenlijk voegen ze (buiten enkele instructies die ze geven) bar weinig toe. De matig geschreven monologen en de spelfouten in de tekst leiden eigenlijk alleen maar af.

In dit spel ga je van kamer naar kamer en na elke kamer, in een soort sluis, spreek je deze mensen vaak. Opvallend in deze secties is dat de laadtijden tussen de levels behoorlijk lang zijn en dat er zelfs regelmatig sprake van framedrops is. Tijdens het spelen van de kamers komt dit overigens minder vaak voor, gek genoeg. De kamers, daar draait het om in dit spel. Elke kamer is willekeurig gegenereerd en de layout van elk level is daarom nooit hetzelfde bij opeenvolgende speelsessies.

Het kan zijn dat je in een kamer terechtkomt die eigenlijk een hele lange tunnel is, of een grote vierkante kamer, of een gangenstelsel met kleinere kamers. Wat doe je nu echter precies in deze kamers? Zoals er in de intro beschreven is: dit spel combineert het principe van oude shoot em ups (schieten op alles dat beweegt, meestal in de ruimte) met een reguliere first persoon shooter. Je komt een kamer in en meestal begint de doldwaze actie direct.

Je begint met vrij simpele wapens, maar een van de leukere kanten van dit spel komt naar voren als je iets verder komt. Dan verzamel je namelijk allerlei wapens, die je dan zelf in elkaar kunt zetten. Elk wapen bestaat uit drie onderdelen die je door het hele spel kunt vinden en waarmee je kunt combineren naar hartenlust. Een shotgun met meer capaciteit, of een rocket launcher met meer explosieve kracht, het kan allemaal. Het probleem is dat je niet altijd goede combinaties kan vinden, en dat je dus soms in enorm drukke kamers terecht komt waar je niet genoeg vuurkracht tot je beschikking hebt.

Willekeurig, niet zo keurig

Nadat je een kamer hebt gehaald, die overigens echt heel chaotisch kunnen worden, kom je in een soort sluis terecht, waar het zoals eerder gezegd lang kan duren voordat je weer verder kan. Regelmatig sta je een minuut of langer te wachten voordat het zover is. Het principe van willekeurig gegenereerde kamers klinkt goeden soms werkt het ook echt, maar op een gegeven moment merk je dat de kamers toch wel erg saai blijven. De layout is namelijk wel anders, maar de objecten die daarin gebruikt worden zijn altijd hetzelfde. Op een gegeven moment heb je dezelfde grauwe gangen of enorme kamers wel gezien. De muziek is niet fantastisch, maar de hyperactive rock nummers passen wel goed bij het thema van het spel.

Conclusie

Mothergunship is een uniek principe, zoveel is zeker. Je zult jezelf een beetje moeten pijnigen als je verder wil komen, want later in het spel kom je steeds betere wapens tegen, maar de weg er naartoe is bezaaid met uiteindelijk vrij eenzijdige omgevingen en heel lange laadtijden. Het principe van een hele actieve shooter met zelfgemaakte wapens spreekt aan, maar het spel doet qua gameplay en design niet wat het zou moeten doen. De adviesprijs is wat mij betreft dan ook iets te hoog met zijn dertig euro.